قتل‌عام امدادگران در میانه کابوس غزه
خبرگزاری میزان – ۲۷۶ روز از جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه می‌گذرد؛ شرایط زندگی در غزه به دلیل تداوم جنایت‌های رژیم صهیونیستی به یک کابوس تبدیل شده است.
امدادگران و کارکنان آژانس امداد و کار سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی آنروا، همچنان در میانه این کابوس برای کمک کردن به مردم غزه تلاش می‌کنند و در میانه بمباران مستمر جان خود را از دست می‌دهند؛ با شهادت سه کارمند آنروا در بمباران انبار توزیع کمک‌های بشردوستانه در مرکز نوار غزه از سوی رژیم صهیونیستی شمار کارکنان کشته شده آنروا به ۱۹۶ نفر رسید.
این میزان بالاترین تعداد موارد هدف قرار گرفتن امدادگران بوده که از سال ۱۹۹۷ تاکنون در یک سال درگیری ثبت شده است؛ رکورد پیشین مربوط به افغانستان با ۸۱ حادثه در سال ۲۰۱۳ بود.
در عین حال، این رقم، بالاترین آمار تلفات کارکنان سازمان ملل در تاریخ است.
رژیم صهیونیستی از زمان آغاز دور جدید جنگ علیه غزه، بی‌توجه به قوانین و مقررات بین‌المللی همواره مقر آنروا و کارکنان آن و دیگر امدادگران را هدف قرار داده است؛ کارشناسان می‌گویند که پروتکل‌های هدف‌گیری رژیم صهیونیستی نشان‌دهنده رویکرد این رژیم نسبت به حقوق بشردوستانه بین‌المللی است.
تاکنون حدود ۱۸۰ موسسه و مدرسه وابسته به آنروا هدف بمباران‌های رژیم صهیونیستی قرار گرفته است.
غزه در حال حاضر خطرناک‌ترین مکان برای امدادگران در جهان به‌حساب می‌آید؛ بیشتر امدادگران قربانی در جنگ غزه کارکنان آنروا بوده‌اند
اولگا چروکو، از امدادگران سازمان ملل و سخنگوی دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل OCHA در یادداشتی که در الجزیره منتشر شد، ضمن توصیف وضعیت غزه و ابراز نگرانی و ناراحتی از ترک این منطقه درپی تداوم و تشدید جنگ رژیم صهیونیستی، نوشت که با وجود ترک این منطقه همچنان کابوس می‌بیند، هرچند هیچ‌یک از این کابوس‌ها به واقعیت وحشتناکی که مردم غزه در آن زندگی می‌کنند، حتی نزدیک هم نشده است.
براساس اعلام وزارت بهداشت غزه، رژیم صهیونیستی از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (پانزدهم مهر ۱۴۰۲) بیش از ۳۸ هزار فلسطینی را در غزه قتل‌عام و بیش از ۸۷ هزار نفر دیگر را زخمی کرده است؛ بسیاری از ساکنان غزه متحمل آسیب‌های جانی شدند؛ حدود ۱.۹ میلیون نفر معادل ۹۰ درصد جمعیت غزه آواره شده‌اند؛ بسیاری آوارگی چندباره را تجربه کردند، زیرا هیچ مکان امنی در غزه وجود ندارد.
استفاده از اصطلاح شرایط زندگی برای توصیف شرایط وحشتناکی که فلسطینی‌ها در غزه با آن مواجه هستند، پوچ به نظر می‌رسد؛ مردم غزه زندگی نمی‌کنند، بلکه به سختی در شرایط دشوار زنده می‌مانند؛ آن‌ها ناچار هستند در پناهگاه‌هایی با ازدحام جمعیت بالا زندگی کنند؛ تنها جایی که به آن‌ها اجازه زندگی داده شده است.
بیشتر مردم غزه از دسترسی به اصول اولیه زندگی از جمله غذا، آب، دارو و لوازم بهداشتی محروم هستند؛ با از بین رفتن سیستم مراقبت‌های بهداشتی، بیماری‌ها از جمله هپاتیت A به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است؛ معدود بیمارستان‌های باقی‌مانده که فقط تا حدی کار می‌کنند، روزانه بیماران ترومایی را دریافت می‌کنند؛ همه بیمارستان‌ها مملو از مجروحانی هستند که بسیاری از آن‌ها را کودکانی با جراحت‌های وحشتناک از جمله قطع دست و پا تشکیل می‌دهند.
وقتی برای دومین بار در ماه آوریل (اسفند گذشته) به غزه اعزام شدم، مقیاس تخریب از آخرین باری که در غزه بودم، ۲ برابر شده بود؛ بمباران بی‌امان بود.
نیمی از جمعیت غزه را کودکان تشکیل می‌دهند؛ از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون هزاران نفر از آن‌ها کشته و هزاران نفر دیگر زخمی شدند؛ بسیاری دیگر هم زخم‌های جسمی و روحی ناشی از درگیری را برای همیشه خواهند داشت.
دست‌کم نیمی از تاسیسات آب و فاضلاب غزه در جریان درگیری آسیب دیده یا ویران شده و کمبود سوخت فلج‌کننده اکثر چاه‌ها را از کار انداخته است؛ مردم باید چندین کیلومتر پیاده‌روی کنند تا به نقطه توزیع برسند و ساعت‌های بی‌شماری زیر آفتاب سوزان منتظر بمانند تا ظرفی را با آب آشامیدنی پر کنند.
مواد غذایی کمیاب است، زیرا کمک‌های ورودی به غزه به شکل قطره‌چکانی درآمده است؛ هر کمکی که بتواند وارد غزه شود، در میان ناامنی شدید توزیع می‌شود، اگر اصلا توزیع شود؛ در بیشتر مواقع، از حرکت کاروان کمک‌رسانی جلوگیری یا به کلی رد می‌شود.
من غزه را در پایان ماه مه (۱۱ خرداد) ترک کردم، اما پر از رنج و احساس گناه فلج‌کننده بودم؛ من هر روز با وسواس تلفنم را چک می‌کنم و هر بار که پیام‌هایم به غزه نمی‌رسد، از وقوع بدترین اتفاق‌ها می‌ترسم.
امروز سرنوشت غزه و مردم آن بیش از هر زمان دیگری مبهم است؛ با وجود این، امدادگران هنوز در شرایط غیرممکن هر روز کار می‌کنند.
- بیشتر بخوانید:
- اسکله آمریکا در غزه؛ چالش‌های کمک‌رسانی به فلسطینی‌ها
- نوار غزه خطرناک‌ترین منطقه جهان برای امدادگران
انتهای پیام/