ایران؛ پیشتاز مبارزه با خشونت و افراطیگری
خبرگزاری میزان – قطعنامه «یک جهان علیه خشونت و افراطیگری» با شماره A/RES/۶۸/۱۲۷ در روز چهارشنبه ۱۸ دسامبر سال ۲۰۱۳ در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد تا مانعی جدی بر سر راه تهدیدهای موجود برای صلح، امنیت، حقوق بشر و توسعه پایدار ایجاد کند.
ایران که بهعنوان قربانی بزرگ تروریسم، همواره برای مبارزه این بحران با پدیدههای مرتبط با آن در سطوح و ابعاد مختلف تلاش میکند، پیشنهاددهنده این قطعنامه بود.
افراطیگری خشونتبار بهعنوان پدیدهای متنوع و بدون تعریف روشن، نه موضوع جدیدی است و نه به هیچ منطقه، کشور یا ملیتی منحصر میشود؛ این موضوع در هیچ چارچوب زمانی و مکانی محدود نمیشود.
خشونت ناشی از افراطیگری، تهدیدی جدی برای صلح، امنیت، حقوق بشر و توسعه پایدار و البته اهداف و اصول ادعایی سازمان ملل است؛ از این رو، هیچ کشور و منطقهای در جهان از تاثیرات این معضل در امان نیست و نمیتواند مدعی واکسینه کردن خود در برابر این بیماری مرگبار بشری باشد.
گسترش افراطیگری خشونتبار در جهان به تشدید بحران انسانی به شکل بیسابقهای منجر شده است که یکی پس از دیگری مرزها را در مینوردد؛ شکلگیری موجهای مهاجرتی نیز ناشی از گسترش پدیده مذکور است.
اگر تا چند سال پیش خشونت و افراطیگری خود را در قالب گروههای تروریستی مانند داعش و بوکوحرام نشان میداد، اکنون این پدیده بیشتر قالب دولتی گرفته و به شکلی ویژه در کشورهای غربی برای اقلیتهای نژادی و مذهبی ایجاد بحران میکند.
اسلامهراسی و اسلامستیزی جاری در کشورهای غربی مدعی حقوق بشر را میتوان شکل دولتی افراطیگری خشونتبار دانست که به شکلی قابل توجه مسلمانان و جوامع اسلامی را هدف قرار میدهد؛ کشورهای غربی به بهانههای مختلف در حال توجیه این روند مرگبار برای مسلمانان هستند.
مهمترین خشونت ناشی از افراطیگری در حال حاضر در غزه و دیگر اراضی فلسطینی در جریان است؛ جایی که رژیم صهیونیستی در بیش از ۷۰ روز گذشته کارزارهای جنایتکارانه همزمانی را پیش میبرد.
گذشته از خشونت افراطیگرایانه هفت دههای رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیها، این رژیم در بیش از ۷۰ روز گذشته غزه را به همین دلیل زیر آتش سنگین قرار داده و همزمان با به راه انداختن کارزار حمایت از شهرکنشینان صهیونیست آنها را به ابزار خشونت علیه فلسطینیها در مناطق مختلف کرانه باختری تبدیل کرده است.
حجم و گستردگی خشونت افراطیگرایانه شهرکنشینان صهیونیست به حدی بوده که حامیان غربی رژیم صهیونیستی با تدوین و تصویب قوانینی ورود این اشغالگران را به خاک خود ممنوع کردند.
هیچ دلیلی نمیتواند خشونت ناشی از افراطیگری را توجیه کند؛ در عین حال، این بحران در خلا به وجود نمیآید.
اگرچه خشونت همواره یکی از ابزارهای کشورهای قدرتمند برای توسعه منافعشان بود، جهان اکنون در حال تجربه چهرههایی از خشونت است که در تاریخ بشر کمسابقه بودهاند.
از مهمترین دلایل این امر، ناکامی شورای امنیت سازمان ملل، کاربرد ناعادلانه حق وتو و فضای هرجومرج آلود شبکههای اجتماعی هستند؛ در این میان نباید از حمایتهای کشورهای غربی از روندهای افراطیگری غافل بود.
جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۳ روز ۲۷ آذر (۱۸ دسامبر) را به مناسبت تصویب پیشنهاد ایران درباره «یک جهان عاری از خشونت و افراطیگری» در مجمع عمومی سازمان ملل، بهعنوان روز ملی مبارزه با خشونت و افراطیگری تعیین کرد.
ایران از کشورهای پیشگام و پیشتاز مبارزه با خشونت و افراطیگری و البته تروریسم است و در دهههای اخیر هزینههای زیادی را برای این هدف پرداخت کرده است.
در عین حال، جمهوری اسلامی ایران همکاریهای گستردهای با کشورهای منطقه برای قطع شریان حمایت از تروریسم و افراطیگری و فعالیت آنها داشته است.
انتهای پیام/