چرا به «حضرت فاطمه (س)» محدث می‌گویند/تلاش ایثارگرانه «ام ابیها» در تعالی اسلام

محمدرضا حاجی زاده کارشناس علوم قرآنی در گفت‌گو با خبرنگار گروه فرهنگی پیرامون شخصیت حضرت «فاطمه زهرا (س)» گفت: روایات متعددی در مورد برتری حضرت«فاطمه زهرا (س)» نسبت به زنان امت اسلام بیان شده و همگی متفق القول تاکید دارند که «فاطمه (س)» برترینِ زنان بهشت و برترینِ زنان امت اسلامی است. 

وی در همین راستا ادامه داد: جضرت «فاطمه زهرا (س)» ثمره درخت نبوت و حاصل عمر حضرت ختمی مرتبت بود، ایشان را «ام ابیها» گفته‌اند، این بانو بزرگ پاک و پاکدامن و وجودی پربرکت داشتند.

وی حضرت «فاطمه زهرا (س)» را یکی از مصادیق آیه تطهیر دانست و ابرازکرد: از نظر شیعه حضرت «فاطمه زهرا (س)» یکی از مصادیق آیه تطهیر بوده و دارای مقام عصمت است، خداوند در این آیه «اهل بیت (ع)» را از هرگونه زشتی و پلیدی پاک گردانیده است. 

حاجی زاده به ویژگی محدث بودن حضرت «فاطمه زهرا (س)» اشاره و تاکید کرد: یکی از ویژگی‌های خاص حضرت «فاطمه زهرا (س)» محدث بودن ایشان بود؛ این لقب بدان جهت به ایشان داده شده بود که فرشتگان با حضرت «فاطمه زهرا (س)» سخن می‌گفتند و ایشان را از برخی اتفاقات آینده مطلع می‌کردند.

وی به ماجرای خطبه فدک و تصاحب این منطقه از حضرت«فاطمه زهرا (س)» اشاره و ابراز کرد: پس از آنکه ابوبکر فدک را از حضرت «فاطمه زهرا (س)» گرفت به نفع خلافت خود مصادره کرد با مخالفت «صدیقه کبری (س)» روبه رو شد، پس از گفتگو‌های فراوان ابوبکر در نوشته‌ای فدک را از آنِ حضرت «فاطمه (س)» دانست، اما عمر بن خطاب نوشته را گرفت را پاره کرد و آن را نادرست دانست، ادامه این بی‌حرمتی‌ها آتش زدن در خانه دختر «رسول خدا (ص)» و ضربه عمر به «فاطمه (س)» و آسیب ایشان را در پی‌داشت.

حاجی زاده در مورد بیعت گرفتن شورای سقیفه و عکس العمل حضرت «فاطمه زهرا (س)» بیان کرد: حضرت «فاطمه زهرا (س)» و حضرت «علی (ع)» و شماری از صحابه نظیر طلحه و زبیر با خلافت ابوبکر مخالفت کردند. چرا که در واقعه غدیر، شاهد معرفی حضرت «علی (ع)» از سوی «پیامبراکرم (ص)» به عنوان جانشین بودند. 

 

حاجی زاده با اشاره به دلگیر شدن حضرت«فاطمه زهرا (س)» از وقایعی که پس از شهادت «پیامبراکرم (ص)» تاکید کرد: حضرت «فاطمه زهرا (س)» پس از شهادت «پیامبراکرم (ص)» با وقایع بدی روبه رو شدند، وی اسلام نوپایی را که پدر بزرگوارش با خون دل ساماندهی کرده بودند را در خطر دید، از سوی دیگر حمایت از ولایت را هرگز کنار نگذاشت، ایشان در آخرین روز‌های عمر مبارکشان غمگین و دلگیر بودند لذا وصیت کردند تا پیکرشان شبانه با تابوتی که به درخواست ایشان ساخته شده بود حمل و به خاک سپرده شوند، دفن پنهانی، سبب شد تا محل دفن برای مردم مخفی ماند و هیچ‌گاه آرامگاه متبرک آن حضرت مشخص نشد.