«اگر مرد بودم» روایتی عجیب از زندگی همسر شهید

11:25 - 25 شهريور 1399
کد خبر: ۶۵۶۰۷۳
دسته بندی: فرهنگی ، عمومی
کتاب «اگر مرد بودم» نوشته ندا حبیبی با موضوع زندگینامه داستانی طاهره صادق بیگی همسر شهید ولی​الله محمدبیگی است که به تازگی از سوی انتشارات سوره مهر به بازار عرضه شده ​است.

- کتاب «اگر مرد بودم» نوشته ندا حبیبی، زندگینامه داستانی طاهره صادق بیگی همسر شهید ولی​الله محمدبیگی است که به تازگی از سوی انتشارات سوره مهر به بازار عرضه شده​ است.

نویسنده در این اثر می‏​کوشد روایت همسر شهید را بن‏​مایه کار خود قرار دهد. بنابراین، بر روایت‏​های مستند و عینی از زندگی راوی تأکید دارد. در عین حال، وی قصد دارد داستان زندگی یک زن قهرمان با یک جانباز ایثارگر را با ذوق و قلم خویش به تصویر بکشد؛ بدون اینکه به اصل واقعیت خدشه وارد کند یا از کیفیت آن بکاهد. ویژگی این دست آثار محدود نماندن در اصل روایت راوی و عبور از خاطره‏محوری است.

نتیجة گفت‏وگو‌های فراوان در مدت دو سال، حین روابطی نزدیک و صمیمانه با خانوادة شهید، احساس مثبت همسر شهید را به محتوای کتاب انتقال داد و باعث شد در نگارش کتاب یک خط روایی مشخص برای هر فصل تشکیل شود.

زندگی​نامه داستانی طاهره صادق​بیگی در «اگر مرد بودم»

اثری که در مقابل خواننده قرار دارد، در سه فصل تدوین شده است. هر فصل شامل دوره‏ای از وقایعِ مرتبط است که براساس آن فصل‏ها تغییر می‏کند. عناوین انتخابی در هر ماجرا، براساس مفهوم آن، مصرعی از دیوان حافظ است که حس و حالِ فضا و قهرمانان داستان را بیان می‏کند و هم‏زمان در انتقال احساس به خواننده نقش فراخوری دارد.

شخصیت اصلی کتاب بانویی قوی، معتقد، و عاشق به نام طاهره صادق‏بیگی است؛ زنی متفاوت که هنوز هم با همسر جانباز و شهیدش زندگی و حضورش را در کنار خود احساس می‏کند. این ماجرای عاشقانه با تمام اضطراب‏های وصل و هجرانش نوشته شد تا باور کنیم و بدانیم که بر روی این کرة خاکی انسان‏هایی نفس‏ می‏کشند و زندگی می‏کنند که احساسی فراتر از عشق‏های زمینی را درک کرده‏اند.

به طور معمول، به کار بردن دیالوگ‏های اضافه و پرداختن به جزئیات با قوة خیال و توسط نیروی تخیل است که با هدف پیوستگی و انسجام دادن به متن انجام شده است تا با پنهان داشتن حفره‏ها و جا‌های خالی احتمالی در بدنة روایت، آن را از درون مصونیت بخشد و از بیرون با ایجاد جذابیت لازم برای خواننده، روایت را قوام دهد.

در نتیجة این فرایند، اندازة «داستان واقعه» از ابعاد زمانی، مکانی، و صحنه از محدودة «اظهارات راوی» خارج می‏شود. مبادرت به این کار البته واجد خطا و اشکال نیست؛ مشروط به اینکه نویسنده آن را از دارندة خاطره و خوانندگان محترم پنهان نکند، بلکه در آغاز مطلب را با ایشان در میان بگذارد.

بازی با افعال حال و گذشته، علاوه بر ایجاد تعلیق، ذهن مخاطب را به چالش می‏کشد و این ابهامات و درگیری‏ها جاذبه‏ای برای ادامة مطالعة کتاب در او به وجود می‏ آورد.

در این کتاب تلاش شده است، با استفاده از ابزار تخیل و توصیفات عمیق احساسی، گفته‏های همسر شهید جذاب‏تر و روایت زندگی او از بیانی خشک و صرف گزارش‏گونه دور شود.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *