خبرگزاری میزان - تاریخ فراموش شده زاغه‌های «نانتر»، نمی‌تواند تاریخ استعمارگری فرانسه بر الجزایر را بپوشاند.
به گزارش « streetpress»، در پایان دهه 1950، بیش از 10 هزار کارگر الجزایری در اردوگاه حلبی «نانتر» در حومه غربی «پاریس» و زیر سایه برج «ایفل» زندگی می‌کردند؛ نوه‌های آن‌ها این حلبی آباد را ترک نکرده اند، اما غالبا داستان را نمی‌دانند.
داستان این است؛ کارفرماهای فرانسوی در پایان جنگ جهانی دوم و از اواسط دهه 1950 در میانه تلاش برای بازسازی این کشور به سمت نیروی کار ارزان در مستعمرات فرانسه سرازیر شدند.
آن‌ها در جست و جوی نیروی کار ارزان قیمت به روستاهای الجزایر رفتند و کارگران را بدون این که محلی برای اسکانشان تعیین کنند به فرانسه آوردند.
در سال 1964، نزدیک به 43 درصد از مهاجران الجزایری در فرانسه در یک محله فقیرنشین زندگی می کردند؛ در «نانتر»، اکثریت 14 هزار نفری که به شکلی غیرانسانی اسکان داده شده اند، از الجزایر هستند.
«نانتر» درست در کنار ریل قطار قرار دارد و زاغه‌های محقر بهم چسبیده محل زندگی ساکنانش بود.
زاغه‌ها به حدی کوچک بودند که در برخی موارد اعضای خانواده شب را به نوبت می‌خوابیدند.
ساکنان «نانتر» که اکنون از نسل سوم یا چهارم کارگران الجزایری مذکور هستند، همچنان وعده ادغام در جامعه فرانسه را از مقا‌م‌های این کشور می‌شوند اما تنها چیزی که عایدشان شد، تخریب بخش‌هایی از این زاغه نشین در سال 2021 به بهانه مبارزه با زاغه نشینی است.
