باید «اقیانوس آرام» را به کمپینی ۳۶۰ درجه تبدیل کرد/سوالات نوجوانان در برنامه ما جدید و تعجب برانگیز بود
«حسین کلهر» نویسنده، طنزپرداز و مجری تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره برنامه «اقیانوس آرام» و حضور خود در این برنامه گفت: یکی از نقاط قوت برنامه حضور نوجوان‌ها در برنامه و انتخاب آنها بود که ریتم گفت‌وگو را بالا می‌برد. نور، دکور، نحوه فیلمبرداری و میزانسن‌ها، هماهنگ شدن مهمان‌ها با بچه‌ها با وجود اینکه آنها را ندیده بودند، همه و همه از نقاط قوت برنامه است.
این طنزپرداز و مجری تلویزیون در خصوص قصه گویی و الگوسازی برای نوجوانان گفت: دو نوع الگوسازی برای نوجوانان دهه پنجاه و شصت وجود داشت، یک روی آن این بود که ما به آدم‌ها نقشه راهی نشان می‌دهیم و می‌گوییم این راهی که می‌گوییم خوب است و روی دیگر این است که می‌گوییم هر آنچه غیر از این اشتباه است.
وی در ادامه توضیح‌هایی در این رابطه بیان داشت: بر همین اساس نوجوان احساس می‌کند اگر در موفق نبوده و به نوعی الگوی موفقیت نباشد حق خوشحالی هم ندارد. برای همین همه ما در حال رسیدن به یک مقصد هستیم و فکر می‌کنیم اگر به نتیجه نرسیم نباید از خودمان راضی باشیم.
این مجری در ادامه با بیان اینکه هیچوقت آدمی که در حال تلاش است را به نوجوان‌ها نشان ندادند، افزود: همیشه برای نشان دادن یک آدم موفق به ما نتیجه تلاش فرد را نشان دادند و هیچوقت همان زمانی که او تلاش می‌کند را نشان ندادند. همه این‌ها را گفتم تا نوجوان‌ها متوجه شوند حتی اگر با معیار‌های متعارف موفق نیستند یا اینکه با الگو‌های متعارف همخوانی ندارند، دلیلی ندارد که بچه‌های خوشحال و کارآمدی نباشند.
وی در ادامه افزود: سوالات نوجوانان در برنامه ما بیشتر جدید و تعجب برانگیز بود، آنها توقع نداشتند ما بگوییم مدرسه نروید! در این برنامه گفتیم از پدر و مادر خواهش کنید تا راضی شوند شما در زمینه‌ای که دوست دارید فعالیت داشته باشید، در غیر اینصورت آنچه درون نوجوان است سرکوب می‌شود. حتی این را هم گفتم ممکن است در بخشی که دوست دارید موفق نشوید و باید قدرت ریسک داشته باشید.
کلهر همچنین درخصوص تاثیرگذاری این برنامه‌ها در نوجوان‌ها عنوان کرد: قطعا این برنامه‌ها موثر است، اما تداوم و ادامه دار بودن بسیار مهم است. از آن مهمتر این است که تعداد افرادی که به صورت مستمر درگیر این برنامه می‌شوند بیشتر شود. راه‌های تعامل مخاطب با برنامه و سخنران به ۱۲ مدل تعریف شود و مخاطبین بتوانند از طریق شبکه‌های اجتماعی با سخنران‌ها در ارتباط باشند.
وی در ادامه افزود: باید تعداد افرادی که به سالن می‌آیند، بیشتر باشد چرا که ضریب تاثیر کسی که نفس به نفس در برنامه حضور دارند خیلی بیشتر است. به نظرم این موضوع باید میدانی‌تر شود و این برنامه بخشی از پویشی شود که بحث دیجیتال و میدانی‌اش قوی شود و باید اقیانوس آرام را به کمپینی ۳۶۰ درجه تبدیل کرد.
کلهر در ادامه نیز با اشاره به اینکه فضای ذهنی نوجوان‌های الان با نوجوان‌های دهه ۶۰ تفاوت دارد، بیان داشت: این تفاوت باعث می‌شود تا نوجوان‌ها بخشی از حرف‌های ما را نپذیرند و یکی از خوبی‌هایشان این است که اگر شما را نپذیرند، تشویقتان هم نمی‌کنند. در گذشته تمامی نپذیرفتن‌های ما در سایه‌ای از ریا گم می‌شد و ما مجبور بودیم که تا آخر کلاس دست به سینه بنشینیم. اما مدل تربیتی نوجوان امروز در تعامل با اطرافیان ممکن است کمی خشن‌تر و رک به نظر برسد، اما صادقانه‌تر است و باعث می‌شود کسی که با این نوجوان‌ها در ارتباط است تعامل و تصویر بهتری از آنها داشته باشد.
این مجری ادامه داد: نوجوان امروز به این دلیل که بیشتر در دنیای دیجیتال است و پاداش‌های آنی گرفته‌اند، مدلشان کار آفرینی است و به سرعت امتحان کرده و شکست خورده و دوباره چیز جدیدی را تجربه می‌کنند و در این مورد اصلا مثل نوجوان‌های گذشته نیستند. درست است که خطر این رفتار بیشتر است، اما آورده بیشتری هم برایشان دارد.