حال بد سیستان به من اجازه نشستن نمی‌دهد

15:00 - 19 اسفند 1397
کد خبر: ۴۹۸۷۶۸
زیبا عزیزی چهارمین زن موفق روستایی گفت: شاید گفتن بسیاری از درد‌ها و رنج‌هایی که در منطقه سیستان شاهد هستم، تنها با گفتن من، درکش برای مردم سایر نقاط راحت نباشد، اما باید در منطقه بود تا بفهمید که چه می‌گویم.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، زیبا عزیزی چهارمین زن موفق روستایی گفت: شاید گفتن بسیاری از درد‌ها و رنج‌هایی که در این منطقه شاهد هستم، تنها با گفتن من، درکش برای مردم سایر نقاط راحت نباشد، اما باید در منطقه بود تا بفهمید که چه می‌گویم.

در میان ۱۱ کاندید برنامۀ فرمول یک شبکۀ یک، نام زیبا عزیزی را با عنوان چهارمین زن موفق روستایی جهان آوردند. زنی که ۳ سالی است بیشترین ساعات عمر خود را در خدمت به مردم منطقۀ خود، منطقه‌ای با کمترین امکانات و بیشترین آسیب‌های اجتماعی یعنی سیستان و بلوچستان اختصاص داده است.

متولد ۱۳۶۲ است و ۳۵ سالگی از عمر خود را سپری می‌کند. مهمترین دغدغه اش را خدمت به مردم و صرف زمان برای مردم منطقه سیستان و بلوچستان می‌داند.

خودش را روستا زاده و از اهالی روستای"گهجن" از توابع شهرستان قصرقند معرفی می‌کند و هنوز هم با وجود انتخاب او به عنوان چهارمین زن موفق روستایی جهان توسط سازمان ملل، در روستای مادری خود زندگی می‌کند.

تقریباً از سال ۹۴ فعالیت خود را در حوزۀ اشتغال زایی زنان روستا انجام داده است و با کمک‌های موسسات خیریه تهران موفق شده، امکانات خوبی را برای مناطق محروم شهرستان‌های نیکشهر، سرباز، قصرقند ایجاد کند.

حال بد سیستان به من اجازه نشستن نمی‌دهد

وی دلبستگی خود را از انجام این کارها، استقلال مالی زنان منطقه و بهتر شدن شرایط حضور آن‌ها در اجتماع عنوان می‌کند و می‌گوید: سعی کردم تا در این مدت با کمک‌های مالی خوبی که از مؤسسات خیریه و بویژه جمعیت امام علی (ع) جمع کردم، به تأسیس کارگاه‌های شخصی سوزن دوزی که از هنر‌های بومی منطقه است برای زنان توانمند در منطقه اقدام کنم. از دیگر مواردی که به شدت در این منطقه موج می‌زند بازماندن تحصیل دختر‌ها است که با تأسیس مدرسه در منطقه‌های سرباز، نیک شهر و قصرقند سعی کردم تا ادامه تحصیل بچه‌ها را محقق سازم.

راه اندازی برند نورا که به تولید کیف و کفش می‌پردازد و در آن با اشتغالزایی ۶۶ خانم همراه بوده از دیگر کار‌هایی است که در حوزه اشتغالزایی توانستم انجام دهم و امیدوارم که با حمایت‌های بیشتر روز به روز بر تعداد آن‌ها افزوده شود.

این بانوی روستایی از پخش مواد غذایی در ماه رمضان، توزیع لوازم التحریر در ماه مهر و ساخت سرویس‌های بهداشتی برای منطقه‌های کپرنشین خبر داد و بیان کرد: شاید گفتن بسیاری از درد‌ها و رنج‌هایی که در این منطقه شاهد هستم، تنها با گفتن من، درکش برای مردم سایر نقاط راحت نباشد، اما باید در منطقه بود تا بفهمید که چه می‌گویم.

وقتی می‌بینم که دختری در ۹ سالگی و پسری در ۱۴ سالگی، تن به ازدواج می‌دهد و یا بچه‌هایی به خاطر فقر مالی از ادامۀ تحصیل باز می‌مانند و یا مردم منطقه در حسرت آب آشامیدنی سالم هستند و عطش خود را تنها با آب‌های گل آلود رفع می‌کنند، چطور می‌توان نشست و شاهد درد و رنج‌های آن‌ها بود. من یک زن روستایی کسی که از این منطقه برخواسته و تحصیل کرده و الآن هم با معلمی گذران زندگی می‌کند تا وقتی که این منطقه با بحران روبرو است نمی‌توانم بی تفاوت باشم بلکه از هرگونه تلاشی برای توجه مردم، خیرین و مسئولانی! که دلسوز هستند، دریغ نمی‌کنم.

توقف زندگی شخصی و وقف کردن خود برای دیگران در روزگار فعلی که هر کسی درگیری‌های شخصی و هزار مشکل ریز و درشت دارد به واقع نوعی از خودگذشتگی است که باید آن را ارج نهاد. زیبا عزیزی نشان داد که هم می‌توان معلم بود هم همسر و هم شهروندی که دغدغۀ مردم خود را دارد. کسی که آبروی ایران را خرید و به دنیا نشان داد زن ایرانی در کنار نقش‌های مادرانه، همسرانه و دخترانۀ خود می‌تواند در سخت‌ترین شرایط هم حضور مؤثری داشته باشد و به جامعه اش خدمت کند.

 

از وی در بارۀ این که انجام این کار‌ها نفع مادی هم برایش دارد، پرسیدم که این طور گفت: بیشترین نفع این کار همین رضایت و تماشای خنده‌های مردمی است که توانستم بر لبان آن‌ها بیاورم. وقتی می‌بینم کپرنشینان توانستند سرپناهی برای خود بسازند و یا وقتی می‌بینم که زنان با استفاده از هنر سوزن دوزی خودکفا شدند و دیگر چشمداشتی به کمک‌های مالی نهاد‌های خیریه دولتی ندارند و یا بچه‌های منطقه با تأسیس مدرسه به ادامه تحصیل امیدوار شدند این‌ها همه نشانه‌های خوبی است برای من که به هر نفع مادی دیگری ارجحیت دارد.

وی همه موفقیت‌هایش را مدیون جمعیت امام علی (ع) می‌داند و می‌گوید: سال ۹۴ که برای اولین بچه‌های این جمعیت به منطقه آمدند تا مشکلات این جا را ببینند با آن‌ها آشنا شدم و شروع کار ما از این زمان بود و بعد از آن با کمک این جمعیت و سایر خیرین دیگر که بیشتر آن‌ها از تهران بودند و به من لطف داشتند، سعی کردیم تا بر تعداد کار‌ها بیفزاییم. اگر هم الآن من در این جایگاه و چهره موفق زن روستایی شناخته شدم و یا در مراسم‌های مختلف از من تقدیر می‌شود جز با حمایت‌های خیرین و جمعیت امام علی (ع) محقق نمی‌شد.

از وی در مورد حسی که بعد از کسب این موفقیت جهانی و همچنین حضور در جمع ۱۱ کاندید چهرۀ برتر سال صدا وسیما کسب کرد، پرسیدم که این طور جواب داد: یادم است وقتی جمعیت، فرمی را برای من فرستاد تا آن را پر کنم و وقتی فعالیت‌هایم را به صورت تیتروار نوشتم هیچ وقت فکر نمی‌کردم در لیست انتخابی سازمان ملل جایگاهی داشته باشم، اما بعد از کسب عنوان چهارمین زن موفق روستایی در جهان، وقتی از من پرسیدند که چه حسی داری در جواب آن‌ها گفتم که جز خدمت به مردم و این که عناوین مسئولیت آدم را سنگین‌تر می‌کند هیچ حس دیگری ندارم.

الآن هم که به همت شبکه یک، اسم من در لیست چهره‌های برتر سال قرار گرفته است به واقع جز احساس مسئولیت بیشتر هیچ چیز دیگری برایم در ندارد. دوست دارم روز به روز افراد بیشتری به در این مسیر به کمکم بیایند و فکر می‌کنم که معرفی این فعالیت‌ها از طریق رسانه ملی که با مخاطب میلیونی همراه است، می‌تواند به گسترش این حرکت‌های اجتماعی و افزایش خیرین در جامعه کمک بیشتری کند.

حال بد سیستان به من اجازه نشستن نمی‌دهد

وی به تبعیض‌های بسیار زیاد میان پسر‌ها و دختر‌ها در منطقه اشاره می‌کند که از بچگی همیشه همراه آن‌ها بوده و می‌گوید: من هم مثل هر کسی دیگری می‌توانستم زندگی خودم را انجام دهم و بعد از کار به علایق و دلبستگی‌های خودم بپردازم، ولی چیزی که بیش از هر چیزی من را مصمم به کار می‌کند، تماشای تبعیض‌هایی است که میان دختران و پسران در منطقه قائل هستند. زندگی در روستایی که فقر مالی، فرهنگی و اعتیاد موج می‌زند و محرومیت دختران از تحصیل و اجبار به ازدواج در سنین کودکی وجود دارد و ارزش گذاشتن به پسران بیشتر از دختر‌ها است و همچنین بسیاری دغدغه‌های اجتماعی دیگری که وجود دارد باعث شده تا بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی سعی کنم در حد توانم به مردم منطقه خدمت کنم. البته در این مسیر جز حمایت‌های مردمی و بخشی از حمایت‌های فرمانداری و آموزش و پروش باید بگویم خیلی تنها هستم و تقریباً در مراجعه به ارگان‌های دولتی با درب بسته روبرو هستم. البته ناگفته نماند به مدد برنامه فرمول یک تلویزیون، زمینی برای ساخت مدرسه شبانه روزی اختصاص داده شده است که به علت تعارض‌هایی که دارد در مرحله انجام امور آن هستیم و امیدوارم با حل آن ساخت مدرسه را آغاز کنیم.

عزیزی تغییر نگاه‌ها به زنان در منطقه را ناشی از تلاش‌های رسانه‌ای و کمک‌های خیرین دانست و گفت: چند سالی است که به مدد فعالیت‌های انجام شده در منطقه، حضور زنان در بعضی پست‌های مهمی، چون فرمانداری قصر قند و سایر نهاد‌های دیگر باعث شد تا جایگاه بهتری را پیدا کنیم و با تلاش‌های شبانه روزی در صدد هستیم تا این تفکر را در مردم منطقه بوجود آوریم که زنان هم از حقوق‌های متنوعی برخوردارند که باید به آن‌ها احترام گذاشت.

این کار آفرین و بانوی موفق روستایی در پاسخ به این که کدامیک از نامزد‌های برنامه فرمول یک را می‌پسندد، این طور بیان داشت: به واقع برایم فرقی نمی‌کند که چه کسی انتخاب شود و هر کدام از این عزیزان در نوع خود استحقاق این مقام را دارند، ولی در این لیست، خانم کلباسی که برای کمک به زلزله زدگان کرمانشاه از خارج مهاجرت معکوس کرد و یا خانم دکتر بحری که با مهاجرت معکوس خود از هلند به ایران سعی در خدمت به مردم کشورش دارد و همچنینی آقای اصلانی که زندگی خود را وقف تربیت و نگه داری کودکان بی سرپرست و معلول کرده است جزو انتخاب‌های من هستند و فارغ از این که مردم این منطقه دوست دارند تا من جزو نفرات برتر شوم تا کمک‌های بیشتری نصیب آن‌ها شود، ولی انتخاب خودم این سه نفر هستند.

گفتنی است؛ مردم برای انتخاب نفرات منتخب خود می‌توانند تا روز بیست و پنجم اسفندماه از طریق پیامک رایگان، اپلیکیشن و همچنین با مراجعه حضوری به فرهنگسراهایی، چون رسانه، اشراق، ارسباران و... به این افراد رأی بدهند تا در نهایت یک نفر به عنوان چهره برتر سال انتخاب شود.


برچسب ها: فرمول یک زن

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *