اوج هیجان و التهاب در فیلم جدید نرگس آبیار/«شبی که ماه کامل شد» اتفاقی تازه در سینمای ایران
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، فیلم سینمایی "شبی که ماه کامل شد" تازه ترین ساخته نرگس آبیار این رزوها اکران خود در سینماهای کشور را آغاز کرده و احتمال می رود که یکی از آثار پرفروش تابستان سینمای ایران باشد.
این فیلم در سی و هفتمین جشنواره فیلج فجر رونمایی شد و علاوه بر نقد مثبت اکثریت منتقدین و خبرنگاران توانست با کسب شش سیمرغ بلورین پرافتخارترین فیلم این دوره از جشنواره لقب بگیرد.
نرگس آبیار در این سال ها همواره آثاری ساخته که از چندی قبل از اکران، با گمانه زنی همراه است و توجه همگان را به خود جلب کرده است. چهارمین تجربه ی نرگس آبیار قصه‌ای عاشقانه اما تراژدی است.
«شبی که ماه کامل شد» نشان می دهد نرگس آبیار در ایستگاه چهارم کارگردانی خود، به پختگی کامل چه در متن و چه در کارگردانی رسیده و جایگاه خود را در سینمای ایران تثبیت کرده است.
کارگردان روی سوژه ای دست گذاشته که تاکنون کسی به آن نپرداخته و چنین پرداخت ظریف و هوشمندانه ای نشان از هنر و خلاقیت این کارگردان دارد. یکی از بهترین روایت های سینمایی که می شد. اثری عاشقانه که مخاطب را بر روی صندلی میخکوب می کند .
تمام حوادث و صحنه های فجیع به گونه ای تصویر می شود که نه پیرنگ اصلی تحت الشعاع قرار بگیرد و نه آن صحنه های دلخراش، با آزردگی خاطر مخاطب همراه باشد.
شبی که ماه کامل شد چه به لحاظ مضمونی و چه به لحاظ فرم و تکنیک اثری است که به شدت جای خالی اش در سینمای ایران، حس می شد. فیلمی که با وجود موضوع استراتژیک، درام خلق می کند، شعاری نیست و در عین حال کاراکترهایی منطقی و قابل دسترس می آفریند.
فیلمنامه شروعی مناسب و به هنگام دارد .تمام صحنه ها از سکانس اول تا برخورد از سر نارضایتی مادر عبدالحمید با فائزه و توصیه به او جهت به صلاح نبودن این وصلت، دخالت ها و تماس های عبدالمجید با برادرش در حالی که سایه ای از ابهام دارد، به هنگام مخاطب را از اتفاقی ناگوار در آینده مطلع می کند.
پرده ی دوم فیلمنامه نقطه شروع تغییر نگاه دو عاشق سینه چاک و کم رنگ شدن عشقشان است. کشمکشی که هم درونی است و هم بیرونی و دو کارکتر را رو در روی هم قرار می دهد، هرچه از شروع فیلم فاصله می گیریم ، ریتم تندتر می شود و با هیجان بیشتری پیش می رود.
پرده ی آخر فیلمنامه حساس ترین قسمت آن است. در مجموع، فیلم ریتم خوبی دارد. تمام کاشت های فیلمنامه به جا است و کاراکترها کنش مند هستند. حتی کاراکتر هایی که نقش کوتاهی نیز دارند در خدمت پیشبرد خط اصلی داستان اند و علیرغم زمان نسبتا زیاد فیلم، زیاده گویی صورت نمی گیرد.
به زعم وجود سه فضای مختلف در فیلم، فضا سازی ها به شدت ماهرانه است و تصدیقی است بر تحقیق و پژوهش قوی اثر . قصه در تهران، بلوچستان و پاکستان روایت میشود ذره ای غریبگی با فضا احساس نمی شود. هم مناسبت های قوم بلوچ به درستی نمایان شده و هم نقشی که این مردم محروم در برابر تروریستها دارند. شخصیت عبدالرحمن بر همین اساس نگاشته شده و به شخصیت تراز بدل گردیده است. شخصیتی که در این دست از فیلم ها از ملزومات است تا فضای فیلم تلطیف شود.
طراحی صحنه ی کارهای این چنینی بسیار مشکل است، با این وجود در این فیلم با اینکه داستان در دهه ی هشتاد می گذرد، تماما اصولی است و هر سه فضا را به خوبی پوشش داده است. صحنه های بازار پاکستان ، چادر نشینان بلوچستان، منزل مادری عبدالحمید، صحنه های بازسازی شده کشتار در کیفیت اثر و تصاویر سهم بسزایی داشته است. اغلب مخطبان شاید تا کنون لوکیشن های یاد شده را از نزدیک ندیده باشند اما این قدرت طراحی صحنه است که احساس اشنایی با محیط به مخاطب دست می دهد و کاملا آن را درک می کند.
قاب بندی ها و تصاویر کاملا سینمایی و عموما در خدمت روایت قرار دارد.تمام نماهای هلی شات به جا به کارگرفته شده و نماهای اکستریم لانگ شات که کمک شایانی درفضاسازی ها داشته، کاملا ماهرانه و با زیبایی شناختی تمام صورت گرفته است.
تصویربرداری در مجموع راضی کننده است اما با این همه، ایراداتی به آن وارد است. حرکت پیوسته ی دوربین با میزانسن های خطی کمی آزاردهنده به نظر می رسد. دوربین گاها پرش های بی منطقی دارد که تمرکز مخاطب را بر هم می زند و شتابزدگی با عث می شود که در خدمت انتقال محتوی آن سکانس ها نباشد.
شبی که ماه کامل شد مجموعه ای کامل است که تمام عوامل وظیفه خود را به طور شایسته انجام داده اند. فیلمی عاشقانه که نمونه اش را در سینمای ایران کمتر دیده ایم . سینمای ایران عادت داشته که به موضوعات استراتژیک نگاه گلدرشت و خشن داشته باشد و داستان را از زوایای خشن آن به تصویر برساند. اتفاقی که در این فیلم رخ نداده و تزریق قطره چکانی اطلاعات و عدم مواجهه ی فوری با موضوع اصلی، سبب می شود تمام سلیقه ها را به همراه داشته باشد.
انتهای پیام /