«اُبژه لاو»؛ برگرفته از تفکری که شهادت، ایثار و جانبازی را عشق واقعی می‌داند

مریم راهی نویسنده کتاب در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی پیرامون ویژگی‌های کتاب «اُبژه لاو» گفت: «اُبژه لاو» مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه است که از بعد روانشناسی و فلسفی به ابعاد عشق پرداخته، شخصیت‌های این داستان‌های نقطه اتصال مشترک دارند، اما داستان‌های آن با یکدیگر متفاوت هستند. 

وی مضمون کتاب «اُبژه لاو» را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: مضمون کتاب «اُبژه لاو» عاقبت عملکرد افرادی را به تصویر می‌کشد که با مقوله عشق بر اساس ضمیر درونیشان برخورد می‌کنند، به عبارت دیگر محور اصلی داستان بر این نقطه متمرکز شده تا توجه مخاطب را به این مقوله مهم که انسان از کجا آمده و به کجا خواهد رفت مورد بررسی قرار دهد لذا در داستان اول و داستان آخر با ترسیم فضایی وهم آلود و خیال انگیز شرایط زندگی و عاقبت دو روح مطرح و بیان می‌شود. 

راهی به نحوه نگارش مقدمه کتاب «اُبژه لاو» اشاره و ابراز کرد: داستان کتاب «اُبژه لاو» با یک مقدمه که بر گرفته از حدیثی از «امام موسی کاظم (ع)» است آغاز می‌شود، البته حدیثی که با چهره‌ای متفاوت در کتاب جای داده شده، برای این منظور حدیث را بازسازی و بازنویسی کرده و آن را در قالب یک داستانک دو صفحه‌‌ای در ابتدای کتاب قرار داده‌ام. این مقدمه خط اصلی داستان کتاب را برای مخاطب روشن کرده و بستر را برای سوق دادن خواننده جهت ادامه مطالعه کتاب فراهم کرده است. 

وی عشق را دست مایه کتاب «اُبژه لاو» دانست و اظهار کرد: من عشق را دست مایه‌ای برای بیان آنچه درون شخصیت‌های داستان‌های کتاب «اُبژه لاو» قرار دارد مد نظر و خروجی‌هایی که با شکل‌های متفاوت ظاهر شده را مورد بررسی قرار داده‌ام.

راهی انتخاب و تصمیم را موضوعی مهم در رویکرد انسان‌ها دانست و تاکید کرد: این داستان‌ها نشان می‌دهد زن‌ها و مرد‌ها پسران و دختران روزی در شرایطی قرار می‌گیرند که مجبور هستند بر اساس آن تصمیمی را اتخاذ کنند، حال اینکه این تصمیم درست باشد و یا نادرست موضوعی است که کتاب به آن پرداخته، حتی در بخش‌هایی توجه به این مهم که افراد برای تصمیم‌های غلط خود توجیه‌های فراوانی دارند که از نگاه آنان موجه بوده، اما نتایج مناسبی را در بر ندارد را بیان کرده است. 

وی به شیوه نگرش به عشق از ابعاد متفاوت اشاره و تصریح کرد: عشق با چهره‌ای متفاوت بروز می‌کند و بر اساس عملکرد افراد نتایج و بازخورد‌های متفاوتی را به بار می‌آورد، در کتاب «اُبژه لاو» گاهی عشق‌هایی می‌بینی که پاک و ارزشمند هستند و گاهی عشقی می‌بینیم که نشان از سرگردانی دارد.

نویسنده کتاب «یوما» به علل نامگذاری کتاب «اُبژه لاو» اشاره و ابراز کرد: «اُبژه» بر گرفته از کلمه آبجکت در زبان انگلیسی است این کلمه در فلسفه و روانشناسی معنای قابل توجهی دارد. آبجکت از بعد فلسفی قابل شناسایی و مطالعه، همچنین قابل پرداخت معنا می‌شود و کلمه «لاو» یک ابژه برای آدم‌هایی که خود سوژه یا فاعل هستند و به شناسایی آبجکت می‌پردازند، باز می‌گردد، در این میان هر کدام از شخصیت‌های داستان‌ها از ظن خود به شناخت عشق می‌رسند. اُبژه در اینجا شبیه محیطی امن برای افراد است و در سایه این محیط افراد بر اساس درون مایه‌های خود حرکت می‌کنند، به‌عبارت دیگر عشق همان اُبژه است که اگر نباشد می‌گردیم تا پیدایش کنیم و یا جانشینی برایش در نظر می‌گیریم. درست همانند مادر که کودک به دنبالش است و اگر مادر نباشد فرزند به دنبال جایگزنی برایش خواهد بود.

وی خرد بنیادی بودن عشق را ضرورت زندگی انسان دانست و اظهار کرد: هرگاه عشق از خرد ریشه بگیرد می‌تواند سیر صعود را در افراد ایجاد کند و من برای اینکه این مفهوم را هرچه بهتر در کتاب به مخاطب برسانم این سوال را از زبان یکی از شخصیت‌های داستان بیان کردم که چه عشقی خوب و ارزشمند است؟، و در ادامه داستان شخصیت سوال کننده متوجه می‌شود عشقی خوب است که قابل شناخت و خرد بنیاد باشد. عشقی همانند شهادت، ایثار، جانبازی که در فصل‌های مختلف کتاب مطرح شده است. 

راهی ابعاد عشق در شخصیت‌های داستان‌ «اُبژه لاو» را مورد بررسی قرار داد و خاطرنشان کرد: هرشخصی عشقی که بر سر راهش قرار دارد را بر اساس درون و ضمیر خود به یک هدف و ایده تبدیل می‌کند و به آن می‌رسد. یکی عشق را شهادت می‌داند، یکی دیگر عشق را جانباز بودن می‌شمارد و به آن علاقه دارد و یکی عشق زمینی را که اتفاقا موجه هم نیست بر می‌گزیند و شخصیتی دیگر در کتاب «اُبژه لاو» به عشقی توهم گونه دست می‌یابد و فردی دیگر هم از عشق دست به قتل می‌زند.