کرونا چگونه بی‌توجهی آمریکا را به افراد معلول آشکار کرد؟

خبرگزاری میزان – تاثیری که ویروس کرونا بر افراد در سنین بالا گذاشت و مرگ گسترده این گروه جمعیتی بر اثر کرونا به‌خوبی آشکار است، اما به تأثیر این ویروس بر افراد ناتوان و معلول در آمریکا توجه کمی شده است.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که همه‌گیری کرونا تأثیر مخربی بر افراد معلول در آمریکا داشته است.

در طول ۲ سال اول همه‌گیری کرونا، نزدیک به ۲۶۰ هزار مرگ و میر بیش از حد در میان افراد دارای معلولیت در آمریکا وجود داشت.

این مرگ‌ها ۲۶ درصد از کل مرگ و میر‌های بیش از حد در آمریکا به دلیل ویروس کرونا را تشکیل می‌دهد.

الگو‌های موجود در داده‌ها نشان می‌دهد که افراد دارای معلولیت در طول همه‌گیری کرونا در آمریکا در معرض خطر بالایی قرار داشتند.

این ویروس برای اولین بار در بهار سال ۲۰۲۰ به شهر نیویورک رسید و پس از آن احتمال (یا خطر) مرگ برای افراد معلول بلافاصله افزایش یافت.

در آوریل ۲۰۲۰، افراد معلول در نیویورک و مناطق اطراف آن ۳ برابر بیشتر از آوریل ۲۰۱۹ -تنها یک سال قبل- در معرض مرگ بودند.

برای افراد معلول در منطقه نیویورک، مانند خانه‌های سالمندان، خطر مرگ، به طرز شگفت‌انگیزی، ۷ برابر بیشتر از یک سال قبل از آن در آوریل ۲۰۲۰ بود.

در تمام مناطق جغرافیایی آمریکا، افراد دارای معلولیت در طول زمستان ۲۰۲۰-۲۰۲۱ و زمانی که انواع سویه‌های کرونا در سال ۲۰۲۱ شیوع پیدا کردند، مرگ و میر بسیار بالایی را تجربه کردند.

یافته‌های این مطالعه پیامد‌های مهمی برای نحوه برخورد آمریکا با شرایط اضطراری بهداشتی فعلی و آینده دارد.

افراد دارای معلولیت معمولا یک نقص ندارند و با این حال، ارتباطات دولت فدرال آمریکا (از طریق رسانه‌ها) در مورد کرونا و سایر ویروس‌ها این واقعیت را منعکس نمی‌کند.

بسیاری از معلولان که نقص اصلی آن‌ها ذهنی یا فکری است، لزوما خود را دارای سیستم ایمنی ضعیف تصور نمی‌کنند، اما آن‌ها اغلب دارای اختلالات سلامت جسمانی هستند که با ضعف سیستم ایمنی مرتبط است.

دولت آمریکا باید استفاده مداوم از زبانی را آغاز کند که به‌طور خاص به افراد دارای معلولیت، صرف‌ نظر از آسیب اولیه، در مورد خطر شدید پیامد‌های جدی ناشی از کرونا و سایر ویروس‌ها هشدار دهد.

علاوه بر بهبود زبان در ارتباطات خود، دولت آمریکا نیاز دارد تا ارتباطات را به‌طور مستقیم برای افراد هدف قرار دهد نه اینکه پیام‌های عمومی را با استفاده از رسانه‌ها به گروه‌های پرخطر برساند.

چرا محققان دانشگاه‌ها، اندیشکده‌ها و سازمان‌های سیاست عمومی نباید به داده‌های نژادی از قبل جمع‌آوری‌شده دسترسی داشته باشند؟ مطمئنا ادبیات گسترده‌ای در مورد نژاد، ناتوانی، سلامت و سیاست عمومی ایجاد می‌کند که به آمریکا کمک می‌کند تا برای شرایط اضطراری بهداشتی آینده آماده شود.

علاوه بر این، برنامه‌های آمریکا شامل برنامه‌های بازنشستگی و بازماندگان بسیار بزرگ تحت تأمین اجتماعی است که به آمریکایی‌های سال‌خورده خدمت می‌کند، اما آژانس اطلاعات تحقیقاتی بسیار کمی را در دسترس عموم در مورد این افراد تولید می‌کند.

انتهای پیام/