گرسنگی؛ بمب بی‌صدای رژیم صهیونیستی در غزه

خبرگزاری میزان – غزه در زمان آغاز دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به این منطقه تحت محاصره در ادبیات حقوق بشری به‌عنوان بزرگ‌ترین زندان روباز جهان و در ادبیات جغرافیایی یکی از پرتراکم‌ترین مناطق جهان از حیث جمعیت معرفی می‌شد.

با گذشت زمان و تشدید جنایت‌های رژیم صهیونیستی در این منطقه که سبب رقم خوردن آمار‌های هولناکی از شهادت ساکنان غزه به‌ویژه کودکان و خبرنگاران شد، از غزه با نام گورستان دسته‌جمعی، گورستان کودکان و خطرناک‌ترین منطقه جهان برای خبرنگاران یاد می‌شد.

اکنون و در چهارمین ماه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه و در پی پایان یافتن مواد غذایی در این منطقه و کمک‎رسانی قطره چکانی به مردم تحت محاصره، غزه گرسنه‌ترین نقطه جهان است.

این وضعیت غزه، بخشی از استراتژی قدیمی رژیم صهیونیستی است؛ گرسنگی، شیطانی‌ترین سلاح زرادخانه رژیم صهیونیستی است.

اکنون بحران انسانی در غزه در آستانه مرحله جدید وحشتناکی است: گزارش اخیر سازمان ملل نشان می‌دهد که مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی ممکن است به زودی از تلفات ناشی از حملات هوایی فراتر رود.

سلاح‌سازی گرسنگی علیه غزه

رژیم صهیونیستی در دهه‌های گذشته همواره از گرسنگی به‌عنوان سلاحی علیه ساکنان غزه استفاده می‌کرد؛ مهم‌ترین مصداق این ادعا، حفظ حق کنترل کمک‌های غذایی وارد شده به غزه است که براساس شواهد و مستندات موجود، رژیم صهیونیستی عامدانه و کاملا هدفمند این حق را برای خود حفظ کرد.

جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه که از ۷ اکتبر (۱۵ مهر) آغاز شد، پرده از تلاش‌های این رژیم برای پنهان کردن استراتژی گرسنگی برداشت؛ نظامیان صهیونیست کاملا آشکارا از ورود آب و مواد غذایی و سوخت به غزه جلوگیری کردند؛ از بیش از ۹۰ نانوایی در غزه، فقط حدود ۱۰ نانوایی از نبود آرد یا بمباران‌ها در امان مانده و همچنان فعالیت می‌کنند؛ بولدوزر‌های ارتش رژیم صهیونیستی به تخریب مزارع حاصلخیز کشاورزی غزه مشغول هستند؛ ...

گذشته از این موارد، مقام‌های صهیونیست مانند یوآف گالانت وزیر جنگ و ایتامار بن گویر وزیر امنیت داخلی کابینه بنیامین نتانیاهو با انتشار بیانیه‌هایی علنی هدف خود را از محروم کردن مردم غزه از غذا بیان کردند.

مقام‌های صهیونیست حتی ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه را مشروط به آزاد شدن زندانیان خود در دست مقاومت فلسطین کردند.

در کنار هم گذاشتن قطعات این پازل به خوبی آشکار می‌کند که رژیم صهیونیستی در تداوم استراتژی سلاح‌سازی گرسنگی دست به جنایتی مرگ‌بارتر از همیشه زده است.

نکته‌ای که نباید از آن غفلت کرد این است که گرسنگی موجود در غزه نتیجه جانبی وضعیت جنگی نیست، بلکه پیامد یک استراتژی مرگ‌بار مداوم رژیم صهیونیستی در غزه یعنی همان سلاح‌سازی گرسنگی است.

انتقادها از سلاح‌سازی گرسنگی در غزه

قوانین بین‌المللی بشردوستانه یا قوانین جنگ، گرسنگی دادن غیرنظامیان را به‌عنوان یک روش جنگی ممنوع می‌کند.

اساس‎نامه رم یا دیوان بین‌المللی کیفری مقرر کرده است که گرسنگی عمدی غیرنظامیان از طریق محروم کردن آن‌ها از مواد ضروری برای بقا از جمله مانع‌تراشی در دریافت کمک‌های امدادی جنایت جنگی است و قصد مجرمانه در این زمینه حتی نیازی به اعتراف مجرم ندارد، بلکه از ارزیابی شرایط استنباط می‌شود.

برنامه جهانی غذا به دفعات در ماه‌های نوامبر و دسامبر درباره احتمال فوری گرسنگی در غزه هشدار داد و اعلام کرد که سیستم غذایی در غزه در آستانه فروپاشی است.

کارشناسان سازمان ملل طی بیش از سه ماه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه بار‌ها اعلام کردند که ادامه زندگی ساکنان غذا به دلیل قحطی و گرسنگی غیرممکن می‌شود.

آکسفام، دفتر هماهنگی سازمان ملل برای امور بشردوستانه، دفتر پناهندگان نروژی و فائو نهاد‌هایی هستند که با انتشار بیانیه‌ها و گزارش‌هایی درباره بحران گرسنگی در غزه هشدار دادند.

تاکنون گروه‌ها، نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری متعددی سلاح‌سازی گرسنگی در غزه را از سوی رژیم صهیونیستی محکوم کرده و خواستار توقف آن شده‌اند.

دیده‌بان حقوق بشر در این باره اعلام کرد: شواهد نشان می‌دهد که اسرائیل از گرسنگی دادن به غیرنظامیان به‌عنوان روشی جنگی استفاده می‌کند.

این نهاد حقوق بشری تاکید دارد که رژیم صهیونیستی علاوه بر استفاده شدید از استراتژی گرسنگی دادن، باید به دلیل محاصره بیش از ۱۶ ساله غزه نیز محکوم شود، زیرا از لحاظ قانونی و براساس کنوانسیون چهارم ژنو، رژیم صهیونیستی به‌عنوان نیروی اشغالگر موظف به تامین دسترسی غیرنظامیان غزه به مواد غذایی و تجهیزات پزشکی است.

باریکه غزه؛ قحطی‌زده‌ترین نقطه جهان

محاصره ۱۶ ساله غزه و متعاقب آن گرسنگی دادن مردم این منطقه با هدف دستیابی به اهداف جنگی سبب شده تا غزه اکنون به خانه گرسنه‌ترین مردم جهان تبدیل شود.

براساس گزارش یک کنسرسیوم بین‌المللی تحت حمایت سازمان ملل در اواخر ماه دسامبر، ۹۳ درصد مردم غزه با سطوح مختلفی از بحران گرسنگی مواجه بودند.

این گزارش می‎گوید که بیش از نیم میلیون نفر از ساکنان غزه معادل یک چهارم جمعیت محاصره و بمباران شده با گرسنگی فاجعه‌بار مواجه هستند.

استیو تاراولا، سخنگوی برنامه جهانی غذا، درباره ابعاد بحران گرسنگی در غزه، گفت: مقیاس و سرعت این بحران در دوران مدرن بی‌سابقه است؛ اگر وضعیت فعلی ادامه یابد، تا فوریه به قحطی خواهیم رسید.

رژیم صهیونیستی در واکنش به هشدارها، ابراز نگرانی‌ها و اعتراض‌ها از استفاده‌اش از گرسنگی به‌عنوان سلاح، مدعی است که در غزه گرسنگی وجود ندارد.

براساس ارقام طبقه‌بندی مرحله امنیت غذایی یکپارچه یا IPC، کنسرسیومی متشکل از آژانس‌های سازمان ملل و گروه‌های امدادی مردم‌نهاد، از حدود ۶۰۰ هزار نفری که در سراسر جهان با گرسنگی فاجعه‌بار مواجه هستند، ۹۵ درصد اکنون در غزه هستند.

ارقامی که به گفته این گروه خوش‌بینانه‌ترین ارزیابی آن‌ها از وضعیت فعلی است، نشان می‌دهد که بقیه افراد مذکور در سودان جنوبی، یکی از فقیرترین کشور‌های جهان زندگی می‌کنند.

تقریبا از هر چهار خانوار در غزه یک خانوار با گرسنگی و قحطی مواجه است که شدیدترین و فاجعه‌بارترین معیار ناامنی غذایی است.

براساس گزارش سازمان ملل، بیش از نیم میلیون نفر در غزه امروز به‌عنوان افراد دچار ناامنی غذایی معادل سطح قحطی گرسنگی طبقه‌بندی می‌شوند.

گرسنگی؛ بمب بی‌صدا در غزه

گرسنگی در غزه مانند بمبی بی‌صدا آدم می‌کشد؛ کودکان، زنان باردار و شیرده و سالمندان بیش از دیگران در معرض خطر مرگ هستند.

گرسنگی به اندازه بمب تهاجمی و کشنده است؛ با این تفاوت که صدایی ندارد و به‌صورت تدریجی جان افراد را می‌گیرد.

تصاویری که از غزه به جهان مخابره می‌شود مانند صحنه‌هایی از یک فیلم ترسناک است؛ انسان‌های لاغر و رنگ پریده در حال قدم زدن در خیابان‌ها و تلاش برای یافتن آب و غذا هستند.

دلیل رنگ پریدگی و نزار بودن این افراد زندگی زیر سایه مرگ، کمبود مداوم غذا، محرومیت از خواب و رنج مداوم از دست دادن است.

روایت‌هایی از زندگی در شرایط قحطی در غزه

این روزها، ساکنان غزه زیر سرمای زمستان بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر گرسنگی قرار گرفته‌اند.

یکی از ساکنان غزه، می‌گوید: در حال حاضر، آرد هم تراز با طلا شده است.

یکی دیگر از ساکنان غزه که به سرطان مبتلاست، می‌گوید که ناچار است برخلاف توصیه‌ها و پرهیز غذایی پزشکش هر ماده غذایی که به دستش می‌رسد مصرف کند؛ زیرا در کمک‌های ارسال شده حق انتخابی وجود ندارد.

محمد، ساکن ۴۰ ساله غزه بازگشت به خانه با دستان خالی را مایه شرمندگی خود در برابر فرزندانش می‌داند؛ او می‌گوید که با ادامه این وضعیت شاهد مرگ انسان‌ها در خیابان‌ها بر اثر گرسنگی خواهند بود.

مادر محمد ۷ ماهه، می‌گوید که کم‌آبی تلاش‌هایش برای شیر دادن به کودکش را ناممکن کرده است.

یک زن اهل غزه، می‌گوید: مادر بودن در این شرایط فوق‌العاده چالش‌برانگیز است؛ غذا و نان کافی وجود ندارد، آن هم در شرایطی که چشم‌اندازی از پایان جنگ وجود ندارد؛ بچه‌های کوچکم برای غذا التماس می‌کنند.

یکی از ساکنان غزه، می‌گوید: وقتی گرسنه هستیم می‌خوابیم تا فراموش کنیم که چند وقت است غذا نخورده‌ایم؛ بچه‌هایمان برای کمی سیب‎زمینی گریه و التماس می‌کنند و ما چاره‌ای جز نگاه کردن نداریم؛ سه ماه است چیز سبز رنگی نخورده‌ام.

استفاده از خوراک پرندگان برای رفع گرسنگی

گزارش‌ها نشان می‌دهند که ساکنان غزه در پی نبود مواد غذایی، ناچار به استفاده از مواد غیرقابل خوردن برای رفع گرسنگی خود هستند.

گذشته از گزارش‌های درباره استفاده ساکنان غزه از مواد غذایی نیمه فاسد، بررسی‌ها نشان می‌دهند که مردم غزه از خوراک پرندگان برای تهیه آرد استفاده می‌کنند.

آن‌ها می‌گویند: می‌دانیم که این موضوع تا چه حد خطرناک است، اما ناچاریم از آرد دانه مورد استفاده پرندگان با آرد نانوایی استفاده کنیم.

کابوس‌های جدید

بررسی‌های علمی نشان می‌دهند که گرسنگی فقط بدن را از نظر فیزیکی تخریب نمی‌کند؛ گرسنگی همچنین به تغییرات روانی و عاطفی مانند افسردگی و اضطراب منجر می‌شود؛ این چیزی است که در حال حاضر در غزه به کرات دیده می‌شود.

زندگی برای ساکنان غزه، انتخاب‌های دشواری را ارائه کرده است: مرگ بر اثر بمباران، مرگ بر اثر تیراندازی تک تیراندازان یا مرگ بر اثر گرسنگی.

کابوس‌ها در غزه نه در خواب که در بیداری نیز مردم این منطقه را رنج می‌دهند.

کنسرو‌های انفجاری؛ بخش مرگ‌بارتر استراتژی گرسنگی رژیم صهیونیستی

فرانس۲۴ به‌تازگی از انتشار گسترده ویدیو‌هایی در شبکه‌های اجتماعی خبر داده که در آن نشان داده می‌شود که قوطی‌های مواد غذایی بمب‌گذاری شده از سوی رژیم صهیونیستی بر سر مردم غزه ریخته می‌شود.

براساس این گزارش، اقدام هواپیما‌های رژیم صهیونیستی در پرتاب قوطی‌های کنسرو حاوی مواد منفجره برای کشتن مردم غزه را بررسی می‌کند.

انتهای پیام/

مسعود بیاتی