روایتی دردناک از واقعیت گزینه قطع عضو مجروحان در غزه

خبرگزاری میزان – طی یک ماه گذشته روایت‌ها، تصاویر و ویدئو‌های هولناکی از درد و رنج مردم تحت محاصره غزه زیر آتش حملات رژیم صهیونیستی منتشر شد و گستره جنایت‌های ضد بشری جاری در این بزرگ‌ترین زندان روباز سابق جهان و گورستان جمعی کودکان در حال حاضر را آشکار کرد.

روایت قطع عضو در غزه به‌ویژه در روز‌های اخیر و در پی کاهش تجهیزات پزشکی در این منطقه یکی از دردناک‌ترین واقعیت‌های این روز‌های غزه است؛ قطع عضو‌هایی که در برخی مواقع، به دلیل نبود تجهیزات پزشکی و شمار بالای بیماران بدون بیهوشی انجام می‌شوند.

نبود آب و شیوع گسترده بیماری‌های همه‌گیر نه‌تنها نرخ عفونت‌های بیمارستانی را افزایش داده‌اند، بلکه سبب شده‌اند تا پزشکان در شرایط کمبود دارو، قطع عضو را گزینه نجات‌بخش جان مجروحان غزه بدانند.

کودکان غزه همان قدر که سهم بالایی در شمار شهدای جنگ رژیم صهیونیستی علیه این منطقه از هفت اکتبر (۱۵ مهر) دارند، سهم قابل ملاحظه‌ای از پیکر‌های زیر آوار مانده، مجروحان و افراد قطع عضو دارند.

پاهایم را می‌خواهم؛ آن‌ها را به من برگردانید

«لیان الباز»، کودک ۱۳ ساله فلسطینی پس از برطرف شدن اثر دارو‌های مسکنی که در پی قطع پاهایش دریافت می‌کرد، در بیمارستان «ناصر» در خانیونس در جنوب نوار غزه از درد می‌گریست و فریاد می‌زد که «من پای دروغین نمی‌خواهم؛ پاهایم را برگردانید؛ چطور به مدرسه بروم».

خدا را شکر که زنده هستم

«لاما الاقا»، کودک ۱۴ ساله فلسطینی که در بخش سوختگی همین بیمارستان بستری است، یکی از پاهایش را از دست داده است، اما می‌گوید «درد زیادی کشیدم، اما خدا را شکر که زنده هستم؛ یک پای مصنوعی می‌گیرم و برای رسیدن به آرزویم که پزشک شدن است، تلاش می‌کنم».

«لیان» و «لاما» با نگاه‌های امیدوارانه و ناامیدانه خود نمی‌دانند که در میانه جنگی که رژیم صهیونیستی علیه غزه به راه انداخته، دستیابی به اندام مصنوعی تقریبا غیرممکن است.

پای من کجاست؟

«احمد ابوشما»، نوجوان ۱۴ ساله فلسطینی که اکنون با عصا در خرابه‌های خانه‌شان در مرکز نوار غزه راه می‌رود، درباره روزی حرف می‌زند که برادرش به دروغ به او گفت که به دلیل تاثیر دارو‌های بیهوشی پایش را حس نمی‌کند.

احمد می‌گوید: این اتفاق یک هفته پس از آن رخ داد که در یک آکادمی فوتبال ثبت نام کرده بودم؛ خیلی گریه کردم.

اگر اشغالگران نبودند، من پایم را داشتم

کودکی که روی تخت بیمارستان دراز کشیده و یک پایش را از دست داده، می‌گوید: وقتی پس از بمباران زیر آوار به هوش آمدم، پای بریده شده‌ام را در کنارم دیدم؛ یک ساعت طول کشید تا برای بیرون کشیدن من از زیر آوار برسند.

وی از علاقه‌اش به فوتبال در حالی حرف می‌زد که یک پایش قطع شده و ۲ دستش در گچ بود؛ او با گریه گفت: همه این‌ها تقصیر اشغالگران است؛ اگر آن‌ها نبودند، این اتفاق برای من نمی‌افتاد.

کمبود تجهیزات پزشکی و گزینه قطع عضو

پزشکان در غزه می‌گویند که به دلیل شمار بالای مجروحان و روند به شدت کاهشی منابع و تجهیزات پزشکی، غالبا چاره‌ای جز قطع دست و پای مجروحان ندارند؛ این تنها راه ممکن برای جلوگیری از عوارض تهدیدکننده زندگی در پی جراحت شدید است.

یکی از پزشکان غزه می‌گوید: باید بین نجات جان یک بیمار یا به خطر انداختن آن در حین تلاش برای نجات عضو آسیب دیده یکی را انتخاب کنیم.

کمبود تجهیزات پزشکی در غزه اکنون به دارو‌های بیهوشی نیز رسیده است؛ پزشکان در برخی موارد اعضای بدن مجروحان را بدون بیهوشی قطع می‌کنند تا جان آن‌ها را نجات دهند.

گروه پزشکان بدون مرز می‌گوید که در بیمارستان الشفا غزه، کمبود دارو و آب تمیز به نرخ‌های هشداردهنده عفونت منجر شده است؛ به همین دلیل، غالبا برای جلوگیری از گسترش عفونت در مجروحان قطع عضو لازم است.

یکی از جراحان این گروه مشاهدات خود از قطع پای یک پسر ۹ ساله را در کف راهروی بیمارستان پس از تزریق آرامبخشی خفیف، توصیف کرد و آن را هولناک خواند.

کمبود تجهیزات پزشکی در غزه که ۱۷ سال گذشته را تحت محاصره گذرانده، همواره یکی از دلایل قطع عضو بیماران و مجروحان بوده است؛ بیماران نیازمند به درمان پیش از جنگ جدید هم به دلیل محاصره امکان خروج از غزه و دریافت درمان مورد نیاز جهت جلوگیری از قطع شدن اعضای خود را نداشتند.

شمار افراد قطع عضو در غزه

براساس آمار کمیته بین‌المللی صلیب سرخ تا پیش از دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه، دست‌کم هزار و ۶۰۰ نفر از جمعیت بیش از ۲ میلیون نفری غزه قطع عضو بودند.

یک انجمن خیریه فعال در زمینه حمایت از مجروحان و افراد دارای معلولیت می‌گوید: تا پیش از جنگ جدید اسرائیل علیه غزه، ۵۳۲ نفر از مردم غزه دست و پای خود را بر اثر حملات اسرائیل از دست داده بودند.

در اوایل ماه آگوست سال جاری، صندوق امداد کودکان فلسسطین (PCRF) اعلام کرد که ۱۲۰ کودک قطع عضو غزه را در یک اردوگاه گردهم آورد.

انتهای پیام/