حمایت نمایندگان بسیاری از کشورها از ایران / کشورهای اسلامی و مستقل باید حقوق بشر را از یوق کشورهای غربی نجات دهند

به گزارش خبرنگار گروه حقوقی و قضایی کاظم غریب آبادی معاون امور بین الملل دبیر ستاد حقوق بشر در حاشیه جلسه امروز شورای حقوق بشر سازمان ملل اظهار کرد: اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل عموما سالی سه بار برگزار می‌شود و هر بار هم حدود ۴ هفته به طول می‌انجامد. ما امروز در هفته سوم اجلاس شورای حقوق بشر هستیم که در روز اول آن وضعیت حقوق بشر در ایران مطرح شد.

وی گفت: از آنجا که خانم جهانگیر که گزارشگر ویژه وضع حقوق بشر در ایران بودند در تاریخ ۲۲ بهمن به علت سکته قلبی فوت کردند یک نفر از دفتر کمسیر عالی حقوق بشر به نمایندگی از خانم جهانگیر گزارش او را ارئه کردند، البته این گزارش محتوایی نبوده بلکه از نظر شکلی بوده است.

این مقام مسئول تصریح کرد: نمایندگان برخی کشور‌ها هم در انتقاد از وضعیت حقوق بشر در ایران و بسیاری هم در حمایت از ایران نظرات خود را بیان کردند.

غریب آبادی ادامه داد: دکتر محمدجواد لاریجانی هم به عنوان رئیس هیئت ایرانی مواضع ایران را هم در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران و هم در مورد انتقادات و چالش‌هایی که ما نسبت به حقوق بشر وارد می‌دانیم مطرح کردند.

معاون امور بین الملل دبیر ستاد حقوق بشر بیان کرد: از جمله نکته‌ای که به آن اشاره شد و نکته مهمی هم بود این است که از موضوع حقوق بشر به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می‌شود و غربی‌ها و آمریکایی‌ها آن چیزی را که خودشان در قالب استاندار‌های حقوق بشری خودشان معرفی کرده اند را هم درصدد تحمیل به آن هستند.

وی گفت: باید کشور‌های مستقل و کشور‌های عدم تعهد و کشور‌های اسلامی دست به دست هم بدهند و حقوق بشر را از یوق این کشور‌های غربی که درصدد تحمیل سبک زندگی غربی هستند آزاد کنند و نجات دهند.

این مقام مسئول ادامه داد: از سوی دیگر ایران اقدامات زیادی را هم در حمایت از موضوعات حقوق بشری انجام داده و در متن تفصیلی تری ادعا‌ها و اتهاماتی که وارد شد را پاسخ دادیم که متن آن بین هیئت‌های دیگر کشور‌ها توزیع شد.

غریب آبادی خاطرنشان کرد: همچنین یک مطلب حدود ۲۰ صفحه‌ای درباره دستاورد‌های حقوق بشر در حوزه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مدنی ایران تهیه و بین هیئت‌های اعزامی دیگر کشور‌ها توزیع شد.

وی در پایان گفت: یکی از ایرادات اصولی که ما به این گزارش وارد می‌دانیم این است که فقط نکات سلبی و منفی آن هم بر مبنای استنادات منابع غربی و گروه‌های معارض در مورد حقوق بشر ایران اشاره کرده و از بسیاری از دستاورد‌ها و پیشرفت‌های ایران به صورت عامدانه غفلت کرده است.