عید فطر، روز گرفتن پاداش برای مومنان/تلاش برای حفظ نتایج ماه مبارک رمضان

گروه فرهنگی _ عید فطر، روز گرفتن پاداش برای مومنان ، روز مبارک عید فطر، روز گرفتن پـاداش بـرای مؤمنـان و روزی اسـت که بـرای پیغمبـر اکـرم و اولیایـش، روزعیـد، روز شـرف و روز کرامـت اسـت. همـه شـما بـرادران و خواهـران مسـلمان نمـاز گـزار را بـه رعایـت تقـوا و پرهیـزگاری دعـوت و توصیـه میکنم؛ کـه تقـوا و پرهیـزگاری، نتیجـه و غایتی اسـت که باید بـه فضل پـروردگار، بـر روزه مـاه رمضـان مترتب شده باشد.

***ضرورت قدردان بودن عید فطر

روز عید فطر، روز مورد توجه پروردگار و روز نزول مغفرت و رحمت الهی بر مومنان است. این روز را هم باید مثل ایام ماه مبارک رمضان، قدردانی کرد. امام مجتبی علیه السلام – طبق روایتی- در روز عید فطر، از راهی عبور می‌کرد. دید جمعیتی ایستاده‌اند و بازی می‌کنند و بی‌خیال و بی توجه به اهمیت این روز با غفلت خودشان سرگرمند و می‌خندند. کنار آن جمعیت ایستاد و فرمود:" این الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه" خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه‌ای برای بندگانش قرار داده است. "فیستبقون فیه بطاعته الی مرضاته" که در این میدان مسابقه به وسیله اطاعت او به سوی رضات او با یکدیگر مسابقه بگذارند و از یکدیگر پیشی گیرند. " فسبق قوم ففازوا" در این ماه رمضانی که گذشت عده‌ای توانستند پیشی بگیرند و از دیگران جلو بیفتند و اینها پیروز و موفق شدند" و قصر آخرون فخابوا" اما عده دیگری در همین ماه رمضان کوتاهی کردند. آنها نتوانستند خود را به درگاه رحمت الهی برسانند و مأیوس و نومید شدند.

"فلعجب کل العجب من ضاحک لاعب فیالیوم الذی یتاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون" فرمود: تعجب است از کسانی که بی‌خیال می‌خندند و به لعب مشغول می شوند. در آن روزی که نیکوکاران خرمن‌های ثواب را می‌چینند و می برند و محرومان خسارت خود را تحویل می‌گیرند ، خسارت‌های آنان دامنگیرشان می شود. روز بزرگی است، مثل روز قیامت است. در این روز کسانی که در ماه رمضان توانسته‌اند رضای الهی را به دست آورند ، پاداش خود را از خدای متعال خواهند گرفت. امروز روزی نیست که انسان بتواند در آن به غفلت سر کند. سپس در ادامه فرمود:" لو کشف الغطاء لعلموا ان المحسن مشغول بأحسانه ، والمسیء مشغول باسائته " اگر چشم بصیرت ، نافذ می شد و پرده حجاب مادی از مقابل چشم‌های ما کنار می رفت، می دیدیم که نیکان مشغول جمع‌آوری پاداش خودند و به برداشتن ثواب، مشغول و سرگرمند ؛ چنان که بدان سرگم به نتایج کوتاهی‌های خودشان هستند.

***اتمام ماه رمضان و گرفتن نتیجه آن

ماه رمضان با همه خیرات و برکاتش با همه ساعات و لحظات پربارش، با همه وعده‌هایی که خدای متعال به مومنان و نیکوکاران در آن داده بود، سپری شد. عده‌ای از این ماه نتیجه‌ها گرفتند؛ پیمانه‌های خود را پر کردند و خود را تا آخرین سال که باز به رمضان دیگر منتهی خواهد شد بیمه کردند. خوشا به حال آنان. امیدوارم که شما برادران و خواهران از زمره این گروه مردم باشید.

***لزوم حفظ ثمرات ماه رمضان

سعی کنید نتایج تلا ش مبارک خود را در ماه رمضان برای خود حفظ کنید. دلها را پاکیزه نگه دارید ومشغول مسائلی که شما را از خدا دور می‌کند ، مپسندید. دلتان را مشغول یاد خدا بخواهید؛ آن را قدر بدانید و از نتایج و ثمرات آنچه که در ماه رمضان به دست آورده‌اید سعادت خود را تا آخر سال تأمین کنید. به فضل الهی ، در جمهوری اسلامی ایران، زمینه برای کسانی که بخواهند خوب باشند و خوب بمانند و خوب زندگی کنند آماد هاست. آنهایی که بخواهند مسلمان زندگی کنند، در فضای جمهوری اسلامی‌ می‌توانند مسلمان زندگی کنند و مسلمان بمانند. در بسیاری از کشورهای دنیا چنین فضایی و جود ندارد که د رآن جوان بتواند گناه نکند و کسی که می‌خواهد به گناه نزدیک نشود بتواند نزدیک نشود. این فضا از برکات جمهوری اسلامی است این را باید قدر بدانیم.

***جدی گرفتن موضوع قناعت

در این روز مبارک و در این محضر عظیم مردمی طبق رویه‌ای که در سالهای گذشته در مثل چنین روزی داشته‌ایم، با استفاده از این فضای روحانی، موردی را از ده‌ها مورد که در زندگی ما می‌تواند مطرح شود، مطرح می‌کنیم و آن اجتناب از اسراف و زیاده روی است. به برادران و خواهران مسلمانمان در سراسر کشور عرض می‌کنم که موضوع قناعت را جدی بگیرید. منظورم از قناعت این نیست که دست به نعمت‌های الهی نزنید و از آنها بهره مند نشوید. مقصود این است که حد و اندازه نگه دارید؛ زیاده روی و اسراف نکنید؛ نعمت های الهی را ضایع ننمایید؛ که متاسفانه بسیاری می کنند. در جمهوری اسلامی، کسانی هستند که دستشان به نعمت‌های الهی نمی‌رسد نه به خاطر اینکه کم داریم به خاطر این که بسیاری به خودشان حق می دهند که نعمت‌های الهی را بی حساب و کتاب مصرف کنند؛ بی اندازه مصرف کنند؛ هیچ ملاحظه‌ای نکنند؛ هیچ حدی نگه ندارند و حتی نعمتهای الهی را ضایع کنند. چقدر نان ضایع می‌شود! چقدر غذای طبخ شده ضایع می‌شود! چقدر میوه مصرف نشده ضایع می‌شود و از خانه‌ها بیرون ریخته می‌شود! چقدر لباس زیادتر از اندازه لازم – چند برابر اندازه لازم – خریداری می‌شود و در خانه‌ها و صندوق‌ها می ماند ، برای این که یک بار در مراسمی پوشیده شود! اینها اسراف است.