احمد اکبرپور «نامه‌هایی به هيچ‌کس» نوشت

به، این رمان از زبان پسربچه‌ای روایت می‌شود که به خاطر درگیر شدن با مشکل عمه‌اش همیشه در حال خیال‌پردازی است. شوهر «عمه مهوان» برای کار به دوبی رفته و دیگر برنگشته است. او هر روز از پسرک می‌خواهد که نامه‌ای برای شوهرش بنویسد، نامه‌هایی که هیچ جوابی ندارند.

داستان این کتاب همچون دیگر آثار اکبرپور، زبانی سوررئال و شاعرانه دارد. ماجرای داستان در جنوب کشور و با توصیفاتی بومی از آن خطه روایت می‌شود.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «آفتاب ظهر آمد و مرد آبی‌پوش نیامد. غروب، دریا را رنگی کرد و مرد آبی‌پوش نیامد. باز هم صبر کردم. خورشید غرق دریا شد؛ غرقِ غرق. مرد آبی‌پوش نیامد. دنیا این بار برعکس همیشه، همان‌طوری که توی قصه نوشته بودم پیش نمی‌رفت. می‌دانستم خیلی‌وقت‌ها همان‌طوری که آدم دلش می‌خواهد کارها پیش نمی‌رود؛ ولی نمی‌دانستم که توی قصه هم، همیشه اختیار دست آدم نیست و آدم به جاهایی کشیده می‌شود که خودش هم نمی‌داند.»

«نامه‌هایی به هیچ‌کس» به تازگی توسط انتشارات پیدایش، برای گروه سنی نوجوان منتشر شده است.

تصویرگری این کتاب نیز به عهده سارا خرامان بوده است.