حمایت مدبرانه از اسلام و تشیع از دستاورد‌های ولایت امام جواد(ع) است

رضا حیدری، کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با میزان درباره ولایت امام تقی (ع) گفت: دوران امامت امام جواد (ع) گره خورده با تحولات سیاسی و اجتماعی در حاکمیت عباسیان است. در این عصر چالش‌های عمیق عقیدتی و درگیری‌های مختلف در جای جای سرزمین‌های اسلامی اوج گرفته بود و مامون برای حفظ موقعیت خود امام جواد (ع) را به شدت تحت نظر داشت. 

وی ادامه داد: قدرت شیعیان در آن روزگار سبب شده بود تا مامون تلاش کند تا از تمام توان و قدرت خود برای آرام کردن فضای جامعه بهره ببرد، بنابراین بار دیگر خدعه ولایت‌عهدی که در قبال امام رضا (ع) در پیش گرفته بود را تکرار کرد و امام جواد (ع) نیز ولایت عهدی را مشروط بر بسیاری از نکات با جبار مامون پذیرفت. 

حیدری به رویکرد دو خلیفه عباسی مامون و معتصم در مقوله‌های اجتماعی اشاره و بیان کرد: تهاجم عقیدتی و نیرنگ بازی‌های مامون سبب شد تا این خلیفه به نام منافق‌ترین خلیفه عباسی شناخته شود. وی با شکل دادن مناظراتی برای امام رضا (ع) و در ادامه امام جواد (ع) در پی شکست دادن این بزرگواران و لطمه به شیعیان بود که در نهایت موفق نشد. امام جواد (ع) قاطعانه و با اقتدار الهی در برابر انحرافات ایستاد و از حقانیت دین اسلام و مذهب تشیع دفاع کرد. 

این کارشناس علوم قرآنی دفاع از حقیقت دین اسلام را رویکرد ارزنده از ائمه معصومین (ع) دانست و بیان کرد: امام حسین (ع) هم زمانی که حرف از اسلام و حقیقت بود کوتاه نیامدند. این خصیصه ائمه معصومین (ع) بود. سخنان و خطبه‌های امام حسین (ع) در جریان دفاع از حق در برابر ظالم، بسیار گویا و رسا است، پافشاری ایشان بر سلوک قدرت و سیاست در جهت اقامه حق قابل توجه و تبیین است؛ زیرا سیدالشهدا (ع) قدرت و حکومت یزید را قدرتی در خدمت باطل معرفی کردند و یزید را شخصی معرفی کرد که اصولاً باطل‌خیز و باطل‌ساز است.

وی به محدودیت‌های موجود توسط مامون بر سر راه امامت امام جواد (ع) اشاره به بیان کرد: دستگاه خلافت مامون محدودیت‌های فراوانی را برای امام تقی (ع) ایجاد کرد تا ارتباط ایشان با جامعه و شیعیان را قطع کند، اما این امام بزرگوار از طریق نصب وکلا و نمایندگان ارتباط خود را با مردم حفظ کردند. این کارگزاران با فعالیت‌های متعدد اجتماعی و سیاسی توانستند تا حدود قابل توجهی دسیسه‌های مامون را نقش برآب کنند و در عین حال و از همه مهمتر از تجزیه نیرو‌های شیعه جلوگیری کنند. 

این کارشناس علوم قرآنی تاکید کرد: در زمان ولایت امام جواد(ع) انحرافات عقیدتی در این زمان اوج پیدا کرده بود و امام تقی (ع) در مقابل این انحرافات ایستادند، فشار‌های سیاسی و کنترل‌های شدید خلافت عباسی نتوانست در مقابل ایشان ایستادگی کند. اگر چه امام جواد (ع) نتوانستند فعالیت‌های علمی را همانند امام باقر (ع) و یا امام صادق (ع) توسعه دهند، اما با این حال مناظراتی که انجام می‌دادند می‌توانست ابعاد بسیار قابل توجهی از علم ایشان و جایگاه بزرگ اسلام را به همگان معرفی کند. 

وی به سن کم امام جواد (ع) اشاره و بیان کرد: پس از شهادت امام رضا (ع) به گونه‌ای به سوالات مطرح شده توسط بزرگان و اندیشمندان جهان آن روزگار پاسخ دادند که همه بر جایگاه ایشان آگاهی پیدا کردند. احاطه علمی این امام بزرگوار به مسائل مختلف امتحانی بزرگ بود که از آن سربلند خارج شدند و این به واسطه جایگاهی بود که خداوند برای امام جواد (ع) در نظر گرفته بود. 

حیدری به خفقان موجود در زمان حکومت عباسی اشاره و بیان کرد: مامون برای اینکه بتواند امام جواد (ع) را زیر نظر داشته باشد دخترش‌ام الفضل را به عقد امام تقی (ع) درآورد با این هدف که حتی از رفت و آمد‌های امام و اطرافیانش به خوبی آگاهی پیدا کند و شرایط را تحت کنترل خود درآورد از سوی دیگر نظارت بر وجوهات شرعی دشوار شده بود، اما با این همه تدابیر ویژه امام تقی (ع) سبب شد تا این مهم به بهترین نحو شکل بگیرد. 

وی به کرامت‌های امام جواد (ع) اشاره و بیان کرد: امام تقی (ع) فرزند امام رضا (ع) بودند، بنابراین ایشان نیز کرامت‌های ویژه‌ای داشتند که از همه آن‌ها در جهت منافع جامعه اسلامی بهره می‌بردند و نجات دوستان و شیعیان از چنگ ظالمان و آزاد کردن مظلومان از زندان حاکمان عباسی را در پیش گرفتند.

انتهای پیام/