اعتراض‌های دانشگاهی در آمریکا؛ آزمونی برای ادعای مبارزه با تروریسم واشنگتن

خبرگزاری میزان – نگاهی به اقدام‌ها و سیاست‌های جنگ‌طلبانه آمریکا در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که این کشور به‌عنوان بزرگ‌ترین مدعی مبارزه با تروریسم، از اصلی‌ترین حامیان تروریسم به‌ویژه از نوع سازمان یافته آن در جهان است.

فاصله میان ادعای آمریکا درباره مبارزه با تروریسم با واقعیت حمایت آن از تروریسم و تروریست‌ها شکاف چندان عمیقی نبود، اما همین شکاف درپی اعتراض‌های دانشگاهی در آمریکا به‌ویژه در حمایت از فلسطین و محکوم کردن جنایت‌های رژیم صهیونیستی در قالب تروریسم سازمان‌یافته پر شد.

واکنش دولت و پلیس آمریکا به اعتراض‌های دانشگاهی در این کشور به‌خوبی نشان‌دهنده رویکرد آن در موضوع‌های ادعایی مبارزه با اسلام‌هراسی و تروریسم بوده است.

از سرگرفته شدن اعتراض‌ها در دانشگاه‌های آمریکا

در دانشگاه کلمبیا، جایی که نگران‌کننده‌ترین صحنه‌های سرکوب پلیس آمریکا در پایان سال تحصیلی گذشته رخ داد، اعتراض‌ها در حمایت از غزه و در محکومیت جنایت‌‌های رژیم صهیونیستی بلافاصله پس از بازگشت دانشجویان به محوطه دانشگاه آغاز شد و ده‌ها تظاهرکننده در روز اول سال تحصیلی جدید به تظاهرات پرداختند.

اگرچه میزان اعتراض‌ها در سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌های آمریکا به مقیاس و ابعاد اعتراض‌ها در بهار ۲۰۲۴ نزدیک نشده است، اما نباید آن را با نشانه‌ از بین رفتن خشم دانشجویان نسبت به جنگ اشتباه گرفت.

دلایل مهمی در این باره وجود دارند: اعتراض‌ها نیاز به برنامه‌ریزی دارند و دانشجویان تازه به محوطه دانشگاه بازگشته‌اند و محدودیت‌های اعمال‌شده ازسوی دانشگاه‌ها افزایش یافته‌اند؛ ضمن اینکه مجازات‌ها برای اعتراض‌های دانشگاهی به‌شدت تشدید شده‌اند.

در توصیف این شرایط می‌توان گفت که اعتراض‌ها هنوز به نقطه جوش نرسیده‌اند، بلکه در حال جوشیدن هستند.

دانشجویان دانشگاه کلمبیا به‌تازگی با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که خشونت و دستگیری نمی‌تواند آن‌ها را در هنگام وقوع نسل‌کشی ساکت کند.

دانشجویان مسلمان؛ هدف اصلی سرکوب اعتراض‌های دانشگاهی

نگاهی به تاریخ اعتراض‌های دانشگاهی در آمریکا و سرکوب آن‌ها از سوی دولت و پلیس این کشور نشان می‌دهد که دانشجویان مسلمان و عرب بیش از دیگر دانشجویان در این جریان‌ها هدف قرار می‌گرفتند.

آن‌ها که پیش از اعتراض‌ها و سرکوب‌های یادشده در فضای خصومت‌بار دانشگاه‌ها به سر می‌بردند، با برگزاری اعتراض‌ها که حضور فعال آن‌ها را درپی داشت، هدف آسانی برای سرکوب، ارعاب و نظارت بودند.

در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۱ (۲۳ شهریور ۱۳۸۰)، یک دانشجوی مسلمان در دانشگاه ایالتی آریزونا در یک پارکینگ مورد ضرب‌وشتم و پرتاب تخم مرغ قرار گرفت؛ ۲ مرد در دانشگاه کارولینای شمالی در گرینزبورو ایالت کارولینای شمالی یک دانشجوی لبنانی را در حالی که فریاد می‌زدند «به خانه برو تروریست!» کتک زدند؛ دیگر دانشجویان مسلمان و عرب گزارش دادند که به دلیل پرسش‌های خصمانه ازسوی استادهایشان مورد حمله قرار گرفتند؛ ...؛ و در نهایت انجمن‌های دانشجویی مسلمان (MSA) که باید در این دوره به‌عنوان پناهگاهی برای دانشجویان عمل می‌کردند، تبدیل به هدف شدند.

تشدید کارزار سرکوب دانشجویان مسلمان و عرب

علاوه بر این، به‌زودی مشخص شد که دانشجویان با نظارت و ارعاب سازمان‌های دولتی نیز مواجه هستند؛ پس از ۱۱ سپتامبر، اف‌بی‌آی (پلیس فدرال آمریکا) شروع به استخدام صد‌ها پلیس در دانشگاه برای کمک به نظارت بر آنچه واشنگتن پست به‌عنوان «جوامع جزیره‌ای دانشجویان خاورمیانه ای» توصیف کرد، آغاز کرد.

همه اقدام‌های یادشده با مخالفت دانشگاهیان آمریکا مواجه شد، زیرا یادآور هدف قرار دادن فعالان دانشجویی از سوی اف‌بی‌آی در جریان اعتراض‌ها به جنگ ویتنام بود.

فضای سرکوبگرانه یادشده تا سال‌ها ادامه داشت؛ به‌عنوان مثال، در اواخر سال ۲۰۱۳، زمانی که دانشجویان برای عدالت در فلسطین، گروهی از دانشجویان را در دانشگاه شمال شرقی سازماندهی کردند تا در مراسمی که سربازان رژیم صهیونیستی در آن سخنرانی می‌کردند، دست به تجمع بزنند، دانشگاه دانشجویان را محکوم و آن‌ها را مجبور کرد که از اقدام خود صرف‌نظر کنند.

شباهت سرکوب ادوار مختلف اعتراض‌های دانشجویی در آمریکا

شباهت‌های بین سرکوب فعالیت‌های دانشجویان ازسوی آمریکا در دهه ۲۰۰۰ و تلاش‌های مدیران برای سرکوب اعتراض‌های طرفدار فلسطین در دانشگاه‌های امروزی چشمگیر است؛ در هر ۲ مورد، مقام‌های دانشگاه و دولت آمریکا برای ساکت کردن دانشجویان مسلمان و عرب که خانواده‌هایشان مستقیما تحت تأثیر حمایت آمریکا از خشونت نظامی در خارج از کشور قرار گرفته‌اند، تلاش کرده‌اند؛ در هر ۲ مورد، به دانشجویانی که به نقش آمریکا در دامن زدن به این خشونت اعتراض دارند، به‌عنوان حامیان تروریست و امروزه به‌عنوان یهودستیزان تهمت زده می‌شوند؛ و در هر ۲ مورد، این نقض حقوق متمم اول دانشجویان با این دلایل ساختگی توجیه شده است که معترضان مسالمت‌آمیز و گروه‌های دانشجویی تهدید نامشخص، اما بزرگی را برای جوامع دانشجویی گسترده‌تر خود ارائه می‌کنند.

واضح‌ترین نمونه اخیر این طرز فکر، دانشگاه نیویورک است که ادعا کرد صهیونیسم اکنون یک جنبه محافظت‌شده از هویت دینی است و دانشگاه اکنون انتقاد از صهیونیسم را معادل یهودستیزی تلقی کند.

اگر چنین دستورالعمل‌هایی درباره مبارزه با یهودی‌ستیزی بود، دانشگاه‌ها معترضان دانشجوی یهودی را اخراج و تعلیق نمی‌کردند یا گروه‌هایی مانند صدای یهودی برای صلح را از حضور در دانشگاه منع نمی‌کردند.

مدیران دانشگاه‌های آمریکا با ترسیم معادل کاذب بین صهیونیسم و یهودیت اقدام نادرست و مخاطره‌آمیزی انجام می‌دهند.

تشدید مجازات‌های دانشجویان آمریکایی

وکلای دانشجویان معترض آمریکایی می‌گویند که مجازات‌ها و تنبیه‌های اعمال‌شده علیه دانشجویان معترض از زمان آغاز اعتراض‌ها به جنگ غزه سنگین‌تر شده است.

به زعم آن‌ها، تداوم این روند به موازات افزایش تدابیر امنیتی و محدودیت‌ها به معنای سرکوب بیشتر آزادی بیان است که آمریکا و دانشگاه‌های این کشور همواره خود را حامی آن معرفی می‌کنند.

کارشناسان درباره پیامد‌های سیاست تشدید محدودیت‌ها ابراز نگرانی می‌کنند و حتی برخی از آن‌ها را برای سلامت افراد مضر می‌دانند.

معترضان دانشگاهی در آمریکا به دنبال استراتژی‌های جدید

دانشگاهیان آمریکا به‌ویژه دانشجویان می‌گویند که مجازات‌ها و محدودیت‌ها نمی‌تواند مبارزه و مقابله آن‌ها با تروریسم را لغو یا کمرنگ کند.

دانشجویان معترض آمریکایی با تاکید بر اینکه حمله‌های رژیم صهیونیستی طی ۱۱ ماه گذشته دانشگاهی در غزه برجای نگذاشته، می‌گویند که قصد دارند به جای جامعه دانشگاهی این باریکه جنگ زده نیز تلاش کنند.

آن‌ها می‌گویند که در مقابل تدابیر امنیتی تشدیدشده و دستورالعمل‌های محدودکننده جدید استراتژی‌های جدیدی را برای اعتراض به تروریسم و نسل‌کشی طراحی و اجرا می‌کنند؛ هرچند این کنش‌گری برای آن‌ها بهای سنگین‌تری به دنبال داشته باشد.

تشدید فشار‌ها از طریق کارزار‌های متعدد برای قطع رابطه دانشگاه‌های آمریکا با شرکت‌های صهیونیستی از جمله این استراتژی‌ها است؛ برگزاری اعتراض‌های دانشگاهی در محوطه‌های خارج، اما نزدیک به دانشگاه‌ها نیز از دیگر استراتژی‌ها است.

• بیشتر بخوانید:
• بازداشت صد‌ها معترض به جنگ غزه در کنگره آمریکا؛ حمایت از اشغالگران ادامه دارد
• چهره امنیتی دانشگاه‌های آمریکا و اروپا؛ ادامه اعتراض‌ها با وجود سرکوب پلیس
• سرکوب اعتراض‌ها به جنگ غزه در غرب؛ همدستی آمریکا و اروپا با رژیم صهیونیستی

سرکوب اعتراض‌های دانشگاهی به تروریسم در آمریکا

روی در یکی از کالج‌های دانشگاه پنسیلوانیا، تابلویی نصب شده که به دانشجویان اطلاع می‌دهد که «همه رویدادها، تظاهرات، تجمع‌ها و اعتراض‌ها به تایید قبلی نیاز دارد»؛ در دانشگاه کلمبیا، گروه فعال «دانشجویان برای عدالت در فلسطین» برای همیشه از حضور در شبکه اجتماعی اینستاگرام منع شده است؛ در دانشگاه نیویورک، نگهبانان امنیتی در اطراف نیمکت‌های محصورشده مستقر شده‌اند تا دانشجویان نتوانند در آنجا تجمع کنند؛ در دانشگاه میشیگان به دانشجویان و استادها دستور داده است که در صورت مواجهه با «اعتراض‌های مخرب» با پلیس تماس بگیرند؛ ...

دانشگاه‌های آمریکا این اقدام‌ها را انجام داده‌اند، زیرا از تکرار اعتراض‌های ضدجنگ و ضد رژیم صهیونیستی سال تحصیلی گذشته هراس دارند؛ اعتراض‌هایی که به اعتراض‌آلود شدن فضای دانشگاه‌های سراسر کشور، برگزاری جلسه‌های استماع کنگره، استعفای چند رئیس دانشگاه، استقرار پلیس شهری در محوطه دانشگاه‌ها، دستگیری دسته‌جمعی دانشجویان، مجازات‌های سنگین دانشجویان و استادان معترض، ... منجر شده بود.

درک اینکه چرا دانشگاه‌های آمریکایی دست به اقدام‌های محدودکننده زده‌اند، با در نظر داشتن واقعیت حمایت تمام‌عیار واشنگتن از رژیم صهیونیستی و نقش شرکت‌های صهیونیستی در تامین بودجه دانشگاه‌های آمریکا چندان دشوار نیست؛ با وجود این، نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که ادعا‌های آمریکایی آزادی بیان و مبارزه با تروریسم در این جریان کاملا رنگ باختند.

در سال‌های پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (۲۰ شهریور ۱۳۸۰) زمانی که دولت جورج بوش، آمریکایی‌ها را روانه جنگ افغانستان و سپس عراق کرد، دانشگاه‌های سراسر آمریکا تحت تاثیر اعتراض‌های گسترده قرار گرفتند.

در دانشگاه‌ها و کالج‌های دنور و کلرادو تجمع‌های اعتراضی برگزار شد؛ ادامه فعالیت‌های اعتراضی در دانشگاه‌های آمریکا در چارچوب جنبش‌های اعتراضی پیش رفت که این مراکز در جریان جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ و اعتراض‌‌های ضدآپارتاید در دهه ۱۹۸۰ به خود دیده بودند.

دانشگاه‌ها نیز همگام با دولت آمریکا به اعتراض‌های ضدجنگ توجهی نشان نداده و آن‌ها را سرکوب کردند.

انتهای پیام/