مواجهه آوارگان روهینگیا با خشونت و اخراج

خبرگزاری میزان - مقام‎های اندونزی، می‎گویند که نزدیک به ۱۵۰ پناهجوی روهینگیا، که عمدتا زنان و کودکان گرسنه و ضعیف هستند، پس از هفته‌ها در دریا به ساحلی در استان سوماترا در شمال این کشور رسیده‌اند.

این گروه متشکل از ۵۳ مرد، ۳۹ زن و ۵۵ کودک به‎تازگی به سواحل اندونزی رسیدند؛ یک قایق چوبی که آن‌ها را از بنگلادش آورده بود در یک جزیره فانوس دریایی نه‌چندان دور لنگر انداخته بود.

چندین نفر از پناهجویان پس از سفر طولانی بیمار بودند و ساکنان به آن‌ها غذا و آب می‌دادند در حالی که منتظر دستورالعمل‌های اداره مهاجرت و مقام‎های محلی بودند تا تصمیم بگیرند آن‌ها را به کجا ببرند.

با این حال، ساکنان نمی‌خواهند پناهندگان در جوامع آن‌ها باشند و هفته گذشته بسیاری به ورود اخیر پناهجویان روهینگیا اعتراض کردند.

نزدیک به ۷۴۰ هزار روهینگیا پس از فرار از خانه‌های خود در میانمار برای فرار از یک کمپین وحشیانه از سوی نیرو‌های امنیتی، در بنگلادش اسکان داده شدند.

اما اردوگاه‌های بنگلادش با بحران و فقر مواجه هستند و خشونت‌های فزاینده باند‌ها و گرسنگی افسارگسیخته، بسیاری را مجبور به فرار دوباره کرد.

حمله به آوارگان روهینگیا در اندونزی

گروهی از دانشجویان اندونزیایی روز چهارشنبه گذشته به زیرزمین یک سالن اجتماعات محلی شهر باندا، مرکز استان آچه، جایی که ۱۳۷ روهینگیا در آن پناه گرفته بودند، حمله کردند.

این حادثه اعتراض گروه حقوق بشر و آژانس پناهندگان سازمان ملل را برانگیخت که گفتند این حمله پناهندگان را شوکه کرده و به آن‌ها آسیب زده است.

مشخص نیست که آیا پناهجویانی که اواخر روز شنبه به استان همسایه سوماترا شمالی رسیدند، از همان قایق بودند که از سوی نیروی دریایی اندونزی عقب رانده شده یا خیر.

اندونزی به دلیل افزایش شدید ورود آوارگان روهینگیا که از ماه نوامبر از اردوگاه‌های شلوغ در بنگلادش خارج شده‌اند، از جامعه بین‌المللی درخواست کمک کرده و گشت‌زنی در آب‌های مرزی خود را تشدید کرده است.

بیش از هزار و ۵۰۰ روهینگیا وارد آچه شده‌ و با خصومت و اعتراض ساکنان این کشور مواجه شده‌اند.

اندونزی، مانند تایلند و مالزی، کنوانسیون ۱۹۵۱ سازمان ملل برای پناهندگان را امضا نکرده است، بنابراین موظف به پذیرش پناهجویان روهینگیا نیست و تاکنون پناهندگانی که در وضعیت اضطراری هستند دستکم اسکان موقت دریافت کرده‌اند.

مواجهه آوارگان روهینگیا با سونامی طرد

اقدامات اخیر دانشجویان دانشگاه آچه که پناهندگان روهینگیا را به زور از پناهگاه موقت خود اخراج کردند، دلخراش است.

این اخراج تنها یک روز پس از نوزدهمین سالگرد سونامی که این استان را ویران کرد، صورت گرفت؛ در آن زمان، جهان سخاوتمندانه میلیارد‌ها دلار کمک برای نجات قربانیان و بازسازی این منطقه کمک کرد.

نحوه هجوم صد‌ها دانشجو به پناهگاه موقت بیش از ۱۰۰ پناهجوی روهینگیا در هفته گذشته و امتناع گسترده مردم محلی از پذیرش این اقلیت قومی میانمار که قربانی آزار و اذیت نظام‌مند در سرزمین خود شده‌اند، متأسفانه طعنه‌آمیز است.

برای دهه‌ها، روهینگیا، یک گروه اقلیت مسلمان قومی، در میانمار، کشوری عمدتا بودایی، با تبعیض نهادینه، مانند قوانین محرومیت شهروندی مواجه بوده است.

دولت سابق میانمار در سال ۲۰۱۷ کمپین نظامی را آغاز کرد که ۷۰۰ هزار روهینگیا را مجبور به فرار کرد و گروه‌های حقوق بشری بر این عقیده هستند که دولت میانمار علیه روهینگیا نسل‌کشی مرتکب شده است.

سیاست‌های تبعیض‌آمیز دولت میانمار از اواخر دهه ۱۹۷۰، صد‌ها هزار مسلمان روهینگیا را مجبور به ترک خانه‌های خود در این کشور عمدتا بودایی کرده است.

بیشتر آن‌ها از طریق زمینی به بنگلادش رفته‌اند، در حالی که دیگران به دریا رفته‌اند تا به اندونزی، مالزی و تایلند برسند.

از آغاز سال ۲۰۱۷، خشونت‌های مجدد، از جمله تجاوز، قتل و سوزاندن زمین‌ها و خانه‌ها، باعث مهاجرت مسلمانان روهینگیا‌ شد، زیرا نیرو‌های امنیتی میانمار ادعا کردند که در حال انجام کارزاری برای «بازگرداندن ثبات» در منطقه غربی این کشور هستند.

 سازمان ملل گفته که این نیرو‌ها «قصد نسل‌کشی» نشان دادند و فشار بین‎المللی بر سران این کشور برای پایان دادن به سرکوب همچنان افزایش یافت.

نه دولت مرکزی و نه گروه قومی بودایی غالب راخین، روهینگیا را به رسمیت نمی‌شناسند.

بر اساس برآورد‌های بانک جهانی، ایالت راخین با نرخ فقر ۷۸ درصد در مقایسه با میانگین ملی ۳۷.۵ درصد، توسعه نیافته‌ترین ایالت میانمار است؛ فقر گسترده، زیرساخت‌های ضعیف و کمبود فرصت‌های شغلی در راخین، شکاف بین بودایی‌ها و مسلمانان روهینگیا را تشدید کرده است. این تنش با اختلافاتی که گاه به درگیری کشیده شده است، عمیق‌تر می‌شود.

بعد از فرار صدها هزار مسلکان روهینگیا به بنگلادش، آنها در اردوگاه‌هایی اسکان داده شدند؛ این اردوگاه‌ها علاوه بر محدودیت و فقر، مشکلات بسیاری از جمله خشونت و تجاز از سوی باندها را نیز دارند.

انتهای پیام/