مطالعه درباره «مباهله» هر انسانی را به حقانیت اسلام می‌رساند/«مباهله» هم وزن غدیر است
محمد باقریان کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی در خصوص فلسفه معنای لغوی «مباهله» گفت: روز بیست و ششم ماه ذی‌الحجه را روز مباهله نامیده‌اند، مباهله همانطور که از نامش پیداست کلمه‌ای عربی است که دلالت بر طرفین می‌کند.
وی ادامه داد: اصل و ریشه مباهله به معنی ابتهال و گریه و زاری کردن و توجه خاص به خداوند داشتن است، یعنی با گریه به پیشگاه خداوند برویم.
این کارشناس علوم قرآنی درباره اینکه چرا این روز را مباهله نامیده‌اند، تصریح کرد: در آیه ۶۱ سوره آل عمران آمده است: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ، پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله برآید بعد از آنکه به احوال او آگاهی یافتی بگو بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم "در حق یکدیگر نفرین کنیم" تا دروغگویان "و کافران" را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم».
وی ادامه داد: جایی که این احتجاج به مناظره و یا «مباهله» در آن زمان رخ داده بود امروز تبدیل به مسجد شده است که نام این مسجد «مباهله» نامگذاری شده که نزدیک به مسجد النبی در مدینه است.
این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: مهمترین تاثیر «مباهله» و مطالعه درباره آن این است که با خواندن و درک این واقعه هر انسانی به حقانیت دین اسلام و حقایق آن بدون، چون و چرا پی می‌برد و دیگر با شک و تردید به آنچه در دنیا و آخرت رخ می‌دهد فکر نمی‌کند.
***در روز مباهله وجود مبارک امیرالمومنین(ع) به عنوان جان پیغمبر معرفی شد
ابراهیم بهاری کارشناس ارشد علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی در خصوص روز «مباهله پیامبر اکرم(ص)» گفت: در مجموعه تاریخ پر فراز و نشیب اسلام در اواخر عمر شریف «پیغمبر اکرم(ص)» یک اتفاق عظیم دیده می شود، ایشان تمام قبائل و ادیان یهودی و مسیحی که در اطراف مدینه بودند را دعوت به اسلام کردند از جمله طایفه نجران که یکی از طایفه‌های بزرگ مسیحیان بود، رئیس طایفه نجران شخصی به نام «ابو عارفه» بود که با خدم و حشم خود وارد مدینه شد تا با «پیامبر اکرم(ص)» درباره دین مبین اسلام بحث کند، اما ابو عارفه با صحبت هایی که «پیامبر اکرم(ص)» با وی انجام دادند به دین مبین اسلام قانع نشد.
وی ادامه داد: چرا که وی معتقد به «حضرت عیسی(ع)»، «حضرت مریم(س)» و پروردگار عالم بود که آنها را به عنوان پدر و روح القدس می دانست، اما «پیغمبر اکرم(ص)» استنادات الهی خود را بیان کردند اما باز هم ابوعارفه زیر بار نرفت، در این راستا «پیامبر اکرم(ص)» فرمودند: ما بر حقیم اما شما بر حق نیستید پس بیاید برای اثبات حقانیتمان با همدیگر احتجاج کنیم.
این کارشناس علوم قرآنی افزود: کلمه «مباهله» یعنی نفرین به همدیگر است که دعای یک گروه را خداوند علیه یک گروه دیگر به اجابت برساند، در زبان عربی نیز می گویند «بهل الله» یعنی خداوند نفرین کسی را در حق دیگری به اجابت رساند.
وی تصریح کرد: در قرآن نیز آمده است عایشه می‌گوید که من دیدم «پیغمبر (ص)» با یک صلابت خاصی همراه با حسنین و «فاطمه(س)» و «علی(ع)» از منزل خارج شدند که متوجه شدم برای «مباهله» با قوم نجران می‌روند.
بهاری اظهار کرد: بزرگ نجران هنگامی که حضرت را دید به قوم ایشان گفت لب به نفرین علیه این چهار نفر باز نکنید چراکه «پیغمبر اکرم(ص)» عزیزترین کسان یعنی نوه‌ها، داماد و دختر خود را به همراه آورده است، اگر ایشان لب به نفرین باز کنند از مسیحیت هیچ احدی در قیامت دیگر باقی نمی‌ماند و ریشه مسیحیت از صحنه عالم محو می شود لذا در آن روز عده‌ای مسلمان شدند و عده ای هم پذیرفتند با شرایط اسلام زندگی کنند.
این کارشناس علوم قرآنی افزود: آنچه که در روز «مباهله» بسیار جالب است این بود که وجود مبارک «امیرالمومنین (ع)» به عنوان جان «پیامبر اکرم(ص)» معرفی شد که در این راستا «امام رضا(ع)» هنگامی که مامون از ایشان سوال کرد فضیلت علی بن ابی طالب در قرآن چیست، حضرت به آیه «مباهله» اشاره کردند و این در شرایطی بود که به هیچ آیه دیگری که صراحتا در خصوص حضرت «امیرالمومنین(ع)» صحبت شده اشاره نکردند.
وی بیان کرد: آیه ۶۱ سوره مبارکه آل عمران به مباهله پیامبر اکرم (ص) اشاره کرده است، خداوند متعال علی(ع) را در روز مباهله جان «پیغمبر اکرم (ص)» معرفی کردند و اگر هر کسی نسبت به شخصیت بزرگوار و خانواده ایشان محبت کند پروردگار عالم چتر امنیت خود را بر سر او می گستراند و رحمت خود را بر او جاری و ساری می کند.