ماشین جنگی آمریکا؛ متصل‌کننده خشونت‌های استعماری از اوکیناوا تا اراضی اشغالی
خبرگزاری میزان – فقط طی ۲ هفته گذشته، رژیم صهیونیستی سه قتل‌عام در غزه مرتکب شد و جهان را حیرت‌زده کرد؛ این قتل‌عام‌ها محکومیت گسترده جهانی را در پی داشتند.
رئیس آنروا، آژانس کاریابی و امدادرسانی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی غزه را جهنم روی زمین توصیف کرد و پزشکان بدون مرز از این باریکه تحت محاصره به‌عنوان پایان جهان یاد کردند.
تصاویر و ویدیو‌های منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی تا حد زیادی عمق جنایت‌ها و قتل‌عام‌های اخیر رژیم صهیونیستی را در غزه آشکار کردند؛ حتی پرشورترین هواداران و حامیان رژیم صهیونیستی نیز نمی‌توانند وحشی‌گری انداختن بمب ۱۱۰ کیلوگرمی را روی چادر‌های آوارگان فلسطینی در رفح درک کنند.
با وجود این، شب خونین رفح و قتل‌عام رخ داده در این منطقه در ۲۶ مه (۶ خرداد) که شهادت ۴۵ و جراحت بیش از ۲۰۰ نفر را در پی داشت، برای مقام‌های آمریکایی به معنای عبور از خط قرمز جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا جهت توقف ارسال تسلیحات به اراضی اشغالی نبود.
رژیم صهیونیستی در مصونیت و معافیت کامل از هرگونه پاسخگویی و مجازات به دلیل جنایت‌های خود کارزار نسل‌کشی را در غزه ادامه می‌دهد؛ کارزاری که بخشی از پروژه استعماری هفت دهه‌ای شهرک‌نشینان برای از بین بردن فلسطینی‌ها است.
رژیم صهیونیستی یک هفته پس از رقم زدن شب خونین در رفح، در ۶ ژوئن (۱۷ خرداد) با حمله هوایی به یک مدرسه، ۴۰ آواره فلسطینی از جمله کودکان را قتل‌عام کرد؛ ۲ روز بعد در ۸ ژوئن (۱۹ خرداد) هم اردوگاه آوارگان النصیرات را هدف حمله‌های زمینی و هوایی قرار داده و ۲۷۴ فلسطینی را به شهادت رساند.
این جنایت‌های دلخراش نقش تسلیحات و مهمات تامین شده از سوی آمریکا را از آغاز جنگ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) نشان می‌دهد؛ جنگی که تاکنون بیش از ۳۷ هزار فلسطینی را به کام مرگ فرستاده و مجروح شدن بیش از ۸۵ هزار فلسطینی دیگر را درپی داشته است.
محموله‌های تسلیحاتی آمریکا، کلید خشونت نسل‌کشی رژیم صهیونیستی است؛ این محموله‌ها نشان‌دهنده بخشی از شبکه گسترده ماشین جنگی نظامی آمریکا است که خشونت‌های استعماری و نظامی‌گری شهرک‌نشینان را در ۲ سرزمین اشغالی یعنی اوکیناوا و فلسطین به هم متصل می‌کند.
میدل ایست آی، در گزارشی که به این موضوع پرداخته، آورده است:
هر سه حمله اخیر رژیم صهیونیستی به غیرنظامیان فلسطینی در غزه با استفاده از سلاح‌های ساخت آمریکا انجام شد؛ هم کارشناسان تسلیحاتی و هم تصاویر موجود نشان می‌دهند که مواد منفجره مورد استفاده در رفح و مدرسه سازمان ملل، بمب‌های با قطر کوچک GBU-۳۹ (SDB) ساخت آمریکا بودند.
براساس برگه اطلاعات نیروی هوایی آمریکا، F-۱۵E Strike Eagle تنها هواپیمایی است که به سیستم تسلیحاتی SDB مجهز شده است؛ این برنامه که برای پیشبرد قابلیت‌های تسلیحات شبکه‌ای، مشارکتی و خودمختار (NCA) در نظر گرفته شده است، از دو سیستم تسلیحاتی استفاده می‌کند.
رژیم صهیونیستی و آمریکا در ژانویه (دی سال گذشته)، قرارداد تسلیحاتی گسترده‌ای را امضا کردند که شامل تامین جت‌های جنگنده F-۳۵ و F-۱۵ و ۲ سیستم مجهز یا تعیین شده برای سیستم تسلیحاتی SDB بود؛ در عین حال، در ماه آوریل (اسفند سال گذشته)، کنگره آمریکا ۲۶ میلیارد دلار کمک اضافی به رژیم صهیونیستی، از جمله ۵ میلیارد دلار برای تقویت دفاع هوایی و ارسال محموله‌های تسلیحاتی را تصویب کرد.
یکی از تسلیحات آمریکایی که از زمان اعلام جنگ رژیم صهیونیستی به غزه بار‌ها مورد استفاده قرار گرفته است، مهمات حمله مستقیم مشترک یا به اختصار JDAM است.
JDAM که توسط بوئینگ ساخته شده است، در سال ۱۹۹۳ پس از جنگ خلیج فارس توسعه یافت و از مکان‌یاب جی‌پی‌اس برای مقابله با اثرات گردوغبار در سیستم‌های هدف‌گیری استفاده می‌کند؛ این سیستم می‌تواند می‌تواند بمب‌های گنگ هدایت‌نشده را به هوشمند هدایت‌شونده تبدیل کند.
ارتش رژیم صهیونیستی از اکتبر گذشته در غزه به این سیستم متکی بوده و صد‌ها فلسطینی را در مناطق پرجمعیت به شهادت رسانده است.
ارتش آمریکا در آگوست ۱۹۹۹ (مرداد ۱۳۷۶) این سیستم را در اوکیناوا، پنجمین جزیره بزرگ ژاپن مستقر شد.
در عین حال، آمریکا از این سیستم در تمام جنگ‌های خارجی خود از جمله عراق، افغانستان، سوریه و یمن استفاده کرده و در سال ۲۰۲۳ آن را به اوکراین فروخته است.
اعتراض‌های اخیر علیه جنگ رژیم صهیونیستی در غزه در محوطه دانشگاه‌های آمریکا باعث شد که دولت جو بایدن با وجود حمایت مستمر کشورش از حمله‌های نظامی رژیم صهیونیستی، ارسال واحد‌های JDAM به اراضی اشغالی را به تاخیر بیندازد.
یک نماینده جمهوریخواه کنگره آمریکا ضمن طرح درخواست تسریع روند ارسال تسلیحات یادشده به اراضی اشغالی از صنعت تسلیحات آمریکا به‌عنوان زرادخانه دموکراسی یاد کرد!
آمریکا از شبکه عظیم پایگاه‌های نظامی خود در سراسر جهان برای ذخیره تسلیحات و هواپیما‌های خود از جمله در پایگاه نیروی هوایی کادنا در اوکیناوا، ژاپن استفاده می‌کند.
این شبکه از پایگاه‌های نظامی آمریکا یکی از مواردی است که ژاپن ماده ۹ یا بند صلح‌طلبانه قانون اساسی خود را پس از جنگ جهانی دوم دور زده است.
قانون اساسی ژاپن که پس از تسلیم این کشور در جنگ جهانی دوم نوشته شد، شامل یک بند صلح‌طلبانه است که به صراحت فروش یا انتقال تسلیحات را به هر کشوری که درگیر جنگ فعال است، ممنوع می‌کند؛ علاوه بر این، استقرار ارتش ژاپن در مناطق جنگی فعال را ممنوع می‌کند.
- بیشتر بخوانید:
- حضور نظامی آمریکا در «اوکیناوا» ژاپن/ از جنایات گسترده تا آزار و تجاوز جنسی
- نقش کشور‌های غربی در جنگ غزه؛ سهم مدعیان حقوق بشر در کشتار فلسطینی‌ها
در سال ۲۰۱۴، شینزو آبه، نخست‌وزیر وقت ژاپن، سیاست تسلیحاتی ژاپن را مورد بازنگری قرار داد تا اجازه فروش قطعات تسلیحات فردی، فناوری دفاعی و تجهیزات را به جای محصولات مونتاژ شده کامل بدهد.
مجموعه مانور‌های سیاسی دسامبر ۲۰۲۳ (آذر ۱۴۰۲)، فومیو کیشیدا، نخست‌وزیر فعلی ژاپن، توانایی این کشور را برای صادرات تسلیحات بیشتر کرد و به ژاپن اجازه داد تا سلاح‌های کامل شده مانند موشک‌های هدایت‌شونده پاتریوت تولید شده در ژاپن را به اوکراین و رژیم صهیونیستی ارسال کند.
ژاپن از طریق قرارداد‌های خود با هشت کشور، از جمله آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا، بلژیک، سوئد و نروژ، به تقویت ماشین جنگ جهانی کمک کرده است؛ ژاپن اکنون می‌تواند ذخایر تسلیحاتی آمریکا را پر کند که به نوبه خود انبار هواپیما‌های جنگنده و موشک‌های رژیم صهیونیستی را تامین می‌کند.
ژاپن و آمریکا همین هفته، نخستین گفت‌وگو‌های خود را برای تصویب چارچوب جدیدی که همکاری دفاعی - صنعتی آن‌ها را برای پر کردن انبار‌های تسلیحات ضد تانک آمریکا تعمیق خواهد بخشید، برگزار کردند.
این در حالی است که جنبش مسدودسازی، واگذاری و تحریم (BDS) در ژاپن، که در بحبوحه نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه قوت یافته است، شرکت‌های ژاپنی را مجبور به قطع روابط و مشارکت استراتژیک خود با پیمانکار دفاعی صهیونیستی Elbit Systems کرد.
با وجود افزایش فشار‌های مردمی، دولت ژاپن همچنان به نظامی شدن و افزایش زرادخانه خود ادامه داده و در عین حال نقش دست‌نشانده آمریکا را در خدمت به منافع امپریالیستی خود بازی می‌کند.
این شبکه‌های تامین تسلیحات و موافقت‌نامه‌های تسلیحاتی بین‌المللی تنها بخشی از راه‌هایی هستند که ژاپن از توسعه ماشین نظامی آمریکا از سال ۱۹۴۵ حمایت کرده است.
همانطور که رژیم صهیونیستی براساس پاکسازی قومی فلسطینی‌ها ساخته شد، در جزایر ریوکیو، اوکیناوایی‌ها نیز با خشونت شهرک‌نشینان روبرو هستند؛ ضمیمه کردن پادشاهی ریوکیو از سوی ژاپن در سال ۱۸۷۹ امپریالیسم ژاپن را به جزایر یادشده تحمیل کرد که منجر به نظامی شدن آن‌ها در زمان امپراتوران ژاپن شد.
نبرد ۸۲ روزه اوکیناوا که در سال ۱۹۴۵ بین ارتش آمریکا و ارتش امپراتوری ژاپن در گرفت، منجر به کشته شدن ۱۵۰ هزار غیرنظامی اوکیناوا معادل یک چهارم جمعیت آن و آواره شدن صد‌ها هزار نفر از اوکیناوا شد.
در طول اشغال ژاپن از سوی آمریکا از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۷۲، یک قانون تصاحب زمین به نیرو‌های آمریکایی اجازه می‌داد زمین‌ها را از صاحبان آن مصادره کنند و به سلب مالکیت سیستماتیک اوکیناوایی‌ها کمک کرد؛ این سرقت آشکار زمین بود.
میراث این سلب مالکیت امروز نیز ادامه دارد؛ اگرچه اوکیناوا تنها ۰.۶ درصد از کل سرزمین ژاپن را تشکیل می‌دهد، اما میزبان بیش از ۷۰ درصد از تاسیسات نظامی آمریکا در این کشور است.
ارتش آمریکا با تصرف زمین‌های اوکیناوا، پایه‌های شبکه پایگاه‌های نظامی این کشور را در آسیا و اقیانوسیه ایجاد کرد؛ در طول جنگ سرد، آمریکا تصویر اوکیناوا را تغییر داد و از آن به‌عنوان بخش کلیدی اقیانوس آرام به دلیل موقعیت استراتژیک یاد کرد.
این گفتمان امروز ادامه دارد و پایگاه هوایی کادنا به‌عنوان نقطه اصلی قدرت آمریکا در آسیا شناخته می‌شود؛ این پایگاه محل بال هجدهم نیروی هوایی آمریکا است که جت‌های جنگنده‌ای مانند F-۱۵ Eagle، F-۲۲ Raptor و اکنون F-۳۵ را اداره می‌کند.
در طول نزدیک به ۸۰ سال اشغال نظامی اوکیناوا از سوی آمریکا، این منطقه برای ذخیره بسیاری تسلیحات آمریکایی مورد استفاده قرار گرفته است.
یک نظرسنجی اخیر بار دیگر نشان داد که اکثریت مردم اوکیناوا مخالف پایگاه‌های نظامی آمریکا هستند؛ با وجود این و با وجود دهه‌ها اعتراض و جنبش ضد پایگاه‌های پر سروصدا، خواست مردم نادیده گرفته می‌شود و اوکیناوا و جزایر ریوکیو به‌طور گسترده‌تری همچنان به‌عنوان انبار و ایستگاه تدارکاتی برای ارتش آمریکا استفاده می‌شوند.
تجربه مشترک خلع ید از سوی شهرک‌نشینان استعماری، به‌ویژه نقش آمریکا می‌تواند توضیح خوبی از حمایت مردم اوکیناوا از فلسطینی‌ها باشد.
مردم هر دو منطقه یادشده مبارزه فداکارانه‌ای علیه اشغال نظامی و استعمار انجام داده‌اند و همین امر سبب شده تا مردم اوکیناوا و فلسطین بر این باور باشند که سرنوشت‌هایشان به‌هم گره خورده است.
از اوکیناوا گرفته تا فلسطین، همه حق دارند در شرایطی فارغ از اشغال شهرک‌نشینان استعماری و شبکه نظامی خشونت‌آمیز زندگی کنند.
انتهای پیام/