پیام علی نصیریان به جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی

17:00 - 28 مرداد 1394
کد خبر: ۶۸۵۹۰
خبرگزاری میزان: علی نصیریان (رئیس هفدهمین جشنواره نمایش‌های آئینی و سنتی) در آستانه آغاز جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی پیامی را برای این جشنواره فرستاد.
به گزارش ، علی نصیریان رئیس هفدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی در آستانه آغاز این جشنواره، پیامی را به شرح زیر صادر کرد:

«حفظ و عرضه نمایش‌های آئینی و سنتی ایران که در این روزگار فرسنگ‌ها از آن دور مانده‌ایم و به فراموشی سپرده شده است، از اهم کارهای اساسی اهل فرهنگ و هنر است. این نمایش‌ها پل ارتباطی مردم ایران با ادبیات کهن فارسی و ادبیات عامیانه این سرزمین است و پاسداری از آن از وظایف ماست. 

زمانه تغییر کرده و بسیاری از اساتید این نمایش‌ها از دنیا رفته‌اند، ابزار سرگرم‌کننده دیگری جایگزین این‌گونه نمایش‌ها شده‌اند ولی اگر به سبک و سیاق این کار، نمایش‌های تازه‌ای آفریده شود با مضامین امروز و مسائل مردم، با ذوق و روحیه ایرانی هماهنگ است و بر دل مردم می‌نشیند. چون ایرانی است  و از جای دیگری گرفته نشده.

احیای انجمن‌های حامی نمایش‌های آئینی و سنتی، همراهی و کمک به جوانان و به خصوص دانشجویان رشته‌های نمایشی در شناخت این نمایش‌ها و به کارگیری سبک و سیاق این کارها با برگزاری کارگاه‌های نمایشی از کارهای جدّی متولیان امور هنری است. 

راه‌اندازی تئاترهایی در شهر برای اجرای این نمایش‌ها در تمام طول سال از اموری است که باید انجام شود تا تداوم نمایش ایرانی حفظ شود. البته نمایش ایرانی فقط این‌گونه نمایش‌ها نیست و هنرمندان تئاتر این سرزمین از گذشته تا به امروز که با تئاتر دنیای غرب و شرق آشنا شده‌اند و در سبک و شیوه‌های گوناگون ذوق‌آزمایی‌های فراوان کرده‌اند که متن‌های اجرا‌شده و نشده آن‌ها موجود است ولی نمایش‌های عامیانه ایرانی نه تنها مکتوب نیست بلکه هیچ دستورالعمل مدوّنی از لحاظ شیوه اجرایی ندارد، آنچه بوده و هست از طریق روایت سینه به سینه و استاد شاگردی بوده ولی پژوهشگران امروز کارهای خوبی در این زمینه کردهاند که مفید است ولی مهمترین کار در این زمینه ایجاد کارگاه‌های نمایشی برای تمرین و تجربه است. هنرمندان دلسوزی هنوز هستند که در گوشه و کنار چیزهایی آموخته‌اند و می‌توانند به جوان‌ها منتقل کنند که این رشته از ادب و هنر این سرزمین از بین نرود. 

برگزاری این جشنواره هم یکی از کارهایی است که داشتن چنین گنجینه‌ای از ادبیات عامیانه ایران را یادآوری می‌کند. امید است کنجکاوی هنرمندان جوان را برانگیزد و مسئولین و متولیان هنری را بر آن دارد که به این مهم توجه کنند.»



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *