«اکبری عبدی» مرد هزار چهره سینمای ایران

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، چهارم شهریور ماه هر سال مصادف با زادروز اکبر عبدی یکی از بازیگران صاحب سبک سینمای ایران است، وی چهارم شهریور ماه ۱۳۳۹ از پدر و مادری اردبیلی در محله نازی‌آباد تهران زاده شد.

وی پس از دریافت مدرک دیپلم از سال ۱۳۵۸ با نمایش‌های آماتوری فعالیت هنری اش را آغاز کرد و سپس در سال ۱۳۶۲ به تلویزیون رفت و در مجموعه محله بروبیا (داریوش مؤدبیان، ۱۳۶۳) و بازم مدرسه ام دیر شد (۱۳۶۵) خود را به عنوان بازیگری مستعد خلاق شناساند.

عبدی با بازی در فیلم "جنجال بزرگ" خود را به عنوان استعداد تازه نقش های کمدی به سینمای ایران معرفی کرد. "جنجال بزرگ" 6 سال پس از تولید به نمایش عمومی درآمد و عبدی در آن فاصله در فیلم های "مردی که موش شد"، "اجاره نشین ها"، "گراند سینما" و "ای ایران" بازی کرد، که نقش او در همه این فیلم ها کمدی بود.

دهه شصت دهه شکوفایی اکبر عبدی به عنوان بازیگری کامل بود، وی در این ابتدای دهه شصت بعد از جنجال بزرگ تجربه بازی در فیلم هایی همچون "مردی که موش شد"، "اجاره نشین ها"، "مادر"، "گراند سینما"، "دزد عروسک ها"، "ای ایران" و "سفر جادویی" را به دست آورد.

اکبر عبدی در سال ۱۳۶۸ برای بازی در فیلم "مادر" ساخته علی حاتمی برنده سیمرغ بلورین نقش دوم مرد از هجدهمین جشنواره فیلم فجر شد.

وی در دهه هفتاد علاوه بر فیلم "آدم برفی" و "هنرپیشه"، در فیلم‌هایی همچون "ناصرالدین شاه آکتور سینما"، "مدرسه پیرمردها"، "آرزوی بزرگ"، "آقای شانس"، "تحفه هند"، "مرد آفتابی"، "پاک باخته"، "پنجه در خاک"، جنگوی پیروز" و بسیاری دیگر از فیلم‌ها به ایفای نقش پرداخت.

در مجموعه عبدی در این دهه در 23 فیلم به ایفای نقش پرداخت و دهه پرکار و مهم تر از با کیفیت زندگی خود در عرصه بازیگری را پشت سر گذاشت.

عبدی در "اجاره نشین ها"، "ای ایران"، "مادر" و "دلشدگان" (علی حاتمی) و "هنرپیشه" قابلیت های خود را در ایفای نقش های متنوع اثبات کرد. همین قابلیت موجب شد که عبدی در "سفر جادویی" هم نقش کودکی خود را ایفا کند و هم نقش میانسالی اش را، همینطور در "آدم برفی" در دو نقش مردانه و زنانه توانایی هایش را نشان داد.

"نان، عشق و موتور هزار" آغاز راه اکبر عبدی در دهه هشتاد بود. وی در این فیلم به موفقیت های بسیاری هم در بازی و هم در گیشه دست یافت. "تارزن و تارزان"، "قاعده بازی" و "گوشواره" از دیگر فیلم هایی بود که پس در ابتدای دهه هشتاد بازی کرد.

"اخراجی ها" در سال 1385 به کارگردان مسعود ده نمکی یکی از موفق ترین آثار اکبر عبدی در گیشه بود. این فیلم با حضورش تمامی رکورد ها شکست و اکبر عبدی را به یکی از بازیگران پولساز تبدیل کرد.

نیمه دوم دهه هشتاد اما دوران افول این بازیگر ذاتی سینمای ایران است. با این در این نیمه وی بالاترین تعداد فیلم در سال های هنری خود را تجربه می کرد اما کیفیت آثار پذیرفته شده توسط عبدی هر روز رو به افول بود.

"کلاغ پر"، "استخونای بابام"، "نظام از راست"، "در شب عروسی"، "کیش و مات"، "چشمک" و "افراطی ها" از نمونه فیلم هایی هستند که عبدی در آن سال ها بازی می کرد. این کارنامه آنقدر ضعیف بود که نقطه قوت فیلم هایش را می توان فیلم ضعیفی همچون شبکه نامید. "اخراجی ها 2" هم نتوانست آن طور که باید از پس نسخه یکم این فیلم بر آید و اقبال چندانی نداشت.

اکبر عبدی در دهه 90 انتخاب های بهتری داشت و مخاطبان را کمی به یاد عبدی سال های شصت و هفتاد انداخت. بازی در فیلم هایی مثل "تلفن همراه رئیس جمهور"، "قندون جهیزیه"، "خوابم میاد" و "رسوایی" میزان کیفی بازی او را بار دیگر به مخاطبان عرضه کرد. با اینکه اکثر این فیلم ها در قیاس با آثار دهه هفتاد وی از درجه کیفی کمتری برخوردار بودند اما عبدی در مقام بازیگر در آنها خوش درخشید.

اکبر عبدی در فیلم "خواب زده ها" به کارگردانی فریدون جیرانی بعد از فیلم "آدم برفی" و "خوابم میاد" برای سومین بار نقش یک زن را ایفا کرد. 

وی به خاطر بازی در نقش مکمل مرد آن هم برای بازی در نقش مادر خانواده فیلم "خوابم میاد" سیمرغ بلورین را دریافت نمود. در مراسم اختتامیه جشنواره همان سال عبدی ضمن انتقاد از روند برگزاری و داوری جشنواره اظهار کرد بایستی برای بازی در فیلم ای ایران جایزه سیمرغ بلورین دریافت می‌کردم.