طنز ادبی امروز شاهد فقر اطلاعات است/فضای مجازی برای ادبیات طنز فضای آزمون خطا و تجربه بوده
اسماعیل امینی نویسنده و طنزپرداز ادبی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی با اشاره به زبان و نوع بیان طنز ادبی گفت: طنز ادبی امروز گنگ و تا حدودی آمیخته با زبان رسانه‌ای است، درگذشته طنز ادبی به زبان فصیح و هنری وارد عرضه ادبیات فارسی شده و خبری از زبان رسانه‌ای در آثار قدیمی دیده نمی‌شود.
وی در همین راستا ادامه داد: از سوی دیگر کسانی که اقدام به نوشتن می‌کردند افرادی بودند که به متون دیگر هم اشراف لازم را داشته و به زبان امروز اطلاعات بسیار جامع و کاملی را در خصوص علوم زمان خود دارا بوده‌اند، آنها نسبت به آنچه مربوط به فلسفه، متون الهی همچنین آنچه مربوط به ادبیات تاریخی بوده اشراف کامل دارشتند لذا نسبت به ارجاعات اشارات بسیار پربار عمل کرده‌اند. آنان به اطلاعات منابع مطالعاتی زمان خود مسلط بوده‌اند درصورتی‌که در طنزادبی امروز شاهد فقر اطلاعاتی هستیم.
وی به مزایای انتشار طنزادبی در فضای مجازی اشاره و ابراز کرد: نوشتن طنز ادبی و انتشار آن در فضای مجازی بد نیست و نمی‌توان با قاطعیت گفت که آسیب‌رسان است، زیرا مکانی برای معرفی برخی استعداد‌ها و دیده شدن آثار هنرمندان طنزنویس است، افرادی که امکان و دسترسی لازم برای انتشار آثارشان را ندارند از این فضا استفاده می‌کنند، اما همین امر هم باید در قالب و چهارچوب مناسب به اجرا دربیاید تا بتواند علاوه بر ماندگاری اثر جذاب و ارزشمند باشد.
امینی در خصوص معایب انتشار طنز ادبی در فضای مجازی اظهار کرد: طنز ادبی در فضای مجازی آسیب‌هایی را نیز داشته است. طنز ادبی در فضای مجازی بی‌مسئولیتی را رواج داده و عموماً شاهد انتشار محتوا‌هایی در قالب نام‌های مستعار و ناشناخته هستیم اگر نام مستعار افراد شناخته‌شده و ثابت باشد حرکت درستی رخ‌داده، اما حضور انواع نام‌های ناشناخته که در قبال محتوا مسئولیت را تقبل نمی‌کنند نادرست است.
وی تأکید کرد: طنز ادبی نیازمند رعایت برخی چهارچوب‌ها است که چه در فضای مجازی و چه در قالب کتاب کاغذی باید رعایت شود. متأسفانه دیده می‌شود آثار منتشر شده ملاحظات اخلاقی و رسم‌الخط مناسب که الفبای اولیه تولید محتوا است را زیر پا گذاشته‌اند و این بسیار نامناسب است. ملاحظات انسانی هم در این آثار دیده نمی‌شود گاهی آثار طنز تولیدشده پرخاشگر بی‌ادب و شلخته (نامنظم) هستند.