سینما و خانواده در گفت‌وگو با سینماگران
آیا اساسا خانواده‌ها همچون سال‌های دور دغدغه سینما رفتن دارند یا اینكه آنقدر مشكلات و موضوعات زندگی ذهن آن‌ها را درگیر كرده كه سینما جایی در سبد خانواده آن‌ها ندارد؟
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، اگر مخاطب پروپاقرص تماشای فیلم در سینماها باشید به این نكته پی برده‌اید كه حضور خانواده به مفهوم واقعی در میان تماشاگران فیلم ها به چشم نمی آید؛ اغلب مخاطبان فیلم ها را زوج های جوان، جوانان یا دانشجویان تشكیل می دهند؛ در حالی كه مخاطبان فیلم‌ها در گذشته خانواده‌هایی بودند كه با فرزندانشان به تماشای فیلم می نشستند. چرایی این مسئله در چیست؟ آیا می‌توانیم بگوییم داستان اغلب فیلم ها جاذبه لازم برای خانواده ها را ندارد؟ آیا پراكندگی سالن‌های سینما در كلان شهر تهران را می توانیم دلیل بدانیم؟ از نگاه دیگر، آیا اساسا خانواده‌ها همچون سال های دور دغدغه سینما رفتن دارند یا اینكه آنقدر مشكلات و موضوعات زندگی ذهن آن ها را درگیر كرده كه سینما جایی در سبد خانواده آن ها ندارد؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها با محمدرضا شرف الدین، سیدضیاء هاشمی و سیدجمال ساداتیان گفت‌وگو كردیم تا نظرشان را در این مورد بدانیم.
ساداتیان: موضوع اغلب فیلم ها به خانواده ها ارتباط ندارد
سید جمال ساداتیان اغلب قصه فیلم ها در سال های اخیر را دارای مضامینی دانست كه بیشتر به مشكلات جوانان می پردازد و گفت: حضور ناخواسته انبوه جوانان در سینما به فیلم سازان این خط را می دهد كه در مورد آن ها فیلم بنویسند و بسازند.
سیدجمال ساداتیان، تهیه كننده سینما و مدیر پردیس سینمایی قلهك، در گفت و گو با سوره سینما در این مورد بیان كرد: در سال های اخیر دغدغه و مشغولیات ذهنی مردم افزایش پیدا كرده؛ آنقدر مردم درگیری های روزمره زندگی دارند كه سینما در سبد خانواده آن ها جایی ندارد.
مدیر پردیس سینمایی قلهك ادامه داد: گاهی در میان مخاطبان سینما خانواده ها را هم می بینیم، اما این خانواده ها از آن دست خانواده هایی هستند كه از آرامش رفاهی بیشتری برخوردار هستند و وقت خالی در زندگیشان بیشتر وجود دارد. در حالی كه قشر متوسط جامعه اگر هم وقت خالی داشته باشند به دغدغه خود فكر می كنند تا اینكه تفریح كنند. مردم باید اول خرج زندگی شان را به دست بیاورند بعد به امور دیگر زندگی فكر كنند.
وی گفت: موضوع و داستان فیلم ها هم در این مورد بی تاثیر نیست. اغلب قصه فیلم ها در سال های اخیر بیشتر به مشكلات جوانان می پردازد و حضور ناخواسته انبوه جوانان در سینما به فیلم سازان خط می دهد كه در مورد آن ها فیلم بنویسند و بسازند.
ساداتیان همچنین برخورد شایسته پرسنل سینما، سالن های مجهز و به روز با سیستم سرمایشی گرمایشی را بی تاثیر در عدم حضور خانواده ها درسینما ندانست و گفت: كاملا مشخص است از زمان ریاست آقای روحانی آرامش در جامعه بیشتر شده و گیشه سینماها رونق پیدا كرده است؛ این یعنی مردم زمانی كه آرامش داشته باشند به تفریح خود اهمیت می دهند.
شرف الدین: سینمای ما از دل جامعه برداشت نشده است
محمدرضا شرف الدین معتقد است: جامعه ما درگیر مسائل دیگری است و سینما داستان های دیگر را مطرح می كند؛ به عبارت واضح تر سینمای ما از دل و مغز جامعه گرفته نشده و تنها به پوسته آن اشاره دارد.
محمدرضا شرف الدین، تهیه كننده و مدیر سابق انجمن انقلاب و سینمای دفاع مقدس، در مورد این عدم حضور به سوره سینما گفت: متاسفانه سینما در كشورمان آن جایگاه واقعی خودش را ندارد كه اگر صاحب جایگاه و تعریف بود همچون دیگر كشورها به عنوان ملزومات جامعه ما مطرح می شد.
وی با بیان این مسئله كه جایگاه بسیاری از رسانه ها در میان خانواده ها پایین آمده و در حال حاضر فضای مجازی بیشترین مخاطب را به خود اختصاص داده، گفت: به عقیده من سینما باید به عنوان پایگاه فرهنگی جایگاهش را در میان خانواده ها پیدا كند؛ این در حالی است كه در كشورهای توسعه یافته سینما به عنوان ابزار موثر اجتماعی در بین خانواده ها و جامعه مطرح است و راجع به آن بحث می‌شود. درست مثل مسائل اقتصادی و سیاسی ما كه دغدغه مردم جامعه ماست و در كوچه و بازار در مورد آن اظهار نظر می كنند، حتی اگر نگاه مثبتی به موضوعات نداشته باشند اما همین كه در موردش نظر می دهند یعنی وجود دارد اما متاسفانه سینما از این جایگاه برخوردار نیست و نتوانسته به این رتبه برسد.
تهیه كننده فیلم «دلتنگی های عاشقانه» در بخش دیگری از صحبت خود گفت: از حق نگذریم. برخی سریال های ایرانی و خارجی جای خود را بین مردم باز كرده اند؛ چه سریال شهرزاد و چه سریال های كره ای یا مختارنامه مجموعه‌هایی هستند كه مردم راجع به آن اظهار نظر و بحث می كنند. اما مردم یا نمی روند فیلم های سینما را ببینند یا اگر می بینند تاثیر پذیری آن ها از فیلم ها كم رنگ است و خیلی زود داستان فیلم ها را فراموش می كنند.
شرف الدین: راه سینمای ما از جامعه جدا شده است
وی به چرایی این مسئله پرداخت و گفت: یكی از مهم ترین دلیل این مسئله این است كه سینمای ما راهش از جامعه ما جداست؛ جامعه ما درگیر مسائل دیگری است و سینما داستان های دیگر را مطرح می كند به عبارت واضح تر سینمای ما از دل و مغز جامعه گرفته نشده و تنها به پوسته آن اشاره دارد.
شرف الدین همچنین گفت: دهه 70 یا شصت فیلم های سینما علی رغم فروش و گیشه تاریخی كه داشتند، به موضوعات و مشكلات مردم بیشتر می پرداختند و تاثیرگذار بودند. به اعتقاد من فیلم هایی هم كه در حال حاضر به فروش بالا دست پیدا می كنند یا فیلم های كمدی سخیف هستند و یا فیلم‌های سیاه نما. مردم هم با اینكه موضوعات فیلم های حال حاضر هیچ ربطی به دغدغه آن ها ندارد اما از آنجایی كه فیلم ها برای آن ها از عقده هایشان می گویند از آن استقبال می كنند. بسیاری از فیلم هایی كه در حال حاضر به راحتی فرصت نمایش به دست می آورند در دهه هفتاد و یا شصت اگر همین فیلم ها اكران می شدند مردم سینماها را آتش می زدند كه چنین بی حرمتی را به اجتماع می كنند.
وی به راهكار این مسئله اشاره كرد و گفت: پیشنهاد می كنم با مردم بیشتر صادق باشیم. مردم ما متاثر از مسائل سیاسی هستند اما متاسفانه فرهنگ در كشورمان تنزل پیدا كرده و به عنصر بی اثر یا حداكثر خنثی در ذیل مسائل اقتصادی و سیاسی تبدیل شده است؛ در حالی كه در یك تفكر پویا فرهنگ به عنوان یك اصل و چتری بر مسائل اقتصادی سیاسی است.
سیدضیاء هاشمی: سینمای یأس‌آور برای خانواده‌ها جذابیتی ندارد
هاشمی معتقد است بلای جان سینمای امروز ما فیلم‌های رئال هستند؛ چرا كه مشكلات مردم ما را دوباره بر پرده سینماها نشان می دهند و امید را از آن ها دریغ می كند.
این تهیه كننده سینما در گفت و گو با سوره سینما در مورد پایین آمدن استقبال خانواده ها از فیلم‌های سینمایی گفت: به اعتقاد من از دهه هفتاد به بعد خانواده ها به مرور سالن های سینما را ترك كردند و رفته رفته تعدادشان در میان مخاطبین سینما كم شد.
وی با متعدد دانستن دلایل این بی علاقگی گفت: وضعیت معیشت خانواده‌ها و كیفیت فیلم ها را می‌توانیم مهم ترین دلایل بدانیم.
هاشمی افزود: یك سال سینمای ایران انبوهی از فیلم های كمدی را به نمایش می‌گذارد؛ سال بعد فیلم ها به صورت یكسان تم تلخ دارند. در حال حاضر تعدادی فیلم بر پرده سینماها نمایش داده می‌شود كه شاید مطلوب مسئولین سینمایی نباشد اما مخاطب عام از این فیلم ها استقبال می كند.
تهیه كننده فیلم «عروس» در بخش دیگری از صحبت خود با اشاره به این نكته كه تنها افت كیفی فیلم‌ها را نمی توانیم دلیل كاهش مخاطب سینما رو بدانیم گفت: هر زمان كه در جامعه شاهد اتفاقی ناگوار باشیم؛ سینما اولین جایی است كه مردم آن را تحریم می كنند. واقعیت امر هم این است كه هر وقت مردم دلخوشی داشته باشند به سینما می روند.
هاشمی گفت: واقعا تاسف برانگیز است كه از جمعیت هشتاد میلیونی، سینمای ایران ده میلیون هم مخاطب ندارد و من مهم ترین دلیل را در واقع گرا بودن داستان های فیلم می دانم. فیلم های ما بیشتر به سمت واقع گرایی می رود و عنصر تخیل در آن هیچ جایگاهی ندارد؛ این درحالی است كه باید فیلم‌ها قوه تخیل مخاطب را به كار گیرد. مردم به سینما نمی روند تا بدبختی‌های خود را بر پرده سینماها ببینند؛ مردم در فیلم ها باید به آمال و آرزوهای خود دست پیدا كنند. با قطعیت می توانم بگویم كه بلای جان سینمای امروز ما فیلم های رئال هستند؛ چراكه مشكلات مردم ما را دوباره بر پرده نشان می دهند و امید را از آن ها سلب می كنند.
وی تاكید كرد: داستان فیلم ها باید به مخاطب امید و انگیزه بدهد و مردم را به آرزهایشان برساند نه اینكه ناامیدی را به آن ها تزریق كند. ناامیدی كه برای خانواده ها جذابیتی ندارد.
این تهیه كننده به صحبت هایش افزود: سینما می تواند پرسودترین صنعت باشد به شرط آنكه بتواند مستقل عمل كند ولی همواره می بینیم كه همه خود را محق می دانند كه راجع به سینما نظر دهند. از طرف دیگر به شدت جریانات سیاسی و تغییرات مدیریتی در امور سینما تاثیر می گذارد؛ یك مدیر با جریانات فكری خاص خود همراه است و مدیر دیگر با تفكرات دیگر، لذا این تفكرات در نوع و چگونگی اكران فیلم ها دخالت مستقیم دارد و به همان میزان تعیین كننده میزان مخاطبان هم هستند.
ساداتیان: موضوع اغلب فیلم ها به خانواده ها ارتباط ندارد
سید جمال ساداتیان اغلب قصه فیلم ها در سال های اخیر را دارای مضامینی دانست كه بیشتر به مشكلات جوانان می پردازد و گفت: حضور ناخواسته انبوه جوانان در سینما به فیلم سازان این خط را می دهد كه در مورد آن ها فیلم بنویسند و بسازند.
سیدجمال ساداتیان، تهیه كننده سینما و مدیر پردیس سینمایی قلهك، در گفت و گو با سوره سینما در این مورد بیان كرد: در سال های اخیر دغدغه و مشغولیات ذهنی مردم افزایش پیدا كرده؛ آنقدر مردم درگیری های روزمره زندگی دارند كه سینما در سبد خانواده آن ها جایی ندارد.
مدیر پردیس سینمایی قلهك ادامه داد: گاهی در میان مخاطبان سینما خانواده ها را هم می بینیم، اما این خانواده ها از آن دست خانواده هایی هستند كه از آرامش رفاهی بیشتری برخوردار هستند و وقت خالی در زندگیشان بیشتر وجود دارد. در حالی كه قشر متوسط جامعه اگر هم وقت خالی داشته باشند به دغدغه خود فكر می كنند تا اینكه تفریح كنند. مردم باید اول خرج زندگی شان را به دست بیاورند بعد به امور دیگر زندگی فكر كنند.
وی گفت: موضوع و داستان فیلم ها هم در این مورد بی تاثیر نیست. اغلب قصه فیلم ها در سال های اخیر بیشتر به مشكلات جوانان می پردازد و حضور ناخواسته انبوه جوانان در سینما به فیلم سازان خط می دهد كه در مورد آن ها فیلم بنویسند و بسازند.
ساداتیان همچنین برخورد شایسته پرسنل سینما، سالن های مجهز و به روز با سیستم سرمایشی گرمایشی را بی تاثیر در عدم حضور خانواده ها درسینما ندانست و گفت: كاملا مشخص است از زمان ریاست آقای روحانی آرامش در جامعه بیشتر شده و گیشه سینماها رونق پیدا كرده است؛ این یعنی مردم زمانی كه آرامش داشته باشند به تفریح خود اهمیت می دهند.
شرف الدین: سینمای ما از دل جامعه برداشت نشده است
محمدرضا شرف الدین معتقد است: جامعه ما درگیر مسائل دیگری است و سینما داستان های دیگر را مطرح می كند؛ به عبارت واضح تر سینمای ما از دل و مغز جامعه گرفته نشده و تنها به پوسته آن اشاره دارد.
محمدرضا شرف الدین، تهیه كننده و مدیر سابق انجمن انقلاب و سینمای دفاع مقدس، در مورد این عدم حضور به سوره سینما گفت: متاسفانه سینما در كشورمان آن جایگاه واقعی خودش را ندارد كه اگر صاحب جایگاه و تعریف بود همچون دیگر كشورها به عنوان ملزومات جامعه ما مطرح می شد.
وی با بیان این مسئله كه جایگاه بسیاری از رسانه ها در میان خانواده ها پایین آمده و در حال حاضر فضای مجازی بیشترین مخاطب را به خود اختصاص داده، گفت: به عقیده من سینما باید به عنوان پایگاه فرهنگی جایگاهش را در میان خانواده ها پیدا كند؛ این در حالی است كه در كشورهای توسعه یافته سینما به عنوان ابزار موثر اجتماعی در بین خانواده ها و جامعه مطرح است و راجع به آن بحث می‌شود. درست مثل مسائل اقتصادی و سیاسی ما كه دغدغه مردم جامعه ماست و در كوچه و بازار در مورد آن اظهار نظر می كنند، حتی اگر نگاه مثبتی به موضوعات نداشته باشند اما همین كه در موردش نظر می دهند یعنی وجود دارد اما متاسفانه سینما از این جایگاه برخوردار نیست و نتوانسته به این رتبه برسد.
تهیه كننده فیلم «دلتنگی های عاشقانه» در بخش دیگری از صحبت خود گفت: از حق نگذریم. برخی سریال های ایرانی و خارجی جای خود را بین مردم باز كرده اند؛ چه سریال شهرزاد و چه سریال های كره ای یا مختارنامه مجموعه‌هایی هستند كه مردم راجع به آن اظهار نظر و بحث می كنند. اما مردم یا نمی روند فیلم های سینما را ببینند یا اگر می بینند تاثیر پذیری آن ها از فیلم ها كم رنگ است و خیلی زود داستان فیلم ها را فراموش می كنند.
شرف الدین: راه سینمای ما از جامعه جدا شده است
وی به چرایی این مسئله پرداخت و گفت: یكی از مهم ترین دلیل این مسئله این است كه سینمای ما راهش از جامعه ما جداست؛ جامعه ما درگیر مسائل دیگری است و سینما داستان های دیگر را مطرح می كند به عبارت واضح تر سینمای ما از دل و مغز جامعه گرفته نشده و تنها به پوسته آن اشاره دارد.
شرف الدین همچنین گفت: دهه 70 یا شصت فیلم های سینما علی رغم فروش و گیشه تاریخی كه داشتند، به موضوعات و مشكلات مردم بیشتر می پرداختند و تاثیرگذار بودند. به اعتقاد من فیلم هایی هم كه در حال حاضر به فروش بالا دست پیدا می كنند یا فیلم های كمدی سخیف هستند و یا فیلم‌های سیاه نما. مردم هم با اینكه موضوعات فیلم های حال حاضر هیچ ربطی به دغدغه آن ها ندارد اما از آنجایی كه فیلم ها برای آن ها از عقده هایشان می گویند از آن استقبال می كنند. بسیاری از فیلم هایی كه در حال حاضر به راحتی فرصت نمایش به دست می آورند در دهه هفتاد و یا شصت اگر همین فیلم ها اكران می شدند مردم سینماها را آتش می زدند كه چنین بی حرمتی را به اجتماع می كنند.
وی به راهكار این مسئله اشاره كرد و گفت: پیشنهاد می كنم با مردم بیشتر صادق باشیم. مردم ما متاثر از مسائل سیاسی هستند اما متاسفانه فرهنگ در كشورمان تنزل پیدا كرده و به عنصر بی اثر یا حداكثر خنثی در ذیل مسائل اقتصادی و سیاسی تبدیل شده است؛ در حالی كه در یك تفكر پویا فرهنگ به عنوان یك اصل و چتری بر مسائل اقتصادی سیاسی است.
سیدضیاء هاشمی: سینمای یأس‌آور برای خانواده‌ها جذابیتی ندارد
هاشمی معتقد است بلای جان سینمای امروز ما فیلم‌های رئال هستند؛ چرا كه مشكلات مردم ما را دوباره بر پرده سینماها نشان می دهند و امید را از آن ها دریغ می كند.
این تهیه كننده سینما در گفت و گو با سوره سینما در مورد پایین آمدن استقبال خانواده ها از فیلم‌های سینمایی گفت: به اعتقاد من از دهه هفتاد به بعد خانواده ها به مرور سالن های سینما را ترك كردند و رفته رفته تعدادشان در میان مخاطبین سینما كم شد.
وی با متعدد دانستن دلایل این بی علاقگی گفت: وضعیت معیشت خانواده‌ها و كیفیت فیلم ها را می‌توانیم مهم ترین دلایل بدانیم.
هاشمی افزود: یك سال سینمای ایران انبوهی از فیلم های كمدی را به نمایش می‌گذارد؛ سال بعد فیلم ها به صورت یكسان تم تلخ دارند. در حال حاضر تعدادی فیلم بر پرده سینماها نمایش داده می‌شود كه شاید مطلوب مسئولین سینمایی نباشد اما مخاطب عام از این فیلم ها استقبال می كند.
تهیه كننده فیلم «عروس» در بخش دیگری از صحبت خود با اشاره به این نكته كه تنها افت كیفی فیلم‌ها را نمی توانیم دلیل كاهش مخاطب سینما رو بدانیم گفت: هر زمان كه در جامعه شاهد اتفاقی ناگوار باشیم؛ سینما اولین جایی است كه مردم آن را تحریم می كنند. واقعیت امر هم این است كه هر وقت مردم دلخوشی داشته باشند به سینما می روند.
هاشمی گفت: واقعا تاسف برانگیز است كه از جمعیت هشتاد میلیونی، سینمای ایران ده میلیون هم مخاطب ندارد و من مهم ترین دلیل را در واقع گرا بودن داستان های فیلم می دانم. فیلم های ما بیشتر به سمت واقع گرایی می رود و عنصر تخیل در آن هیچ جایگاهی ندارد؛ این درحالی است كه باید فیلم‌ها قوه تخیل مخاطب را به كار گیرد. مردم به سینما نمی روند تا بدبختی‌های خود را بر پرده سینماها ببینند؛ مردم در فیلم ها باید به آمال و آرزوهای خود دست پیدا كنند. با قطعیت می توانم بگویم كه بلای جان سینمای امروز ما فیلم های رئال هستند؛ چراكه مشكلات مردم ما را دوباره بر پرده نشان می دهند و امید را از آن ها سلب می كنند.
وی تاكید كرد: داستان فیلم ها باید به مخاطب امید و انگیزه بدهد و مردم را به آرزهایشان برساند نه اینكه ناامیدی را به آن ها تزریق كند. ناامیدی كه برای خانواده ها جذابیتی ندارد.
این تهیه كننده به صحبت هایش افزود: سینما می تواند پرسودترین صنعت باشد به شرط آنكه بتواند مستقل عمل كند ولی همواره می بینیم كه همه خود را محق می دانند كه راجع به سینما نظر دهند. از طرف دیگر به شدت جریانات سیاسی و تغییرات مدیریتی در امور سینما تاثیر می گذارد؛ یك مدیر با جریانات فكری خاص خود همراه است و مدیر دیگر با تفكرات دیگر، لذا این تفكرات در نوع و چگونگی اكران فیلم ها دخالت مستقیم دارد و به همان میزان تعیین كننده میزان مخاطبان هم هستند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *