کانادا؛ نماد نقض حقوق بشر در غرب
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل به‌تازگی با ۸۰ رای موافق، ۲۹ رای مخالف و ۶۵ رای ممتنع، با طرح ادعا‌هایی واهی درباره وضعیت حقوق بشر ایران، قطعنامه‌ای را تصویب کرد.
نماینده کانادا در معرفی این پیش‌نویس مدعی شد که کشورش و ۴۹ حامی قطعنامه را ارائه کردند که متوازن، جاری و واقعی و با تکیه بر گزارش‌های سازمان ملل است.
این قطعنامه که کانادا سردمداری تصویب آن را برعهده داشت، با دخالتی آشکار، ادعا‌هایی بی‌اساس را درباره ایران مطرح کرده است.
نماینده ایران که در این نشست حضور داشت، در واکنش از کانادا خواست تا با واقعیت دردناک کشف سالانه اجساد متعدد کودکان بومی و همچنین استثمار و بدرفتاری با مهاجران روبرو شود.
کانادا در حالی این قطعنامه را علیه کشورمان پیش برد که خود یکی از اصلی‌ترین ناقضان حقوق بشر به حساب می‌آید.
تبعیض ساختاری در کمیسیون حقوق بشر کانادا
کانادا درحالی مدعی دفاع از حقوق بشر است که کمیسیون حقوق بشر این کشور با اتهام‌هایی در زمینه تبعیض ساختاری روبرو است.
اتحاد جهانی نهاد‌های ملی حقوق بشر (GANHRI) تصمیم گرفته است تا بررسی ویژه‌ای در مورد کمیسیون حقوق بشر کانادا (CHRC) انجام دهد.
اتحاد جهانی نهاد‌های ملی حقوق بشر از سال ۲۰۲۰ نگرانی‌های خود را در مورد تبعیض نژادی در محل کار کمیسیون حقوق بشر کانادا و نحوه انجام وظایف خود در حل‌وفصل شکایت‌ها در موضوع تبعیض علیه نهاد‌های تحت نظارت فدرال کانادا، مطرح کرده است.
سرکوب حامیان فلسطین در کانادا
انجمن فلسطین- کانادا به‌تازگی خشونت بیش از حد پلیس ونکوور را علیه شارلوت کیتس، فعال محلی حامی فلسطین، مدیر شبکه همبستگی اسیران فلسطینی، به‌شدت محکوم کرد.
این گروه حمایت از فلسطین به‌تازگی در فهرست سیاه کانادا و آمریکا درپی طرح اتهام‌های واهی قرار گرفته است.
کیتس همچنین قبلا در ماه می (اردیبهشت/خرداد) بازداشت و به انتشار سخنان نفرت‌پراکنانه متهم شده بود.
کانادا از زمان آغاز جنگ غزه، صرفا از رژیم صهیونیستی حمایت و مخالفان جنایت‌های این رژیم را سرکوب کرده است.
تشدید سیاست‌های ضدمهاجرتی
کانادا هم به جمع کشورهای غربی پیوسته که با تجدیدنظر در سیاست مهاجرتی خود، قصد دارند از ورود مهاجران جلوگیری کنند؛ این سیاست ضدمهاجرتی در حالی معرفی شده که این کشور برای سال‌های سال خود را به‌عنوان حامی مهاجران معرفی کرده است.
جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا در توضیح تصمیم جدید دولت، ضمن اذعان به استفاده کشورش از حضور مهاجران جدید، ازجمله کمک به رونق مجدد اقتصادی پس از همه‌گیری کرونا، گفت: زمان بازنگری (در سیاست‌های مهاجرتی) فرا رسیده است.
به‌گفته نخست‌وزیر کانادا، براساس سیاست جدید، میزان پذیرش مهاجران جدید طی ۳ سال آینده به‌شدت کاهش خواهد یافت تا آنچه افزایش شدید جمعیت کشورش خواند، کنترل شود.
پنهان‌کاری دولت کانادا درباره آلودگی آب‌های مورد استفاده بومیان
دسترسی به آب سالم یکی از چالش‌هایی است که مردم بومی کانادا طی دهه‌های گذشته همواره با آن روبرو بوده‌اند.
این درحالی است که کانادا یکی از پرآب‌ترین کشورهای جهان است. استان انتاریو دارای دریاچه‌های بزرگ (شامل ۱۸ درصد از آب‌های سطحی شیرین جهان) به‌طور مشترک با آمریکا است.
دسترسی به آب آشامیدنی کافی، مقرون به صرفه و سالم و سرویس بهداشتی کافی برای بیشتر کانادایی‌ها آسان است. اما این شرایط برای بسیاری از افراد بومی صادق نیست.
کارشناسان می‌گویند: آبی که برای بسیاری از جوامع بومی ازطریق ذخایر زیرزمینی تامین می‌شود، آلوده بوده و دسترسی به آن دشوار است؛ بومیان همچنین به‌دلیل سیستم‌های تصفیه معیوب در معرض خطر هستند.
کودکان گمشده؛ چالشی برای بومیان کانادا
مرگ کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی طی دهه‌های گذشته نیز یکی دیگر از مشکل‌های دیرینه این جوامع بوده است.
گور‌های بی‌نشان کودکان بومی در کانادا حقایق مهم و البته آشکاری را در خود جای داده‌اند؛ هرچند مانع‌تراشی‌ها و سنگ‌اندازی‌ها در مسیر کشف این گور‌های عمدتا دسته‌جمعی به‌حدی زیاده بوده‌اند که تاخیری چند دهه‌ای را در دستیابی به عدالت ایجاد کرده‌اند.
بحران خشونت نظام‌مند افسران پلیس کانادا علیه بومیان
گزارش‌ها نشان می‌دهد که مردم بومی کانادا به‌طور نامتناسبی قربانی خشونت افسران پلیس در این کشور می‌شوند.
یک تجزیه‌وتحلیل انجام شده در سال ۲۰۲۰ نشان داد که بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰، بومیان بیش از ۱۰ برابر بیشتر از سفیدپوستان از سوی پلیس مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته می‌شوند.
آمار‌ها نشان می‌دهد که ۲۵ نفر از ۶۶ قربانی که در این دوره از سوی افسران پلیس کشته شدند، بومی بودند.
این اختلاف همچنین در داده‌های کلی قتل‌های پلیس در کانادا نشان داده شده است.
انجمن آزادی‌های مدنی کانادا به‌تازگی در گزارش خود عنوان کرده که بومیان تنها ۵.۱ درصد از جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند، اما آنها نماینده ۱۶.۲ درصد از افرادی هستند که از سوی پلیس کشته می‌شوند.
در همین حال، سازمان‌های مسئول تحقیق درباره قتل‌های پلیس نظارت یا پاسخگویی کمی دارند. بررسی مطبوعات کانادا نشان می‌دهد که ۱۱۱ نفر از ۱۶۷ عضوی که در سازمان‌های نظارت بر پلیس کار می‌کردند، افسران سابق پلیس بودند؛ همچنین بیشتر آنها مردان سفیدپوست بودند. کارکنان این سازمان‌ها عمدتا از استعمار و برتری‌طلبی سفیدپوستان حمایت می‌کنند.
آمار‌ها نشان می‌دهد که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷، کمتر از ۴ درصد از ۷۰۴ قتل انجام‌شده از سوی افسران پلیس به طرح اتهام منجر شد؛ همچنین از ۱۸ اتهام طرح‌شده، تنها ۲ مورد به محکومیت افسران پلیس انجامید.
نرخ بالای قتل و ناپدید شدن زنان بومی در کانادا
عفو بین‌الملل نیز به‌تازگی گزارشی درباره وضعیت زنان و دختران بومی منتشر کرده است؛ براساس این گزارش، زنان و دختران بومی درحال حاضر با بالاترین میزان قتل در کانادا مواجه هستند.
براساس آمار‌های ارائه‌شده از سوی عفو بین‌الملل، زنان و دختران بومی ۱۶ درصد از کل قربانیان قتل زنان، ۱۱ درصد از زنان ناپدیدشده را تشکیل می‌دهند؛ آنها همچنین ۶ برابر بیشتر از زنان و دختران غیربومی با احتمال ناپدید شدن یا قتل مواجه هستند.
گزارش نهایی تحقیق ملی کانادا درمورد زنان بومی گمشده و کشته‌شده در سال ۲۰۱۹ به‌طور جامع خطر‌های منحصربه‌فردی را که زنان و دختران بومی با آن مواجه هستند، برجسته کرد.
از جمله این خطر‌ها می‌توان به نژادپرستی ضدبومی، خشونت جنسی و جنسیتی و تبعیض ساختاری از طریق ساختار‌های استعماری مانند مدارس شبانه‌روزی بومیان، قانون بومیان، حبس جمعی، خشونت پلیس و نابرابری در خدمات اجتماعی اشاره کرد.
ثبت بیش از ۲ هزار مورد مرگومیر در زندان‌های کانادا
نرخ بالای مرگومیر زندانیان در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های کانادا در سال‌های اخیر رشد نگران‌کننده‌ای داشته و زنگ‌های هشدار را به صدا درآورده است.
جدیدترین بررسی‌ها شمار مرگ‌ومیر‌های ثبت شده در زندان‌ها کانادا از سال ۲۰۰۰ را بیش از ۲ هزار مورد اعلام کردند.
مرگومیر در زندان‌های کانادا در سال‌های اخیر در مسیر صعودی قرار گرفته است؛ در میانه نگرانی‌ها در این رابطه، قوانین کانادا، مرگ کمکی را برای زندانیان نیز مجاز کرده و بحران اعتیاد به مواد مخدر و بیماری‌های روانی زندانیان چالش‌برانگیز شده است.
در بیشتر موارد مقام‌های سیستم زندان‌های کانادا و مسئولان زندان‌ها از ارائه توضیح و شواهد درباره مرگ زندانیان خودداری می‌کنند.
بررسی مرگ‌ومیر‌های رخ داده در زندان‌های کانادا نشان‌دهنده وجود الگویی از این روند فاجعه‌بار است؛ مرگومیر در زندان‌های کانادا یک موضوع منحصربه‌فرد نیست؛ مرگ‌ومیر‌ها در زندان‌های کانادا طبق یک الگو رخ می‌دهند و جلوگیری از حوادث بیشتر به معنای پرداختن به الگو‌های خشونت و فرهنگ غیرانسانی نسبت به زندانیان است.
انتهای پیام/