خبرگزاری میزان – در روزهای اخیر خبرهای مختلفی از موضوعات مرتبط با اسلام و مسلمانان در فرانسه به گوش می‌رسد که نشان می‌دهد اسلام ستیزی به اصطلاح جمهوری سکولار جهان وارد مرحله جدی تری شده است.
سازه موقت مسجد شهر «رامبویه» در استان «ایولین» در شمال فرانسه، جمعه دچار آتش سوزی و روز شنبه بر اثر حادثه مذکور به صورت کامل فرو ریخت.
این مسجد موقت به دلیل عدم صدور مجوز توسط مقام‌های شهری برای ساخت مسجد از سال 2009 محل عبادت و جمع شدن مسلمانان بود.
«جرالد دارمانین»، وزیر کشور فرانسه با انتشار توییتی مدعی شد که تحقیقات در رابطه با دلایل آتش سوزی آغاز شده است.
اگرچه هنوز مظنونی دستگیر نشده است اما ارزیابی‌های اولیه نشان دهنده اقدام جنایتکارانه است؛ زیرا آتش سوزی با وسایل آتشزا آغاز شده و شاهدان دو مرد را هنگام فرار دیده اند.
براساس آمارها فرانسه در سال 2021، بیش از 20 مسجد را در این کشور به بهانه آنچه مبارزه با جدایی طلبی خوانده شده، تعطیل کرد.
خبر دیگری که این روزها در رابطه با مسلمانان منتشر شد، اخراج یک امام جمعه متولد فرانسه با تابعیت مراکشی از خاک فرانسه به دلیل اظهارات ضد صهیونیستی است.
«دارمانین» اعلام کرده بود که در صورت ممانعت قانونی مبنی بر عدم اخراج این امام جماعت 58 ساله، قانون را تغییر خواهد داد.
چندی پیش نیز یک وکیل زن مسلمان از فرانسه به دلیل قانون ممنوعیت پوشیدن حجاب در دادگاه‌ها شکایت کرد.
این موارد، تنها جدیدترین موارد نقض حقوق مسلمانان و تعدی به حقوق آن‌ها از سوی دولت فرانسه است وگرنه فهرستی که در این باره می‌توان تهیه کرد بسیار بلند بالا خواهد بود که از تبعیض در اشتغال تا به حاشیه رانده شدن، از حملات لفظی و فیزیکی تا تبعیض در آموزش را در برمی‌گیرد.
جنگ فرانسه با اسلام و لفاظی در این رابطه که از اواسط دهه 2000 و به بهانه حملات به پاریس و به راه افتادن موج جهانی پناهجویان شکل جدی تری و به ادعای مقام‌های فرانسه موجه تری به خود گرفت، رفته رفته به یک ارزش سیاسی در این کشور تبدیل شد.
حمله به ارزش‌های اسلامی در زمان ریاست جمهوری «نیکلاس سارکوزی» که سیاست‌های ضد اسلامی خود را به عنوان دفاع از لائیسیته مطرح می‌کرد، به یکی از پایه‌های اصلی قابل قبول گفتمان سیاسی تبدیل شد.
«امانوئل مکرون»، رئیس جمهور فعلی فرانسه نیز رویکرد مشابهی را در پیش گرفت؛ به این معنا که سازمان‌ها و نهادهای جامعه مسلمان را سرکوب کرد؛ به مقام‌های فرانسوی قدرت بیشتری برای مداخله در انجمن‌های اسلامی داد و بودجه خارجی آنان را محدود کرد؛ و از روش‌های اداری برای بستن مساجد، مدارس، غرفه‌های غذای مسلمانان و حتی یک گروه برجسته ضد تبعیض به نام «جمعیت علیه اسلام‌هراسی» در فرانسه استفاده کرد.
جالب این که، با همه این اقدام‌ها، فرانسه حاضر به پذیرش اتهام اسلام ستیزی نیست اما آن چه در عمل رخ می‌دهد، این که اقدام‌های اسلام ستیزانه فرانسه سبب؛
افزایش حملات به مسلمانان
رشد قابل تامل تبعیض علیه مسلمانان
کاهش مشارکت سیاسی و اجتماعی مسلمانان
دشوارتر کردن ابعاد مختلف آموزشی، تجاری، ... زندگی برای مسلمان می‌شود.
وسواس فرانسه به اسلام مبتنی بر این مفهوم است که دولت فرانسه ماهیتی سکولار دارد؛ با وجود این رویکردهای فرانسه در قبال اسلام و مسلمانان به شکلی متناقض دولت و دین را به هم نزدیک می‌کند.
در واقع رویکرد فرانسه نه تنها هرگونه تقسیم واقعی بین حوزه‌های مذهبی و سیاسی را تضعیف می‌کند بلکه مانع گفت‌وگوی سیاسی واقعی میان حوزه‌های غنی فرهنگی و مذهبی این کشور می‌شود.
فرانسه در حالی مدعی سکولاریته در این کشور است که اقدامات اسلام ستیزانه اش روز به روز بیشتر شده و زندگی را برای شش میلیون شهروند مسلمان فرانسه به عنوان دومین جمعیت بزرگ مسلمانان در اروپا سخت تر می‌کند.
