ادبیات دفاع مقدس نسبت به ادبیات انقلاب پربارتر است

سید هاشم حسینی در در خصوص خاطره نگاری گفت: کتاب های خاطره‌ نگاری به عنوان سند برای نویسندگان و هم چنین تمام مردم  بسیار معتبرند. خود من هروقت می‌خواهم رمان تازه‌ای بنویسم، علاوه بر مراجعه به روزنامه‌ها و مجلات، یکی از منابعی که به آن مراجعه می‌کنم کتاب‌های خاطرات‌اند؛ کتاب‌هایی که نویسندگان آن‌ها در انقلاب سهم داشته‌اند. اتفاقاً در کتب خاطرات نسبت به سایر منابع به جزئیات بیشتری هم اشاره می‌شود. مثلاً خاطرات مرحوم گلابدره‌ای یا خاطرات عزت‌شاهی منابع بسیار خوبی  برای نویسندگان در حوزه  انقلاب هستند.
 
وی در ادامه گفت: شاید بتوان گفت اسناد و منابعی که در حال حاضر در دسترس‌اند کامل نیستند و هنوز جای کار دارند. افرادی هستند که خاطراتشان را به دلایلی ننوشته‌اند. به نظر من، خاطراتی که در حوزه جنگ نوشته شده، نسبت به همین آثار در حوزه انقلاب، غنی‌تر و پربارترند.
 
حسینی  تصریح کرد: به نظرم در حوزه  انقلاب ما آثار کمتری داریم. شما تا چه میزان داستان‌هایتان را با واقعیت انقلاب اسلامی منطبق می‌کنید؟ به طور کلی، من داستان‌هایم را بر اساس تخیل می‌نویسم، اما برخی وقایع هستند که در زمان انقلاب رخ داده‌اند که ما بر اساس آن‌ها جزئیات داستان را می‌نویسیم؛ در واقع، جزئیات را با آن‌ها انطباق می‌دهیم، طوری که خلاف آن‌ها نباشند.  
 
وی اظهار کرد: سعی من بر این است که تخیلات خودم را برای اینکه مستندتر و باورپذیرتر باشد با مسائلی که در انقلاب اتفاق افتاده هماهنگ کنم و این سوال پیش می آید که در همراهی خواننده با وقایع انقلابی خاطره‌نگاری مؤثرتر است یا رمان و داستان؟ نمی‌شود گفت که کدام یک مؤثرترند. این دو باید در کنار هم به هدف منتقل کردن انقلاب بپردازند. من خودم رمان را بیشتر دوست دارم. ولی خاطره هم خود نوعی داستان واقعی است و اگر به صورت داستانی نوشته شود، جذاب‌تر هم می‌شود. خاطره و رمان برای شناسایی انقلاب لازم و ملزوم یکدیگرند.