محیطزیستکشی در غزه؛ تاثیر نزاعهای جهانی بر اکوسیستم زمین
خبرگزاری میزان - بسیاری در جامعه بین‌المللی در نهایت پذیرفته‌اند که اکوسیستم زمین دیگر نمی‌تواند وزن اشغال نظامی را تحمل کند. بیشتر افراد در حال حاضر با توجه به جنگ غزه به این نتیجه اجتناب‌ناپذیر رسیده‌اند که شعار «نبود عدالت اقلیمی در سرزمین اشغال شده» واقعی است.
در حالی که ارتباط بین اشغال نظامی و پایداری آب‌وهوا ممکن است یک کشف نسبتا تازه برای کسانی باشد که در صلح و امنیت نسبی زندگی می‌کنند، اما مردمی که تحت اشغال و در نتیجه تهدید دائمی خشونت نظامی زندگی می‌کنند همیشه می‌دانستند که هرگونه حمله یا بمباران هوایی از سوی ارتش اشغالگر نه تنها حمله به کسانی است که هدف قرار می‌گیرند، بلکه حمله به توانایی سرزمین آن‌ها برای حفظ زندگی است.
نسل‌کشی آهسته
الجزیره نوشت که اشغال نظامی در هر کجای جهان «نسل‌کشی آهسته» مردم را نه تنها از طریق سرکوب سیاسی و خشونت، بلکه با از بین بردن تدریجی مناطق، تسهیل کرده است.
براساس گزارش‌ها، ارتش‌ها در سراسر جهان در مجموع سالانه تقریبا ۵.۵ درصد از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جهانی را به خود اختصاص می‌دهند؛ این نرخ بیش از مجموع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای صنایع حمل‌ونقل هوایی و کشتیرانی است.
کارشناسان دانشگاه کوئین‌مری لندن به تازگی به این نتیجه رسیدند که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از ۱۲۰ روز نخست جنگ غزه بیشتر از میزان انتشار سالانه ۲۶ کشور بوده است. انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از بازسازی غزه بیشتر از انتشار سالانه بیش از ۱۳۵ کشور خواهد بود.
اما حتی این آمار‌های تکان‌دهنده نیز نمی‌توانند ارتباط عمیق بین خشونت نظامی و خشونت محیطی را روشن کنند. تاثیر جنگ و اشغال بر اقلیم صرفا یک پیامد جانبی یا ناگوار نیست؛ تحلیل از آنچه در غزه می‌گذرد، نباید به دوگانگی پیامد‌ها (یعنی به‌عنوان مثال، کشتار مردم از یک سو و تأثیر بر محیط زیست از سوی دیگر) تقلیل یابد؛ در واقع تاثیر خشونت بر مردم از تاثیر خشونت بر طبیعت جدایی‌ناپذیر است.
نسل‌کشی در غزه نیز یک «محیط زیست‌کشی» است؛ این نسل‌کشی علیه محیط زیست تقریبا همیشه در مورد اشغال‌های نظامی صادق است.
تشابه میان محیط زیست‌کشی در غزه و ویتنام
در جنگ ویتنام، استفاده از مواد شیمیایی سمی، از جمله عامل نارنجی بخشی از یک استراتژی عمدی برای از بین بردن هر گونه ظرفیت برای تولید و کشاورزی بود؛ در نتیجه این اقدام‌ها، مردم مجبور به ترک سرزمین خود شدند. جنگل‌هایی که از سوی ویتنامی‌ها به‌عنوان پوشش استفاده می‌شد، از سوی ارتش آمریکا از بین رفت تا ظرفیت مقاومت مردم کاهش یابد.
- بیشتر بخوانید:
- تاثیر زیست‌محیطی جنگ غزه
- نقش پررنگ غرب در تخریب کره زمین
ریچارد فالک، فعال ضد جنگ و وکیل بین‌المللی، عبارت اکو-ساید (ecocide) را برای توصیف این موضوع ابداع کرد.
این همان کاری است که همه عملیات‌های نظامی به شکل‌های مختلف انجام می‌دهند؛ آن‌ها به‌طور تاکتیکی ظرفیت جمعیت «دشمن» را برای زندگی پایدار و حفظ خودمختاری در مورد منابع آب و غذای خود کاهش می‌دهند یا به‌طور کامل حذف می‌کنند.
اقدامی که از سال‌ها قبل آغاز شد
تخریب خانه‌های فلسطینی‌ها و دیگر زیرساخت‌های ضروری با بولدوزر از سال ۲۰۱۴ از سوی نظامیان اشغالگر رژیم صهیونیستی با جنگ شیمیایی تکمیل شد؛ علف‌کش‌هایی که از سوی ارتش اشغالگر از طریق هوایی پاشیده شدند، بخش‌هایی از زمین‌های قابل کشت در غزه را نابود کردند.
به عبارت دیگر، غزه از مدت‌ها پیش از ۷ اکتبر (۱۵ مهر ۱۴۰۲) در معرض یک استراتژی محیط زیست‌کشی تقریبا مشابه استراتژی مورد استفاده در ویتنام قرار گرفته است.
نظامیان اشغالگر سال‌هاست که برای کاهش و در نهایت از بین بردن کامل ظرفیت مردم فلسطین برای زندگی پایدار در غزه تلاش کرده‌اند. این رژیم از ۷ اکتبر جنگی به‌راه انداخته تا غزه را کاملا غیرقابل زندگی کند.
محققان موسسه Forensic Architecture به این نتیجه رسیده‌اند که دست‌کم ۵۰ درصد از زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها در غزه به‌طور کامل از بین رفته است. بسیاری از باغ‌های زیتون نیز از بین رفته‌اند. زمین‌های کشاورزی با استفاده از تانک، تراکتور و سایر وسایل نقلیه ریشه‌کن شده‌اند. بمباران گسترده هوایی تاسیسات تولید گلخانه‌ای نوار غزه را به ویرانه تبدیل کرد. همه این‌ها نه به اشتباه، بلکه در تلاشی عمدی برای از بین بردن زندگی انجام شده است.
تخریب عمده تاسیسات تامین آب و فاضلاب و تهدید مداوم گرسنگی در سراسر نوار غزه نیز پیامد‌های ناخواسته نیست، بلکه تاکتیک‌های عمدی جنگ است. ارتش رژیم صهیونیستی در حمله بی‌امان خود به مردم غزه دسترسی آب و غذا را به سلاح تبدیل کرده است.
البته هیچ یک از این‌ها برای فلسطینی‌ها چه در غزه و چه در کرانه باختری تازه نیست. رژیم صهیونیستی از همین تاکتیک‌ها برای حفظ اشغال خود، تحت فشار قرار دادن فلسطینی‌ها برای ترک سرزمین‌هایشان و توسعه شهرک‌سازی غیرقانونی خود برای سال‌ها استفاده کرده است.
این رژیم صرفا از ۷ اکتبر تنها تلاش‌های خود را تشدید کرده است. این رژیم در حال حاضر با فوریت بی‌سابقه‌ای تلاش می‌کند تا ظرفیت اندکی را که سرزمین فلسطین دارد، از بین ببرد.
انتهای پیام/