پای خاطرات یک نویسنده از پیاده‌روی اربعین ۹۸ در مسیر جاده «طریق العلماء» / ما رأیتُ الّا جمیلاً

- امسال همچون سال گذشته ویروس کرونا مانع عاشقان حسینی شد که پای پیاده به دیدار امام خود بروند، مسیری که لحظه به لحظه آن عشق و ایثار است، پیاده روی اربعین پیر و جوان نمی‌شناسد دعوت که شوی بی اختیار دل به جاده می‌سپاری و حالا این عشق دو سالی می‌شود که به دلیل ویروس منحوس کرونا سرکوب شده البته جای شکر دارد که امسال چون سال گذشته که هیچ یک از زائران ایرانی نتوانستند در روز اربعین حسینی در کربلا حضور پیدا کنند نیست بلکه بنا بر اعلام آخرین خبرها در هفته‌های گذشته امکان این سفر برای عاشقان حسینی وجود دارد اما نه پای پیاده بلکه از طریق مسیرهای هوایی، عشق به پیاده‌روی اربعین به این آسانی خاموش نمی‌شود همه امیدوار هستند که با واکسیناسیون گسترده در کشور سال آینده بتوانند دوباره پای برهنه در مسیر عشق قرار بگیرند و با «سیدالشهداء(ع)» عاشقی کنند.

 

اما در این روزها که به اربعین حسینی نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم خالی از لطف که نیست بلکه بسیار دلنشین است پای خاطرات زائران پیاده روی اربعین در آخرین سال حضور در این مسیر زیبا بنشینیم تا بلکه دلهایمان از این فراق دو ساله کمی آرام گیرد، به همین بهانه با سمیه اسلامی نویسنده کتاب «برای زین اب» که در آخرین سال حضور در مسیر پیاده روی اربعین حضور داشت به گفت‌وگو نشستیم.

 میزان: پیاده روی اربعین را چگونه توصیف می‌کنید؟ 

اسلامی: در سال‌های گذشته وقتی تصاویر پیاده روی اربعین را از طریق تلویزیون  و یا سایر رسانه‌ها می‌دیدم فکر می‌کردم آنچه می‌بینم توانایی هنرمندانه عرصه رسانه است، اما وقتی خود به پیاده روی اربعین عازم شدم متوجه شدم این‌ها حقیقت وجودی این گردهمایی عظیم جهان اسلام است و ربطی به چگونگی به تصویر کشیدن این حرکت عظیم ندارد. پیاده روی اربعین حقیقتی است پر از زیبایی و جذابیت که تا پیش از این نظیر آن را از نزدیک ندیده بودم. پیاده روی اربعین یک امر اعتقادی است با این حال حضور در این گردهمایی عظیم جهان اسلام حس و حال زیبا و عشقی وصف نا‌شدنی را در هر زائر ایجاد می‌کند. 

میزان: برای حضور در پیاده روی اربعین کدام راه را انتخاب کردید؟

اسلامی: راهی که من و هم گروهی‌هایم برای حضور در پیاده روی اربعین انتخاب کردیم « طریق العلماء» نام دارد، من در تمام طول پیاده روی اربعین به این موضوع فکر می‌کردم که با وجود گرمای شدید هوا و شرایط سختی که برای بانوان وجود دارد، بانوان حاضر در کاروان اسرای کربلا در سال ۶۱ هجری قمری با چه سختی آن را طی کرده و پشت سر گذاشتند. 

اسلامی: نیت کرده بودم تا پیاده روی اربعین را از مسجد سهله شروع کنم و به امید ظهور «امام زمان (عج)» این حرکت را آغاز کردم در روایت آمده که مسجد سهله مرکز حکومت «امام زمان (عج)» خواهد بود، لذا من و همراهانم تصمیم گرفتیم که پیاده روی اربعین را از این مکان آغاز کنیم، نیت به ظهور «امام زمان (عج)» زمینه را فراهم کرد مسیر متفاوت و سخت‌تری را برای حرکت بپیماییم و این امید را در دل داشته باشیم که بتوانیم از سربازان این امام بزرگوار باشیم. 

در طول مسیر جاده طریق العلماء بخشی از راه مزین به باغ‌های خرما بود و با سر سبزی که در دو طرف جاده توسط این باغ ها ایجاد شده بود زیبایی مسیر برای من و دوستانم دو چندان شده بود،مردم بومی در کنار جاده به ارائه خدمات می‌پرداختند،  آن‌ها هر آنچه که در توان داشتند را در طبق اخلاص گذاشته و به زائران پیاده روی اربعین تقدیم می‌کردند. برخی علاوه بر آب و غذا، حتی ماساژ را در لیست خدمات خود به زائران قرار داده بودند با این همه اما طریق العلماء سختی‌های خاص خود را داشت.

در مسیر جاده طریق العلماء همواره به این موضوع فکر می‌کردم که با این همه رسیدگی که اکنون برای زائران مهیا شده بازهم پیمودن راه دشواری‌های خاص خود را دارد چراکه جاده خاکی و تعداد موکب‌ها اندک بودند و حتی وقتی نزدیک کربلا رسیدیم جای ویژه‌ای برای استراحت وجود نداشت با لمس تمامی این سختی‌ها تنها تصویر کاروان کربلا به ذهنمان می‌آمد که با آن همه غم ‌و دل‌های عزاداری که داشتند چگونه این راه را پیمودند. 

وقتی به این جاده و سختی های راه می نگریستم و آن را با دل های سوخته کاروان کربلا مقایسه می کردم تنها جمله زیبای «حضرت زینب(س)» به گوشم می رسید که در پاسخ به تمام سختی هایی که بر سرشان آمده بود فرمودند: «ما رأیتُ الّا جمیلاً»، من به جز زیبای چیزی ندیدم.  حرکت در جاده طریق‌العماء سبب می‌شد تا سختی‌ها را بیشتر درک کنیم و به یاد کاروان اسرای کربلا باشیم.


میزان: پیام گردهمایی اربعین را برای افکار عمومی دنیا چگونه دید ومطرح می‌کنید؟ 

 

 اسلامی: پیاده روی اربعین حس بسیار خوبی را در انسان زنده می‌کند و من به همه پیشنهاد می‌کنم که حتما برای یکبار هم که شده قدم دراین راه بگذارند. مسیر طریق العلماء مسیری بسیار جذاب است هرچند سختی‌های فراوانی دارد و نسبت به مسیر نجف به کربلا دشواری‌های بیشتری را دارد، اما فلسفه پیاده روی اربعین را بیشتر به ذهن‌ها مخابره می‌کند.

 

این پیاده روی یک نمونه بارز از گردهمایی وحدت امت اسلامی است، به بیان دیگر «امام حسین (ع)» امت اسلامی را دور هم جمع کردند تا شرایط را برای ظهور «امام زمان (عج)» فراهم کنند لذا در این مسیر شاهد حضور مردمی از کشور‌های مختلف بودیم. ما برای تشکیل امت اسلامی و ظهور «امام زمان (عج)» نیازمند یک اتحاد اسلامی هستیم که پیاده‌روی اربعین این شرایط را فراهم آورده است.

پیاده‌روی اربعین اسلام را امت واحد و شرایط را برای ظهور «حضرت مهدی (عج)» فراهم می‌کند و حضور تک تک ما دراین گردهمایی عظیم جهان اسلام این اتحاد را محکم تر می کند، وحدت امت اسلامی امروز دشمن را به واکنش واداشته، آنان از اتحاد امت اسلامی احساس خطر می‌کنند و همین امر باعث می‌شود تا دست به اقداماتی بزنند. امت اسلامی نیز با هوشیاری باید با این مسئله برخورد کند. هیچ یک از دشمنان نمی‌توانند جلوی گردهمایی عظیم جهان اسلام  را بگیرند هر چند دشمن تا بحال برای ایجاد تفرقه بین مسلمانان تلاش‌های زیادی کرده تا فاصله ایجاد کند اما موفق نشده است. 

 

اسلامی: میهمان نوازی مردم عراق برای من و همه کسانی که از ایران و یا سایر نقاط دنیا برای شرکت در پیاده روی اربعین آمده بودند جذاب بود.در مقابل موکب‌ها و پا به پای بزرگتر‌ها کودکانی به چشم می‌خوردند که به زائران خوش‌آمد گویی کرده و تلاش داشتند تا به زائران خدماتی که در حد توانشان است را ارائه کنند. حتی کودکان سه یا چهار ساله در مسیر پیاده روی اربعین و یا مقابل موکب‌ها در خواست می‌کردند تا زائران از عطر‌هایی که در دست داشتند استفاده کنند.

من چون به زبان عربی کمی تسلط داشتم دیدن این میهمان نوازی از سوی عراقی‌ها برایم جذاب بود لذا با آن‌ها صحبت می‌کردم و دلیل و چگونگی برپایی این موکب‌ها را از آنها را جویا می شدم  بدین ترتیب متوجه شدم که آنان میهمانان و زائران «امام حسین (ع)» را عزیز می‌دارند. پذیرایی از زائران «سید الشهداء(ع)» برای مردم عراق نوعی تقدس به همراه دارد و بسیار برای آنان با اهمیت است. نکته جذاب‌تر اینکه آن‌ها تمام سال در فکر چگونه پذیرایی کردن از زائران «سید الشهداء (ع)» هستند.

مردم عراق حضور زائران را مایه برکت و نعمت برای تمام سال خود می‌دانند لذا تلاش فراوانی دارند تا به هر نحوی که می‌توانند از زائران پذیرایی کنند. آن‌ها حتی برخی از زائران را به خانه‌های خود دعوت و لباس‌های آنان را می‌شویند و غذا‌های مناسبی را برای آنان تهیه می‌کنند حتی جوراب‌های زائران راشسته  و کفش‌های میهمانان «امام حسین(ع)» را واکس می‌زنند.

 

مردم عراق با این کار تمام برکت یکسال زندگی خود را در اربعین حسینی دریافت می‌کنند و آن را مظهر خیر می‌دانند زیرا معتقدند پذیرایی از زائران خسته «امام حسین (ع)» سبب می‌شود تا خداوند و «سید الشهداء (ع)» نظر خوبی به آنان داشته باشند و این تکه کلام آنان بود که خداوند به ما نظر می‌کند اگر ما به شما خدمت کنیم،  این عقیده برای من خیلی زیبا به نظر آمد که برکت یک سال زندگی را فقط در کمک به زائران «ابا عبدالله (ع)» جستجو می‌کنیم.

اعتقاد و افکار آنان در برخورد با زائران «امام حسین (ع)» قابل تقدیر است. شوق وصف ناپذیر آنان برای پذیرایی از میهمانان بسیار عجیب بود. آنان در تمام سال در فکر تهیه و تدارک کالا و موادی هستند که بتواند نیاز میهمانان و زائران «سید الشهداء (ع)» را برآورده کند. عراقی‌ها کودکان خود را نیز به همین راه تربیت می‌کنند تا یاد بگیرند که در مقابل زائران حسینی میهمان نواز باشند.

اسلامی: هنگامی که به شهر کربلا رسیدم علاقه وافری به دیدن گنبد «امام حسین (ع)» داشتم به همین دلیل همراهانم چشمانم را بستند و مرا در زوایه‌ای قرار دادند که روبروی گنبد «امام حسین (ع)» بود و وقتی چشم‌هایم را باز کردم گنبد طلایی «سید الشهداء (ع)» را در مقابلم دیدم، این بهترین و زیبا‌ترین لحظه زندگی من شد، حسی که در آن زمان تجربه کردم وصف ناپذیر است. من معتقدم هرکس برای خود تعریفی متفاوت از دیدن بارگاه مقدس «امام حسین (ع)» دارد پس تعریف و حس من با دیگران کاملا متفاوت است. اینکه در لحظه دیدن گنبد «امام حسین (ع)» چه در روح و ذهن افراد رخ می‌دهد قابل توصیف نیست و درک این شرایط مختص خود فرد است. من تاکید دارم افرادی که امید دارند به ظهور حضرت «ولی‌عصر (عج)» باید به پیاده‌روی اربعین بروند.

 

اسلامی: وقتی در حرم حضرت«امیرالمومنین (ع)»  در لحظاتی که در بین‌الحرمین بودم بهترین زمان برای من محسوب می‌شد، اما حضور در قبرستان «وادی السلام» که پیشینه تاریخی بسیاری دارد و میلیون‌ها قبر را در خود جای داده است برای من شرایط کاملا متفاوتی را ایجاد کرد. این مکان تاثیر ویژه‌ای بر من گذاشت در آنجا احساس کردم که نهایت حضور همه ما انسان‌ها در همین خاک است و این مکان درس‌های فراوانی را برای همه ما به همراه دارد لذا باید زیبایی‌ها و لطافت‌های زندگی را همواره مد نظر قرار دهیم و یا چیزی همانند همین پیاده روی اربعین که با خود  زیبایی‌های اخروی را دارد سر لوحه زندگی خودمن کنیم .

یادمان باشد ما تنها کار‌ها و امور خیر زندگیمان را همراه با خود به آخرت خواهیم برد پس باید حساب اعمال خود داشته باشیم و درست رفتار کنیم تا داشته‌هایمان تنها دنیوی نباشند.