امام جواد (ع) درهدایت دین و مذهب شیعه بسیار موفق عمل کردند/مقام نبوت و امامت به سن نیست بلکه به کمال عقل و معنویت است

منصور شنان نصاری کارشناس علوم قرآنی در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه فرهنگی با اشاره به ابعاد شخصیتی امام جواد (ع) گفت: امام جواد (ع) شخصیتی بی نظیر و جامع کمالات و فضایل علمی و اخلاقی بود که دوست و دشمن را تحت تاثیر قرار داده و به اعجاب و تحسین وا می‌داشت. توانایی این امام بزرگوار در علوم سبب شد تا همگان به امامت ایشان ایمان بیاورند.

وی در همین راستا ادامه داد: علمای شیعه همگی بر فضل، بزرگواری، علم، حلم و دیگر کمالات آن حضرت تصریح کرده اند و او را همچون جدش رسول خدا (ص) و امام علی (ع) جامع خوبی ها شمرده اند. علمای بزرگ اهل سنت نیز همگی بر فضیلت و برتری امام (ع) بر اهل زمان خود اعتراف کرده اند.

شنان نصاری با اشاره به ظلم و سیاست های اتخاذ شده از سوی حاکمان عصر امام جواد(ع) بیان کرد: دو خلیفه هم عصر امام جواد (ع) مامون و معتصم بودند که همواره تلاش داشتند تا امام را تحت نظر بگیرند و از ارتباط وی با شیعیان و جامعه دور کنند زیرا این امام بزرگوار را همواره به عنوان یک خطر بالقوه برای حکومت خود بشمار می آوردند.

این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: امام جواد (ع) نخستین امامی است که در سن کودکی به امامت رسیده است، ایشان در زمان شهادت امام رضا (ع) تنها هشت ساله بودند، این امر سبب شد که بسیاری مخالفان این حضرت سن ایشان را برای امامت کوچک بدانند که سبب مطرح شدن بهانه های برای عدم امامت ایشان بود اما امام نهم (ع) در پاسخ به این تنگ نظری ها با برخوردی عاقلانه و استلالی منطقی ثابت کردند که مقام نبوت و امامت به سن نیست بلکه به کمال عقل و معنویت است. در این زمینه روایت شده که امام جواد در پاسخ به افرادی که به سن ایشان و امامت وی شک وارد می کردند با استدلال و اشاره و به آیات قرآن کریم به پیامبری رسیدن حضرت عیسی (ع) که در نوزادی رخ داده است را بیان کنند.

وی به توان علمی بالای امام جواد (ع) اشاره و تصریح کرد:  این امام بزرگوار در بعد علمی شخصیت ارزشمند و تاثیر گذار بر عصر خود بوده و توانستند در مباحث اعتقادی و شبهات ایجاد شده بسیار عالمانه عمل کنند، در مناظره هایی که برگزار می‌شد نیز هموار سربلند و غالب بودند.

شنان نصاری افزود: در زمان امامت امام جواد (ع) خلفای بنی عباس برای محکم کردن پایگاه حکومتی خود دست به اعمال ناشایست بسیاری می زنند که از آن جمله می توان به جعل روایت از زبان پیامبر (ص) به نفع خلفای عباسی اشاره کرد.