بزرگترین سلب آزادی بیان در تاریخ آمریکا؛ عواقب شرکت در کمپین‌های ضداسرائیلی برای شهروندان
«یهودیت» خط قرمز جوامع غربی است و اگر نسبت به آن انتقادی وارد شود، تاوان سنگینی در انتظار فرد است.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - صهیونیست‌ها متولی هالیوود و بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی در آمریکا هستند.
بیشتر دانشگاه‌های تراز اول آمریکایی، بانیان و حامیان صهیونیست دارند. آن‌ها تا پیش از آغاز جنگ غزه تقریباً هیچ‌گونه ناهنجاری در دانشگاه‌ها مشکل نداشتند. از ترویج انحرافات جنسی گرفته تا گسترش نفرت علیه سیاه‌پوستان و رنگین‌پوستان، هیچ خط قرمزی برای آن‌ها وجود نداشت تا وقتی که مسئله حمایت از فلسطین به میان آمد.
تا دیروز از نظر صهیونیست‌ها، دانشجویان، جنگجویان راه آزادی و سمبل حمایت از عقاید جدید (جنسیت‌های نوظهور و ...) و حمایت از محیط زیست بودند، اما امروز دانشجویان به دلیل حمایت از فلسطین تروریست هستند و یهودی‌های طرفدار اسرائیل دیگر نه بانی دانشگاه‌ها هستند و نه آن‌ها را استخدام می‌کنند.
«آزادی بیان و عقیده» آن‌چنان هم که در غرب تبلیغ می‌شود، آزاد نیست. یهودی‌های صهیونیست طوری سیستم را پیاده کرده‌اند که اگر کسی بگوید «رسانه‌ها را یهودی‌ها کنترل می‌کنند»، جنایت بزرگی را در حق یهودیان مرتکب شده و دست به «یهودستیزی» زده است.
نورم مکدونالد، کمدین مشهور آمریکایی، در زمانی که کمدین‌ها جرات شوخی با خط قرمز‌ها را داشتند، گفت: «مارلون براندو معتقد است که یهودی‌ها متولی هالیوود هستند! بعد چند وقت، همان یهودی‌هایی که متولی هالیوود هستند، براندو را اخراج کردند.»
وب‌سایت آمریکایی پولیتیکو، اخراج‌های اخیر افراد به‌علت حمایت از فلسطین و یا انتقاد از اسرائیل را سوژه گزارشی قرار داده است.
براساس گزارش پولتیکو، جنگ میان حماس و رژیم صهیونیستی واکنش‌های زیادی را به‌‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی داشته است. تعدادی از افرادی که مواضع حمایت از فلسطینیان داشتند، توسط کارفرمایان اخراج شدند.
دیوید ولاسکو، دبیر ارشد نشریه آرت‌فوروم، Artforum، یکی از این اخراجی‌هاست. او در وب‌سایت این مجموعه خواستار آتش‌بس شد و گفته بود که اسرائیل مسبب نسل‌کشی در غزه است.
اخراج دبیر نشریه آرت‌فوروم، سبب شد تا عده‌ای دیگر از نویسندگان این مجموعه از سمت خود استعفا کنند و بسیاری از افرادی که برای این نشریه یادداشت می‌نوشتند، مجله را تهدید به بایکوت کردند. نن گولدین، عکاس مشهور روزنامه نیویورک‌تایمز، گفت: «هیچ‌وقت در چنین اوضاع ملتهبی زندگی نکرده‌ایم».
مایکل آیزن، سردبیر نشریه علمی ای‌لایف، eLife، نیز به علت بازنشر دادن یک توییت از یک گزارش طنز انتقادی از اسرائیل، اخراج شد.
ماها دخیل، مدیر ارشد بزرگترین آژانس استعدادیابی در هالیوود از سمت مدیریت کناره‌گیری کرد. این فرد یک استوری با سوژه «نسل‌کشی توسط اسرائیل» را در اینستاگرام بازنشر داد.
در این بین، دانشجویان دانشگاه‌های مطرح آمریکایی نیز به دلیل حمایت از فلسطین، پیشنهادات کاری از سوی کارفرمایان را از دست دادند. این دانشجویان با فلسطینی‌ها ابراز احساس همدردی کرده و از اسرائیل انتقاد کرده بودند.
تاکنون بیشتر اخراج‌ها به دلیل داشتن مواضع حمایت از فلسطین بوده است.
براساس گزارش سازمان آمریکایی «دفتر حقوقی فلسطین» بیش از ۲۶۰ پرونده درباره به خطر افتادن «جان و شغل» دریافت کرده‌اند. نکته حائز اهمیت این است که بیشتر افراد به‌علت پست‌هایشان در شبکه‌های اجتماعی اخراج شده‌اند و با این روند، سازوکار میان «آزادی بیان» و اشتغال در حال تغییر است.
جنویو لکی‌یر، کارشناس «آزادی بیان» و استاد حقوق دانشگاه شیکاگو در مصاحبه‌ای با پولیتیکو، شرایط این روزهای جامعه آمریکا را به «مک‌کارتیسم جدید» تشبیه کرده است.
تحقیقات این استاد روی تغییر مفهوم «آزادی بیان» در آمریکا معطوف شده است. او معتقد است که وارد دوران جدیدی از مک‌کارتیسم (دورانی که مجلس آمریکا به‌دنبال ریشه‌کنی کمونیسم از جامعه بود) شده‌ایم.
پرفسور لکی‌یر، معتقد است که متمم اول قانون اساسی (آزادی بیان) همیشه استثناهایی هم داشته، اما با فشار لابی‌های مختلف سیاسی نظیر لابی یهود و لابی صنایع دارویی، این موارد افزایش پیدا کرده است.
با شروع جنگ غزه، مردم تعارف جدیدی را برای سخن «تنفرورزانه» و «تحریک به خشونت» ساخته‌اند. بسیاری از این اظهارات موجه بوده و غالباً در راستای صلح هستند.
خلاصه‌ای از مصاحبه پولتیکو با جنویو لکی‌یر:
پولتیکو: شما به‌صورت تخصصی روی آزادی بیان در شبکه‌های اجتماعی مطالعه کرده‌اید، آیا اخراج‌های اخیر به‌دلیل داشتن عقاید حمایت از فلسطین، سبب حیرت شما شده است؟
جنویو لکی‌یر: بله تعجب‌آور بوده است. شدت و گستردگی آن برایم تعجب‌آور بوده. این مسائل نشانگر جانبداری و شکاف عمیق در موضوع جنگ اسرائیل و حماس است. من هیچ‌وقت این میزان شدت و التهاب پیرامون یک مسئله سیاسی را ندیده‌ام. کار تا حدی بالا گرفته است که سازمان‌ها (غیر مرتبط) هم وارد بحث شده‌اند. انگار همه در مناظره «چه باید درباره این جنگ بگوییم و نگوییم»، دخیل شده‌اند.
حس مک‌کارتیسم جدید به آدم دست می‌دهد. حالا باید دید که کار به کجا ختم می‌شود؛ اما وقتی سازمان ضد افترا (سازمان حمایت از وجهه یهودیت و مقابله با مخالفان رژیم صهیونیستی) به دانشگاه‌های مختلف نامه زده و از آن‌ها می‌خواهد تا دانشجویانی را که از تروریسم حمایت می‌کنند، اخراج کنند. این مسائل نشان از سلب آزادی بیان بی‌سابقه در تاریخ است.
من به این دلیل معتقدم در دوران جدید مک‌کارتیسم زندگی می‌کنیم که استانداردهای «سخن تنفرورزانه» عوض شده است.
یادداشت ولاسکو در نشریه آرت‌فوروم به هیچ عنوان «تحریک به خشونت» نمی‌کرد؛ بلکه او خواستار آتش بس بود. اگرچه این فرد از اسرائیل انتقاد کرده و اقدامات ارتش این رژیم را به نسل‌کشی تشبیه کرده بود.
همیشه استثناهایی هم در متمم اول قانون اساسی وجود داشته، اما در دوران ملتهب، موارد استثنا بیشتر می‌شود. در این اوضاع مردم تعارف جدیدی را برای «سخن تنفرورزانه» بر می‌گزینند. از نظر من خیلی از این نظرها کاملا موجه است؛ بیشتر اوقات این سخنان در راستای صلح است.
پولیتیکو: می‌توانید چند نمونه از این تغییرات «تعریف سخن تنفرورزانه» را مثال بزنید؟ آیا کسانی که به جنگ‌های آمریکا در افغانستان و عراق اعتراض می‌کردند، شغل خود را از دست می‌دادند؟
لکی‌یر: موارد متعددی از تهدید از دست دادن موقعیت شغلی یا تحریم شدن در تاریخ کشور وجود داشته است. موضوع جنگ عراق و افغانستان متفاوت بود. آن موقع بحث «یهودستیزی» (یعنی مسئله اسرائیل جز خط قرمزهای آزادی بیان است) و «تعصب مذهبی» در میان نبود.
اما جالب این است که سازمان ضد افترا (سازمان حمایت از وجهه یهودیت و مقابله با مخالفان رژیم صهیونیستی) از چارچوب «جنگ علیه تروریسم» برای حمله به دانشجویان حامی فلسطین استفاده می‌کند. این سازمان، دفاع از فلسطین را در زمره «حمایت از تروریسم» تعریف کرده است.
این نوع از تعاریف و توجیهات برای محدود کردن آزادی بیان، از یازده سپتامبر به بعد آغاز شد.
پولیتیکو: آیا افرادی که به دلیل عقاید سیاسی اخراج شده‌اند، می‌توانند از کارفرما شکایت کنند؟
لکیر: بستگی دارد که در کدام ایالت زندگی می‌کنید. ۲۵ ایالت قوانینی را برای جلوگیری از اخراج کارکنان به دلایل سیاسی دارند. البته بیشتر این قوانین به قرن نوزدهم بازگشته و به‌روز نیستند. این امر نشان می‌دهد که کارفرمایان در طول تاریخ با استفاده از اهرم اشتغال، مواضع سیاسی کارکنان را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
پولیتیکو: شما فکر می‌کنید که قوانین جدیدی را درباره نحوه بیان عقیده در ملاءعام، وضع کرد؟
لکیر: این سوال را نمی‌توان به‌راحتی پاسخ داد. مردم عقاید مخالف یکدیگر دارند و این حرف پیش می‌آید که حقوق کارفرمایان چیست. آیا کارفرمایان این حق را دارند که بگویند ما فقط افرادی را می‌خواهیم که عقاید مشخص (مطلوب مجموعه) را دارند؟
از نظر من مهم این است که کارفرما و کارمند حقوق برابری درباره بیان مواضع سیاسی خود داشته باشند. من معتقدم که موضوع اشتغال، تهدید و تاثیر به‌سزایی روی آزادی بیان دارد.
پولیتیکو: چه عاقبتی در انتظار نبرد برای آزادی بیان وجود دارد؟
لکی‌یر: من خیلی نگران آینده هستم. نگرانی من به دلایل تاریخی نیست. ما در دانشگاه‌ها می‌بینیم هرگونه شرکت در کمپین‌های ضد اسرائیلی، عواقب بزرگی برای افراد دارد. شرایط طوری شده است که به صورت هماهنگ شده و سیستمی جلوی آزادی بیان و عقیده، اکثراً حمایت از فلسطین، گرفته می‌شود.»
گزارش وب‌سایت پولیتیکو پیش از اخراج شدن دو بازیگر هالیوودی به دلیل حمایت از فلسطین بود.
اخراج ملیسا باررا به دلیل حمایت از فلسطینیان غزه
ملیسا باررا، بازیگر مجموعه فیلم‌های «جیغ» Scream به‌علت حمایت از مردم فلسطین، از این پروژه اخراج شد. باررا به کررات در اینستاگرام خود از اسرائیل و نحوه پوشش اخبار توسط رسانه‌های غربی، انتقاد کرده بود.
کمپانی سازنده این مجموعه در بیانه خود اشاره کرد: «هرگونه اشاره به نسل‌کشی، پاکسازی قومی و تحریف هولوکاست به منزله «یهودستیزی» و «تحریک به نفرت‌ورزی» بوده و ما به هیچ عنوان این مسائل را تحمل نمی‌کنیم.»
البته کارگردان دو فیلم آخر این مجموعه در ایکس، نوشت که او در اخراج باررا نقش نداشته است.
باررا در یکی از استوری‌های خود در اینستاگرام گفته بود: «فلسطین از دستان استثمار آزاد خواهد شد... آن‌ها می‌خواهند ما را چال کنند، اما نمی‌دانستند که ما بذر هستیم.»
باررا، می‌گوید: «آخرشو بگم، من ترجیح می‌دهم به‌دلیل اینکه کسی را پذیرفتم، پذیرفته نشوم؛ تا به‌دلیل اینکه کسی را نپذیرفتم، مرا بپذیرند.»
دو اثر آخری که باررا در آن‌ها حضور داشت، پرفروش‌ترین عناوین این مجموعه نیز بودند.
باررا در پیامی دیگر به سانسور اخبار و جانبداری رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در رابطه با جنگ غزه اشاره کرد و نوشت: «دو هفته است دارم دنبال ویدئو و اطلاعات از طرف فلسطینی قضیه می‌گردم. چرا؟ چون رسانه‌های غربی فقط طرف اسرائیلی قضیه را نشان می‌دهند. حالا چرا اینکار رو می‌کنند، می‌گذارم خودتان بفهمید.»
باررا در یک استوری دیگر عکسی را بازنشر داده بود که می‌گوید اسرائیل با بهانه هولوکاست می‌خواهد اقدامات نظامی خود را توجیهکند.
سوزان ساراندون به‌علت شرکت در یک راهپیمایی حمایت از فلسطین، از موسسه استعدادیابی اخراج شد
سوزان ساراندون، بازیگر برنده اسکار برای فیلم Dead man walking در یک راهپیمایی حمایت از فلسطین، بیان کرد: «خیلی از مردم این روزها از این می‌ترسند که یهودی هستند، و تازه می‌فهمند که مسلمان بودن در این کشور یعنی چه.»
گناه دیگر ساراندن این بود که یک پست از پینک فلوید را در توییتر بازنشر داد. اینکه چه بخشی از این متن «تنفرورزی علیه یهودیت» بوده قضاوت آن بر عهده مخاطب. فلوید در این پست نوشت: «من تمام عمرم را علیه زورگویی و ظلم صحبت کرده‌ام. من فرزند جنگ هستم و کاملا عواقب فاشیسم را می‌فهمم. پدر و مادرم با نازی‌ها جنگیدند و پدرم نیز در جنگ کشته شد.»
چند نفر دیگر نیز در چند روز اخیر به دلیل حمایت از فلسطین اخراج شده‌اند.
نشریه ورایتی در گزارشی درباره اخراج‌های اخیر، نوشت: «وقتی صحبت از اسرائیل وسط است، حساسیت روی واژه «نسل‌کشی» همیشه در هالیوود بالا بوده است. مارک روفالو، بازیگر مجموعه آثار ابرقهرمانی (بازیگر نقش هالک) در سال ۲۰۲۱ بابت اینکه در لفافه اشاره کرد که اسرائیل در حال نسل‌کشی است، مجبور به عذرخواهی شد.
وی گفت: «اظهارات من دقیق نبود، توهین‌آمیز بود و نباید توجیهی برای یهودستیزی در اینجا و خارج از کشور باشد.»
خاویر باردم و پنلوپه کروز در سال ۲۰۱۴ اقدامات اسرائیل را در غزه «نسل‌کشی» معرفی کردند که آن دو نیز مواضع خود را روشن کردند. (یعنی آن‌ها نیز به اشتباه کردم، افتادند)
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *