اعتیاد تاریخی رژیم صهیونیستی به نسل‌کشی؛ از صبراوشتیلا تا غزه

خبرگزاری میزان – نسل‌کشی ۱۱ ماهه رژیم صهیونیستی در غزه در سایه حمایت‌ها و کمک‌های متحدان غربی این رژیم ادامه دارد؛ نسل‌کشی که با در نظر داشتن معیار‌ها و استاندارد‌های مختلف و متعدد، یکی از بدترین نسل‌کشی‌هایی است که جهان طی دهه‌های پس از جنگ جهانی دوم به خود دیده است.

نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه با وجود ابعاد هولناک خود فقط یکی از بی‌شمار جنایت‌ها و یکی از نسل‌کشی‌هایی است که این رژیم در منطقه انجام داده است؛ از کشتار آرد و قتل‌عام التابعین در غزه تا نسل‌کشی صبرا و شتیلا، برگ‌هایی از جنایت‌کاری مستمر این رژیم اشغالگر در منطقه هستند.

یکی از بدترین نسل‌کشی‌هایی که رژیم صهیونیستی انجام داد، به دهه ۱۹۸۰ در لبنان بازمی‌گردد؛ نسل‌کشی که با نام قتل‌عام در صبرا و شتیلا شناخته شده است.

این قتل‌عام یکی از دلخراش‌ترین اپیزود‌های خشونت علیه آوارگان فلسطینی از زمان اخراج آن‌ها از سرزمین خود در زمان اعلام موجودیت رژیم جعلی صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ در نظر گرفته می‌شود.

استراتژی نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در اردوگاه‌های آوارگان

جنگ جاری رژیم صهیونیستی علیه غزه نشان داد که اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی از مهم‌ترین اهداف جنایت‌های این رژیم هستند؛ از جبالیا، المغازی، النصیرات، المواصی، ... در غزه گرفته تا «جنین»، الفارعه، شعفاط، ... در کرانه باختری طی ۱۱ ماه گذشته شاهد دور‌های مختلفی از یورش و جنایت ارتش رژیم صهیونیستی بودند.

شتیلا به‌عنوان اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان محل زندگی فلسطینی‌هایی بود که در روستا‌های الجلیل علیا در شمال فلسطین به دنیا آمده بودند؛ این فلسطینی‌ها که درپی نکبت آواره شده بودند، زندگی خود را در محرومیت، انزوا و غربت می‌گذراندند که هدف جنایت رژیم صهیونیستی قرار گرفتند.

ساکنان شتیلا همچنان میراث سنگین نکبت ۱۹۴۸ را به دوش می‌کشند و از مشکلات امنیتی، تامین نیاز‌های اولیه و مواردی مانند حق کار رنج می‌برند؛ وضعیت اسف‌بار آوارگان فلسطینی در شتیلا و دیگر اردوگاه‌ها در لبنان فراتر از بزرگداشت قتل‌عامی است که هر سال برگزار می‌شود، بلکه با میراثی شامل آسیب‌های مداوم، رنج‌های موروثی، تراژدی‌های بی‌وقفه و خشونت‌های انباشته که حافظه جمعی مردم فلسطین را ترکیب می‌کند، مشخص می‌شود.

قتل‌عام صبرا و شتیلا

۴۲ سال از زمان روی دادن قتل‌عام صبرا و شتیلا می‌گذرد، اما زخم ناشی از این جنایت همچنان تازه و خونین است.

قتل‌عام صبرا و شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ تا ۲۷ شهریور ۱۳۶۱) رخ داد؛ زمانی که ارتش رژیم صهیونیستی در میانه جنگ داخلی در لبنان به محله صبرا در بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در مجاورت آن یورش برده و بین هزار و ۳۰۰ تا ۳ هزار و ۵۰۰ نفر غیرنظامی عمدتا فلسطینی و شیعیان لبنانی را قتل‌عام کردند.

این قتل‌عام در زمان اشغال لبنان از سوی رژیم صهیونیستی رخ داد؛ اندکی پس از آنکه ارتش اشغالگر صهیونیستی به هدایت آریل شارون، قصاب صبرا و شتیلا بیروت، پایتخت لبنان را اشغال کرد.

یک کمیسیون مستقل به ریاست شان مک‌براید، دستیار دبیرکل سازمان ملل در فوریه ۱۹۸۳ (بهمن ۱۳۶۱) به این نتیجه رسید که ارتش رژیم صهیونیستی، به‌عنوان قدرت اشغالگر آن زمان بر صبرا و شتیلا، مسئولیت قتل‌عام یادشده را برعهده دارد.

این کمیسیون همچنین گفت که کشتار انجام‌شده در صبرا و شتیلا نوعی نسل‌کشی است.

پیشتر از آن نیز مجمع عمومی سازمان ملل در دسامبر ۱۹۸۲ (آذر ۱۳۶۱) کشتار در صبرا و شتیلا را یک اقدام به نسل‌کشی خوانده بود.

گزارش‌های مختلفی درباره گستردگی وحشی‌گری‌ها در قتل‌عام در صبرا و شتیلا منتشر شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به درآوردن جنین زنان باردار فلسطینی پس از قتل این زنان اشاره کرد.

با پایان یافتن حمام خون، بولدوزر‌های رژیم صهیونیستی کار حفر گور‌های دسته‌جمعی را آغاز کردند تا وسعت جنایت ارتکابی را پنهان کنند؛ در سال ۱۹۸۳، یک کمیسیون رژیم صهیونیستی اعلام کرد که شارون خود شخصا مسئولیت این قتل‌عام را برعهده داشته است.

ارتش رژیم صهیونیستی تا سه روز پس از ارتکاب جنایت در شتیلا از ورود خبرنگاران و نهاد‌های بشردوستانه بین‌المللی به این اردوگاه جلوگیری کرد.

کشتار در صبرا و شتیلا نتیجه مستقیم نقض آتش‌بس برقرارشده با میانجیگری آمریکا ازسوی رژیم صهیونیستی و معافیت از مجازاتی بود که آمریکا و جامعه بین‌المللی برای رژیم صهیونیستی جهت انجام هر کاری  در لبنان اشغالی قائل شدند.

این قتل‌عام مانند جنایت‌های دیگر رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان فلسطینی و لبنانی از سوی جامعه جهانی بدون مجازات ماند.

• بیشتر بخوانید:
• نسل‌کشی در غزه؛ مهم‌ترین میراث زندگی سیاسی بایدن
• داستان مشابه دو نسل‌کشی؛ تله مناطق امن و انفعال جامعه بین‌المللی در سربرنیتسا و غزه

روایت بازماندگان جنایت صبرا و شتیلا

بازماندگان جنایت صبرا و شتیلا، سند‌های زنده جنایتی هستند که طی یک سال گذشته در غزه در حال تکرار شدن است؛ دبیر کمیته مردمی اردوگاه شتیلا در این باره گفت: هر روز در غزه نسل‌کشی مانند نسل‌کشی صبرا و شتیلا در جریان است.

ابومجاهد ۷۶ ساله که در سال ۱۹۴۸ خانواده‌اش ناچار به ترک فلسطین شدند، در سال ۱۹۸۲ شاهد کشتار صبرا و شتیلا بود؛ وی بر این باور است که جنایت‌های قبلی رژیم صهیونیستی علیه اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در لبنان در قیاس با صبرا و شتیلا از جهت وحشت قابل قیاس نیستند.

وی گفت: جنایت صبرا و شتیلا همواره تکرار می‌شود؛ تل‌زعتر، یرموک، رشیدیه، عین‌الحلوه، برج الشمالی، جنین و غزه همگی همان ویرانی، همان اجساد، همان زیر آوار مانده‌ها را تجربه کرده‌اند؛ این یک تراژدی پر تکرار است؛ وعده‌های دروغین حقوق بشر و حقوق کودکان در هنگام وقوع جنایت‌های رژیم صهیونیستی در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی کجا هستند و چه می‌شوند؟

سهیلا از دیگر بازماندگان نسل‌کشی شتیلا می‌گوید که پس از پایان نسل‌کشی از مخفیگاه به خانه‌اش بازگشت و به کمک نیرو‌های صلیب سرخ رفت تا پیکر قربانیان را جمع‌آوری کند.

به گفته سهیلا این نسل‌کشی چند بار دیگر در مقیاس‌های کوچک تکرار شد و پسرش نیز قربانی یکی از همین نسل‌کشی‌ها است و قبری برای وی وجود ندارد؛ سهیلا گفت: به‌همین خاطر هربار که از کنار گورهای دسته‌جمعی کشف‌شده رد می‌شوم، فاتحه می‌خوانم.

یکی از ساکنان شتیلا که اکنون ۵۳ سال سن دارد، می‌گوید که ساکنان اردوگاه شتیلا عمیقا درگیر تحولات جاری در غزه هستند؛ وی نگران فراموش شدن جنایت در صبرا و شتیلا است، چراکه بازماندگانش در مسیر افزایش سن و پیر شدن قرار دارند؛ به گفته این آواره فلسطینی ساکن شتیلا، نسل جدید باید عهده‌دار مسئولیت حفظ هویت فلسطینی و یادآوری مصائب مردم فلسطین باشد و این یکی از محور‌های اصلی بسیاری از نهاد‌های فلسطینی است.

بازماندگان نسل‌کشی در شتیلا تاکید دارند که این قتل‌عام بخشی از تاریخ، مقاومت و میراث معنوی آن‌ها است که باید نسل به نسل منتقل شود.

تداوم رنج در شتیلا

خاستگاه اردوگاه آوارگان فلسطینی شتیلا به سال ۱۹۴۹ باز می‌گردد، زمانی که گروهی از آوارگان فلسطینی چادر خود را روی قطعه‌ای زمین بایر در حومه بیروت، پایتخت لبنان برپا کردند؛ در عرض چند هفته، خانواده‌های بیشتری، عمدتا از الجلیل، در آنجا مستقر شدند و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ آن را به‌عنوان یکی از ۱۷ اردوگاهی که حدود ۱۰۰ هزار آواره فلسطینی را در خود جای داده بود، به رسمیت شناخت.

اردوگاه آوارگان فلسطینی شتیلا در لبنان در حال حاضر بیش از ۱۴ هزار نفر جمعیت دارد (برخی تخمین‌ها جمعیت این اردوگاه را ۳۰ هزار نفر اعلام می‌کنند).

شتیلا بیشتر شبیه شهری کوچک است که ۷۰ سال عمر دارد و طی دهه‌های گذشته بر جمعیت آن افزوده شده است؛ مهاجران اتیوپیایی، اریتره‌ای و بنگلادشی جدیدترین ساکنان این اردوگاه هستند.

زخم‌های جنایت‌های رفته بر شتیلا در گوشه‌گوشه این اردوگاه نمایان است؛ از بازوی قطع شده مرد میوه‌فروش تا نمای گلوله خورده ساختمان‌ها؛ این زخم‌ها هرگز التیام نیافتند.

جنگ علیه غزه؛ یادآور کشتار صبرا و شتیلا

با گذشت بیش از چهار دهه از زمان نسل‌کشی صبرا و شتیلا، نه فقط بازماندگان آن بلکه همه کسانی که اطلاعاتی درباره قتل‌عام صبرا و شتیلا دارند، می‌گویند که آنچه در ماه‌های اخیر در غزه گذشته است، تکرار کشتار یادشده است.

بازماندگان شتیلا می‌گویند که بدترین خاطراتشان زنده شده و ترس و وحشتی هولناک را به آن‌ها یادآوری کرده است.

با وجود این، باید گفت که خشونت تکان‌دهنده در غزه بسیار گسترده است؛ حدود ۵۰ هزار فلسطینی طی ۱۱ ماه گذشته قتل‌عام شدند که ۱۷ هزار نفر آن‌ها کودک هستند، همه جمعیت غزه آواره شده است، هزاران نفر زیر آوار مدفون هستند، مدارس، بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، مسجدها، ... ویران شده‌اند، غزه تبدیل به بزرگ‌ترین گورستان جهان شده است، قحطی گسترده در باریکه غزه آن را به محل سکونت قحطی‌زده‌ترین مردم جهان تبدیل کرده است، ...

انتهای پیام/