رویکرد حقوق بشری گزینشی سازمان ملل براساس الگویی با انگیزه‌های سیاسی
سازمان ملل با رویکرد گزینشی حقوق بشری خود، مفهوم دفاع از حقوق بشر را از معنا تهی و جایگاه خود در این زمینه را تضعیف کرده است.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان – «کاظم غریب آبادی»، معاون امور بین الملل قوه قضائیه و دبیر ستاد حقوق بشر به تازگی در واکنش به گزارش دبیرکل سازمان ملل از وضعیت حقوق بشر در ایران، در پیامی نوشت «نیم نگاهی به گزارش دبیرکل که کمتر از یک درصد از نظرات ایران در آن لحاظ شده، کافیست تا ادعای وی درخصوص این که این گزارش حاوی اطلاعات ارائه شده از سوی دولت ایران نیز است، رد شود؛ کپی و پیست کردن ادعاهای بی اساس و سر هم بندی شده جاوید رحمان، گزارشگر به اصطلاح ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران، توسط سازمان ملل، اعتبار این سازمان را خدشه دار می‌کند.»
این اقدامات سازمان ملل نشان می‌دهد اعتبار سازمان ملل در زمینه حقوق بشر از مدت‌ها پیش و در پی واکنش‌های جانبدارانه، گزینشی و غیر مستند این سازمان در قبال رویدادهای حقوق بشری نسبتا مشابه در جغرافیای مختلف زیر سوال رفته است.
سازمان ملل به ویژه در طول دو دهه گذشته به برخی از بحران‌های بشردوستانه بیشتر واکنش نشان داده و در برخی موارد سکوت کرده است.
این تنوع رویکرد سبب شده تا این پرسش مهم مطرح شود که چه عواملی در این امر موثر هستند.
بررسی هرچند کوتاه در این زمینه نشان می‌دهد که واکنش سازمان ملل به بحران‌های بشردوستانه تصادفی نیست و از الگوهای خاصی پیروی می‌کنند که عمدتا بر انگیزه های سیاسی استوار هستند.
به عنوان مثال، سرکوب آزادی‌ها، دستگیری خودسرانه و شکنجه بازداشت شدگان، نقض حقوق اقلیت‌های دینی، دستگیری و بازداشت شهروندان دیگر کشورها، استفاده گسترده از مجازات، تبعیض فراگیر علیه زنان، تبعیض علیه شهروندان شیعه مذهب، ، زندان‌های مخوف، استثمار کارگران خارجی، جنگ علیه یمن، قتل «جمال خاشقجی»، روزنامه نگار منتقد سعودی ... همه و همه موارد آشکار، مکرر و واضح نقض حقوق بشر در عربستان هستند.
شاید بزرگ ترین مورد اخیر ازین دست اقدامات در عربستان، اعدام 81 نفر در مارس سال جاری میلادی باشد که عمده اعدام شدگان از شهروندان شیعه بودند که از سرکوب خشونت آمیز دولتی رنج می‌برند.
اما این حادثه نیز منجر به محکومیت حقوق بشری عربستان از سوی سازمان ملل یا حتی پاسخگویی اش درباره این جنایت نشد.
اما کار در زمینه نقض حقوق بشر در عربستان بنا به دلایل پیش گفته برای سازمان‌های بین المللی حقوق بشری از جمله سازمان ملل ممنوع است.
این کشور در می 1999 با وجود سوابق ضعیف حقوق بشری خود به عنوان عضو کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل انتخاب شد و در دوره دو ساله عضویت خود از سال 2001 تا 2003 نقشی تاثیرگذار در بررسی وضعیت‌ها و مسائل فوری حقوق بشری در سراسر جهان و توسعه و اجرای استانداردهای حقوق بشری داشت.
طنز ماجرا زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم عربستان همچنین از اعضای کنوانسیون منع شکنجه و مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز، کنوانسیون حقوق کودک و البته کنوانسیون منع تبعیض علیه زنان است.
- بیشتر بخوانید:
- غریب آبادی: رویکرد گزینشی موجب تضعیف و تخریب حقوق بشر می‌شود
- غریب آبادی: تکرار ادعاهای بی سند و مدرک علیه ایران، اعتبار سازمان ملل را خدشه دار می‌کند
رویکرد حقوق بشری سازمان ملل در مورد عربستان به حدی جانبدارانه است که سازمان عفو بین الملل به دفعات خواستار پایان دادن به سکوت این سازمان درباره نقض حقوق بشر در عربستان شد.
عربستان تنها یک نمونه از سکوت سازمان ملل در برابر نقض حقوق بشر با انگیزه‌های سیاسی است.
در این زمینه می‌توان نمونه‌ها و مصداق‌های متعددی را ذکر کرد.
به نظر می‌رسد تداوم این روند سازمان ملل یعنی سکوت و نادیده گرفتن نقض حقوق بشر در برخی موارد و اصرار بر متهم کردن برخی دیگر به نقض حقوق بشر آن هم بدون اسناد و مدارک، رفته رفته جایگاه و اعتبار این سازمان را تضعیف و تخریب می‌کند.
ضمن این که عبارت حقوق بشر را از سوی این نهاد بین المللی از مفهوم و معنا تهی می‌سازد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *