پولیتیکو: آمریکا در معرض جنگ آبی داخلی قرار دارد
پایگاه پولیتیکو در مقاله‌ای نوشت که غرب آمریکا بر لبه پرتگاه پرخطرترین جنگ آبی است که این کشور به خود دیده است.
رودخانه کلرادو (در غرب آمریکا) رگ حیات ۴۰ میلیون نفر از وایومینگ تا مکزیک و ستون فقرات اقتصاد‌های محلی از فینیکس تا لس‌آنجلس تا دنور به‌حساب می‌آید.
این رودخانه، جوامع دامداری روستایی را در دامنه کوه‌های راکی و مناطق کشاورزی عظیم در امتداد مرز آمریکا و مکزیک تغذیه می‌کند. این رود همچنین ۳۰ قبیله و مسیر‌های ۱۱ پارک ملی و بنای تاریخی، از جمله گرند کانیون را تامین می‌کند.
اما سطح آب رودخانه کلرادو در ۲۵ سال گذشته به‌شدت کاهش یافته است.
اکنون، قوانین حاکم بر تحویل آب در آستانه منقضی شدن است و ۷ ایالت سهیم در این آبراه، همراه با دولت فدرال، باید درمورد قوانین جدیدی که در آینده‌ای بسیار خشک‌تر عمل می‌کنند، توافق کنند. این یک کار سخت است که فقط می‌تواند رنج سیاسی و اقتصادی به‌همراه داشته باشد.
مهم‌ترین رودخانه غرب آمریکا به دلیل خشکسالی بزرگ از اوایل قرن گذشته ۲۰ درصد از جریان‌های خود را از دست داده است؛ کارشناسان آب‌وهوا می‌گویند که این وضعیت ممکن است نمونه‌ای از وضعیتی وخیم‌تر در آینده باشد
این منطقه (غرب آمریکا) بسیار سریع‌تر از دیگر مناطق آمریکا در حال گرم و خشک شدن است. این موضوع باعث شده که سطح آب ۲ سد اصلی منطقه در سال‌های اخیر به قدری کاهش یابد که مهندسان فدرال نگران توانایی خود در رهاسازی فیزیکی آب از سدی که کالیفرنیا، آریزونا و نوادا را تغذیه می‌کند، باشند.
این نخستین بحران بزرگ آب‌وهوایی آمریکا بوده و در آستانه افتادن بر دوش دولت ترامپ است؛ ترامپ پیش از این بار‌ها علم تغییر‌های آب‌وهوایی را انکار کرده و متعهد شده است که سیاست‌های آب‌وهوایی بایدن را متوقف کند. اما، همان‌طور که یکی از کارشناسان می‌گوید، «این که چه شخصی رئیس‌جمهور می‌شود سطح آب رودخانه را افزایش نمی‌دهد».
پولیتیکو نوشت: مذاکره درباره قوانین جدید خوب پیش نمی‌رود. مناقشات بنیادی و ۱۰۰ ساله درباره چگونگی تقسیم رودخانه اکنون اجتناب‌ناپذیر است؛ ایالت‌های بالادست و پایین‌دست نزدیک به ۱۰۰ سال است که درباره اینکه چه کسی باید بیشترین کاهش را متحمل شود به بن‌بست رسیده است.
روابط میان نمایندگان ایالت‌ها به تنش کشیده شده است. چندین ایالت به‌طور علنی آماده شدن را برای احتمال نبرد در دادگاه عالی آغاز کرده‌اند.
اگرچه منابع آب به‌طور عمده ازسوی ایالت‌ها اداره می‌شود، اما وزارت کشور آمریکا مالک و اداره‌کننده بزرگ‌ترین سد‌ها و مخازن رودخانه کلرادو بوده و مسئول تحویل آب در آریزونا، کالیفرنیا و نوادا است.
اما مذاکره‌کنندگان دولت جو بایدن در بیشتر سال‌های گذشته ازسوی کاخ سفید تحت فشار قرار گرفتند، زیرا این نگرانی وجود داشت که هر اقدامی می‌تواند پیامد‌های سیاسی در منطقه‌ای با ۲ ایالت بسیار باارزش (از نظر انتخاباتی) داشته باشد.
پولیتیکو اضافه کرد: پرسش این است که آیا می‌توان این رودخانه را از سیاست‌های حزبی دور نگه داشت؟
پیش از این، سی ان‌ان گزارش کرده بود: تنش‌ها در مناقشه مرزی بین آمریکا و مکزیک افزایش یافته است. اما این درگیری درمورد مهاجران نیست؛ درمورد آب است.
براساس یک معاهده ۸۰ ساله، آمریکا و مکزیک به ترتیب آب‌های رودخانه کلرادو و ریوگراند را به اشتراک می‌گذارند. اما مکزیک به‌دلیل خشکسالی شدید و دمای بالای هوا در تحویل بسیار عقب مانده و توانایی این کشور برای انجام تعهد‌های خود را در تردید جدی قرار داده است.
آلودگی آب در آمریکا؛ چالشی دیگر برای ساکنان
البته تنها مقادیر رو به کاهش آب باعث نگرانی آمریکایی‌ها نیست، بلکه آلوده بودن آب نیز به یک چالش در این کشور تبدیل شده است.
یک مطالعه جدید دولت فدرال آمریکا تخمین می‌زند که PFAS (دسته بزرگی از هزاران ماده شیمیایی مصنوعی) ممکن است آب آشامیدنی را برای ۷۰ درصد از حدود ۱۴۰ میلیون نفر در آمریکا که از سفره‌های زیرزمینی از طریق چاه‌های خصوصی یا عمومی استفاده می‌کنند، آلوده کند. این یافته‌ها تاثیر بر حدود ۹۵ میلیون نفر، یا ۲۷ درصد از جمعیت کل آمریکا را نشان می‌دهد.
نمونه‌برداری و مدل‌سازی آلودگی آب‌های زیرزمینی ازسوی سازمان زمین‌شناسی آمریکا نشان می‌دهد که مقادیر این مواد شیمیایی مصنوعی ۳۷ هزار برابر بیشتر از حد مجاز آب آشامیدنی تعریف‌شده از سوی آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا است.
این ترکیبات می‌توانند از طریق منابع مختلف، مانند آب آشامیدنی و محصولات غذایی وارد بدن انسان شوند و اثر‌هایی را بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشند، که همین موضوع باعث افزایش نگرانی‌ها درباره استفاده و انتشار این مواد شده است.
براساس برآورد‌های موجود، بین ۷۱ تا ۹۵ میلیون نفر در ۴۸ ایالت آمریکا، یعنی بیش از ۲۰ درصد از جمعیت این کشور ممکن است برای تامین آب آشامیدنی خود به آب‌های زیرزمینی حاوی مقادیر قابل شناسایی از مواد پرفلئوروالکیل و پلی‌فلئوروالکیل وابسته باشند.
انتهای پیام/