وضعیت گوانتانامو زیر ذره بین گاردین/ روایتی از سرگذشت یک زندانی که تحت بازجویی سیا قرار گرفت
خبرگزاری میزان - «عمار البلوچی»، از زندانیان گوانتامو، یک نمونه آزمایشی برای بازجوها در این زندان بدنام به شمار میرود که تکنیکهای وحشیانه را یاد میگرفتند.
به گزارش «گاردین»، در ۲۹ آوریل ۲۰۰۳، البلوچی ۲۵ ساله در پاکستان از خیابانهای کراچی ربوده شد و به سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) تحویل داده شد.
روشهای وحشیانه بازجویی
زمانی که عمار البلوچی در بازداشت سیا بود، انواع فشارها را تحمل کرد؛ او برای روزها از خواب محروم بود و به نمونه آزمایشی برای بازجوهایی تبدیل شد که روشهایی وحشیانه را بر روی او آزمایش میکردند تا گواهینامه «رسمی» در استفاده از «تکنیکهای بازجویی پیشرفته» دریافت کنند.
در طول ۳ سال بعد، او مخفیانه بین ۶ سایت مختلف در سراسر جهان جابهجا شد و سپس، در سپتامبر ۲۰۰۶، او را به زندان گوانتانامو منتقل کردند، جایی که هنوز در یک سلول زندانی است. اگرچه او هرگز به جرمی محکوم نشده است، اما از نخستین باری که ناپدید شده، حتی یک روز آزادی نداشته است.
دولت آمریکا میگوید است البلوچی یکی از ۵ همدست مسئول حملات ۱۱ سپتامبر است.
اگرچه نام او و تجربیات وحشتناکش از شکنجه، زمینه را برای شخصیتی در یک فیلم فراهم کرد، اما هیچ روزنامهنگاری نتوانسته در ۲۰ سال گذشته مستقیما با عمار البلوچی صحبت کند.
دولت آمریکا قوانینی سختگیرانه را برای ارتباطات بین او و جهان خارج وضع کرده است؛ برای مثال، روزنامهنگاران ممکن است از طریق وکلایش مجاز به سوال از او نباشند، اما با صحبت با تیم دفاعی و کارشناسان حقوقی، کاوش عمیق در سوابق محاکمه، بررسی انبوه اسناد از حالت طبقه بندی خارج شده و رونوشتهای نیمه ویرایش شده و مقایسه گزارشهای مکتوب با اسناد اخیرا از طبقه بندی خارج شده سیا در مورد درمان وی، میتوان آنچه را که ممکن است کاملترین تصویری از عمار البلوچی باشد، این که چگونه بازداشت کنندگانش او را دیدند و او چه چیزی را تحمل کرده است، جمع آوری کرد.
آغاز روند دادخواهی
درک بلوچی و شکنجه او فراتر از علاقه صرف انسانی یا کنجکاوی سیاسی بسیار مهم است؛ شکنجههایی که او و همبندهایش متحمل شدند و پیامدهای درازمدت آن سوء استفاده، از جمله امکان درمانهای پس از شکنجه، همگی بخشی از مذاکرات دادخواهی شده است که پس از مراجعه دادستانی به تیمهای دفاعی در مارس ۲۰۲۲ آغاز شد.
این مذاکرات ممکن است با شکست مواجه شود و اگر شکست بخورد، احتمالا پرونده ۱۱ سپتامبر بدون هیچگونه حل و فصلی برای سالهای آینده ادامه خواهد داشت.
اما در صورت موفقیت مذاکرات و دستیابی به توافقنامه، در نهایت در یکی از بزرگترین پروندههای حقوقی تاریخ آمریکا حکم صادر خواهد شد و آمریکا همچنین یک قدم به بستن بدنامترین سایت بازداشت نامحدود در بحبوحه «جنگ علیه تروریسم» نزدیکتر خواهد شد.
هیچ چیز در گوانتانامو عادی نیست
عمار البلوچی با اتهاماتی مواجه است، اما پس از ۲۰ سال بازداشت، آمریکا هنوز او را محاکمه نکرده است.
اتهامات علیه او و ۴ متهم دیگر برای دومین بار در سال ۲۰۱۲ مطرح شد، اما از آن زمان تاکنون این پرونده در جلسات بیپایان پیش از محاکمه باقی مانده است.
بیش از یک دهه جلسات بدون هیچ نشانی از محاکمه، رویه قضایی عادی به نظر نمیرسد، اما هیچ چیز در گوانتانامو عادی نیست. این پرونده از سوی یک کمیسیون نظامی در حال رسیدگی است، یک سیستم حقوقی جدید و مجزا که به وسیله قانون کمیسیونهای نظامی در سال ۲۰۰۶ ایجاد شده و در سال ۲۰۰۹ اصلاح شده است.
این روند در یک دادگاه دور از سرزمین اصلی آمریکا، پشت شیشههای عایق صدا، و با تاخیر صوتی ۴۰ ثانیهای برای کسانی که (مطبوعات، خانواده و ناظران سازمانهای غیردولتی) مجاز به تماشای جلسات «عمومی» آن هستند، برگزار میشود.
اکثر اتهاماتی که عمار البلوچی در دادگاه نظامی خود با آن مواجه است، مربوط به توطئه است، اما توطئه به طور کلی به وسیله قوانین بینالمللی به عنوان جنایت جنگی به رسمیت شناخته نمیشود و وضعیت آن تحت قوانین آمریکا همچنان نامشخص است.
شبح شکنجه، جنایتی بر اساس قوانین بینالمللی و قانون آمریکا، از ابتدا این روند را تحت الشعاع قرار داده است؛ این که شکنجه یک سیاست دولتی بوده، یک واقعیت خطرناک برای دولت آمریکا به شمار میرود و دادستانها از همان ابتدا سعی کردهاند هرگونه اشاره به آن را (از این رو تأخیر ۴۰ ثانیه ای) سرکوب کنند.
از کمیته منتخب سنای آمریکا در سال ۲۰۱۴ درباره «گزارش شکنجه» اطلاعاتی (که بیش از ۱۰۰ بار به عمار البلوچی اشاره میکند) تا سالها دعوای حقوقی از سوی وکلا، روزنامه نگاران و فعالان، جزئیات وحشتناک شکنجه گاهی به صورت قطرهای و گاهی اوقات به صورت موجی آشکار شده است.
همچنین میزان هماهنگی بین سیا و افبیآی در نگهداری و بازجویی از این زندانیان آشکار شده است.
انتهای پیام/