فلسطینی‌ها از آزار مرگ‌بار در زندان‌های رژیم صهیونیستی می‌گویند؛ اینجا مانند گوانتانامو است

خبرگزاری میزان - واشنگتن پست در گزارشی گفت که یکی از اسیران فلسطینی در زندان رژیم صهیونیستی در پی ضرب‌وشتم از سوی نظامیان اشغالگر بر اثر پارگی طحال و شکستگی دنده به شهادت رسید.

همچنین یک اسیر فلسطینی دیگر به دلیل درمان نشدن یک بیماری مزمن با مرگ طاقت‌فرسایی روبرو شد.

اسیر سوم نیز پیش از شهادت ساعت‌ها برای دریافت کمک فریاد می‌زد.

جزئیات شهادت اسیران فلسطینی از سوی شاهدان بازگو و از سوی اعضای آژانس پزشکان حقوق بشر در اراضی اشغالی، که در کالبد شکافی شرکت کردند، تایید شد. 

به گفته این آژانس، این ۳ مرد در میان دست‌کم ۱۳ فلسطینی از کرانه باختری و اراضی اشغالی هستند که از ۷ اکتبر (۱۵ مهر ۱۴۰۲) در زندان‌های رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده بودند. همچنین براساس گزارش‌ها،

شمار نامعلومی از اسیران فلسطینی اهل نوار غزه در این زندان‌ها به شهادت رسیده‌اند.

فلسطینی‌ها آزار مرگ‌بار را در زندان‌های رژیم صهیونیستی توصیف کرده و می‌گویند این زندان‌ها مانند زندان گوانتانامو هستند.

گروه‌های حقوق بشری می‎گویند که شرایط در زندان‌های پرجمعیت رژیم صهیونیستی پس از ۷ اکتبر به طرز خطرناکی وخیم‌تر شده است.

اسیران سابق فلسطینی ضرب‌وشتم‌های معمول در این زندان‌ها را توصیف کرده‌اند؛ آن‌ها می‌گویند که اغلب در سلول‌ها یا بخش‌های مختلف زندان‌ها معمولا با باتوم مورد ضرب‌وشتم و گاهی با سگ مورد حمله قرار می‌گرفتند. آن‌ها همچنین گفتند که از غذای کافی و مراقبت‌های پزشکی محروم شده و مورد آزار روانی و فیزیکی قرار گرفته‌اند.

روزنامه واشنگتن پست، با ۱۱ اسیر سابق و چندین وکیل مصاحبه کرده، سوابق دادگاه و گزارش‌های کالبد شکافی را بررسی کرده است. این گزارش خشونت و اقدام‌های افراطی و گاه مرگ‌بار از سوی مقام‌های زندان‌های رژیم صهیونیستی را آشکار می‌کند.

این روزنامه می‌نویسد: در حالی که توجه و محکومیت بین‌المللی بر وضعیت اسفبار اسیران اهل غزه، به ویژه در پایگاه نظامی بدنام تیمان (Sde Teiman) متمرکز شده، فعالان حقوق بشری می‌گویند که یک بحران عمیق‌تر و سیستماتیک در سیستم زندان‎های رژیم صهیونیستی وجود دارد.

جسیکا مونتل، مدیر اجرایی گروه حقوق بشر هاموکد، که سال‌ها با اسیران فلسطینی در ارتباط بوده، گفت: خشونت فراگیر است؛ زندان‌ها بسیار شلوغ است؛ وزن هر زندانی که با آن‌ها ملاقات کرده‌ایم ۳۰ پوند (حدود ۱۳ کیلوگرم) کاهش یافته است.

تال اشتاینر، مدیر اجرایی کمیته عمومی علیه شکنجه در اراضی اشغالی، این تخلف‌ها را تا حدی به فضای انتقام‌جویانه در رژیم صهیونیستی پس از ۷ اکتبر نسبت می‌دهد. او گفت: این وضعیت ترکیبی از احساس‌های فردی بوده که بسیار منفی و خشونت‌آمیز است.

دیوان کیفری بین‌المللی در حال بررسی حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر و یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به دلیل اقدام‌های این رژیم در غزه است.

مقام‌های زندان‌های رژیم صهیونیستی مدعی نادرست بودن این اتهام‌ها شده‌اند؛ این در حالی است که رونن بار، رئیس شاباک در نامه‌ای به مقام‌های زندان‌های رژیم صهیونیستی در ۲۶ ژوئن (۶ تیر) هشدار داده بود که شرایط در زندان‌های این رژیم می‌تواند به اقدام‌های حقوقی بین‌المللی بیشتری منجر شود.

در نامه رونن بار آمده است که سیستم زندان‌های رژیم صهیونیستی که برای ۱۴ هزار و ۵۰۰ زندانی ساخته شده دارای ۲۱ هزار زندانی است. تخمین زده می‌شود که این آمار ۲ هزار و ۵۰۰ اسیر فلسطینی اهل غزه را شامل نمی‌شود. بیشتر این اسیران در مراکز نظامی نگهداری می‌شوند.

در همین حال، ایتامار بن‌غفیر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی که بر سیستم زندان‌های این رژیم نظارت دارد، جنگ خود را با اسیران فلسطینی آشکار کرده است. بن‌غفیردر پیامی در رسانه اجتماعی ایکس به رویکرد خود می‌بالید؛ او گفت که زمان حمام کردن اسیران فلسطینی را به طرز چشمگیری کاهش داده و غذای حداقلی را در اختیار اسیران قرار می‌دهد.

این وزیر صهیونیست همچنین گفت که ساده‌ترین راه‌حل برای مقابله با ازدحام بیش از حد در زندان‌ها اعدام اسیران فلسطینی خواهد بود.

تورا بورا

برای عبدالرحمن باسم البحش ۲۳ ساله، حبس شدن در زندان رژیم صهیونیستی به حکم قتل برای او تبدیل شد.

۲ نفر از هم‌بندان البحش در زندان مگیدو شهادت او را به ضرب‌وشتم شدید از سوی نگهبانان زندان در ماه دسامبر (آذر/دی ۱۴۰۲) مرتبط می‌دانند. مگیدو زندانی در شمال اراضی اشغالی است که از ماه اکتبر (مهر ۱۴۰۲) تاکنون دست‌کم ۳ اسیر فلسطینی در آن به شهادت رسیده‌اند. 

به گفته یک اسیر ۲۸ ساله که در همان بخش بازداشت شده بود، نظامیان صهیونیست به تمام سلول‌های بخش یورش برده و پیش از ضرب‌وشتم اسیران، به آن‌ها دستبند زدند. این اسیر همچنین گفت که در زمان اسارتش هفته‌ای ۲ بار شاهد این نوع ضرب‌وشتم‌ها بود.

این شهروند فلسطینی، گفت که پس از ضرب‌وشتم، البحش و سایر اعضای سلولش به اتاق‌های قرنطینه با نام مستعار «تورا بورا» منتقل شدند. 

به گفته وی، صدای فریاد‌ها همه جا را فرا گرفته بود؛ البحش با درد ناشی از شکستگی دنده‌هایش و با کبودی‌های عمیق به سلول خود بازگردانده شد. 

اسیر فلسطینی، اظهار کرد که البحش در نهایت دیگر نتوانست روی پای خود بایستد.

البحش ۳ هفته بعد به شهادت رسید.

• بیشتر بخوانید:
• افشاگری جدید درباره شکنجه اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی
• وضعیت اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی

صائب عریقات، برادر همسر عبدالرحمن البحش، گفت که این مرد جوان قبل از اسارت در اوج آمادگی جسمانی بود. او زندان مگیدو را به‌عنوان یک قبرستان توصیف کرد.

عبدالرحمن المعاری ۳۳ ساله نیز در ۱۳ نوامبر (۲۳ آبان ۱۴۰۲) در همین زندان به شهادت رسید. 

گزارشی از سوی دنی روزین، یکی از پزشکان آژانس پزشکان حقوق بشر در اراضی اشغالی از کالبد شکافی المعاری نشان داد که او متحمل کبودی‌هایی روی قفسه سینه چپ، با دنده‌های شکسته شده بود. همچنین کبودی‌هایی در پشت، بازو و ران چپ و سمت راست سر و گردن دیده شد. 

خیری حمد ۳۲ ساله، یک اسیر در همان بخش، گفت که المعاری در حالی که دستانش با دستبند بسته شده بود از حدود ۱۵ پله فلزی به پایین پرتاب شد. او گفت که دلیل این اقدام خشونت‌بار صحبت کردن المعاری با نگهبانان در حین بازرسی سلول بوده است. المعاری ساعاتی بعد در پی خون‌ریزی‎های شدید به شهادت رسید.

ازدحام بیش از حد و بی‌توجهی

گزارش‌هایی مبنی بر امتناع مقام‌های زندان‎های رژیم صهیونیستی از ارائه کمک‌های پزشکی در پرونده شهادت اسیران فلسطینی وجود دارد. به گفته کارشناسان، که در کالبدشکافی محمد السبار ۲۱ ساله را بررسی کرده‌اند، درمان بیماری مزمن السبار از شهادت او در ۲۸ فوریه (۹ اسفند) جلوگیری می‌کرد.

خانواده السبار گفتند که او از دوران کودکی از بیماری هیرشپرونگ رنج می‌برد. این بیماری باعث انسداد شدید و دردناک روده می‌شود؛ السبار به رژیم غذایی و داروی خاصی نیاز داشت.

به گفته آدامیر، یک سازمان مدافع حقوق اسیران فلسطینی، ۹ هزار و ۷۰۰ اسیر امنیتی فلسطینی در ماه می (اردیبهشت/خرداد) در زندان‌های رژیم صهیونیستی نگهداری می‌شدند. این آمار شامل اسیران اهل غزه نمی‌شود.

اسیران سابق می‌گویند سلول‌هایی که برای ۶ نفر ساخته شده بودند، در برخی مواقع ۲ برابر این تعداد را در خود جای می‌دادند. برخی از اسیران مجبور به خوابیدن بر روی زمین بودند.

برخی اسیران هم می‌گویند که در زمستان پوشش پنجره‌های سلول‌ها برداشته می‌شود تا اسیران در معرض سرما قرار گیرند. برخی دیگر گفتند که سرود‌های صهیونیستی بی‌وقفه با صدای بلند در زندان پخش می‌شد. 

گفته می‌شود که مقام‌های زندان‌ها چراغ‌ها را شب‌ها روشن می‌گذاشتند تا خواب اسیران را مختل کنند.

سیاست گرسنگی

اسیران سابق نقل می‌کنند که خشونت و سهل‌انگاری پزشکی با جلوگیری از غذا خوردن اسیران همراه بود. هر کدام گفتند که وزن قابل توجهی را در زندان از دست داده‌اند.

زندانیان برای صبحانه غذا‌های خود را با هم تقسیم می‌کردند. برای ناهار، هر زندانی نصف فنجان برنج دریافت می‌کرد و یک بشقاب گوجه‌فرنگی یا کلم خرد شده در هر سلول تقسیم می‌شد. 

یک وکیل در این مورد، گفت: این میزان غذا به سختی برای زنده ماندن کافی است.

انجمن حقوق مدنی در اراضی اشغالی در ماه آوریل به دلیل آنچه که آن را سیاست گرسنگی خواند، به دادگاه عالی رژیم صهیونیستی شکایت کرد. این انجمن گفت که بن‌غفیر در تلاش است تا شرایط اسیران را وخیم‌تر کند.

انتهای پیام/