معماری ضد مهاجرتی غرب؛ ساخت و ساز‌هایی برای رقم زدن جنایت علیه پناهجویان

خبرگزاری میزان – تلاش کشور‌های غربی و ثروتمند برای جلوگیری از ورود مهاجران و پناهجویان که اساسا مسیر قانونی برای ورود به این کشور‌ها را ندارند، جنایت‌ها و نقض‌های حقوق بشری مختلفی را در پی داشته است.

معماری‌های مهاجرتی یکی از پیامد‌های سیاست‌های ضد مهاجرتی کشور‌های غربی هستند؛ این معماری‌ها در واقع سازه‌ها و موانع فیزیکی هستند که برای جلوگیری از ورود مهاجران در نظر گرفته شده اند.

دیوار‌های مرزی که در گذشته با هدف جلوگیری از تهاجم همسایگان ساخته می‌شدند، پس از تعیین مرز‌های ثابت در قرن بیست و یکم معنای پیشین خود را از دست دادند و معنایی جدید یافتند.

در حال حاضر بیش از ۷۷ دیوار مرزی در سراسر جهان وجود دارد که بیشتر آن‌ها طی دو دهه اخیر ساخته شده اند و بیش از ۴۵ کشور نیز برای ساخت دیوار‌ها برنامه ریزی کرده‎اند.

در طول سه دهه گذشته هدف از مرزکشی و دیوار‌های مرزی به صورت آشکاری به سمت جلوگیری از ورود غیرنظامیان غیرقانونی به خاک کشور‌های دیگر سوق یافت؛ دلیل این امر افزایش جمعیت جهان از ۳ میلیارد نفر در سال ۱۹۶۰ به بیش از ۷ میلیارد نفر در سال‌های اخیر بود.

همزمان شکاف‌های اقتصادی بسیار بزرگی میان ثروتمندترین و فقیرترین مناطق جهان پیش آمد؛ این موضوع به آشکار شدن بیش از پیش پیامد‌های سیاست‌های استعماری، استثمارگرانه و جنگ افروزانه در قالب قحطی، نزاع‌های مسلحانه و آوارگی‌های اجباری منجر شد.

این موانع فیزیکی عملا سبب سوق دادن مهاجران و پناهجویان به گذرگاه‌ها و مسیر‌های مخاطره آمیزی شدند که به مرگ شمار قابل توجهی از آن‌ها انجامید؛ باید توجه داشت که استقرار موانع فیزیکی مذکور سبب شد قاچاقچیان انسان شانس بیشتری برای اقدام‌های جنایتکارانه خود داشته باشند و مهاجران و پناهجویان به سمت گذرگاه‌ها و مسیر‌های مخاطره آمیز مهاجرتی گام بردارند.

باید توجه داشت که موانع مرزی پیامد مستقیمی بر حقوق بشر و حقوق مهاجران و پناهجویان دارند؛ از نمونه‌های مهم این نقض حقوق بشری مهاجران و پناهجویان، فاجعه مرگبار «ملیا» در مرز مراکش و اسپانیا است که در ژوئن سال گذشته رخ داد و به مرگ دستکم ۲۳ نفر منجر شد.

این موانع اکنون در اشکال مختلفی برای جلوگیری از ورود مهاجران ساخته می‌شوند؛ انواع دیوار و موانع مرزی که کشور‌های غربی برای تکمیل سیاست‌های ضد مهاجرتی خود ساخته اند، عبارتند از:

دیوار‌های بتونی: این نوع موانع که هم در مرز آمریکا با مکزیک و هم در مرز شماری از کشور‌های اروپایی احداث شده‎اند، نه تنها تاثیری در کاهش شمار مهاجران و پناهجویان نداشته‎اند، بلکه سبب رونق یافتن بازار قاچاقچیان انسان و رقم خوردن تراژدی‌های مرگبار مهاجرتی دریایی شدند.

تشدید دیوار‌های مرزی در مرز‌های اروپا از سال ۲۰۱۵ و در پی رقم خوردن موج مهاجرتی شامل بیش از یک میلیون نفر به سوی اروپا بیش از هر زمانی در دستور کار قرار گرفت.

در هشت سال گذشته کشور‌های عضو اتحادیه اروپا بیش از هزار و ۷۰۰ کیلومتر دیوار نه برای محافظت از خود در برابر تانک‌ها و نظامیان دشمن بلکه برای ممانعت از ورود مهاجران و پناهجویان ساخته اند.

دیوار‌های فلزی: این دیوار‌ها مانند دیوار‌های بتنی همان طور که در گذشته کار نمی‌کردند، اکنون هم کار نمی‌کنند بلکه فقط هزینه‌های سنگین انسانی برجای می‌گذارند؛ باید گفت که ساخت دیوار مرزی چه بتنی چه فلزی فقط نماد بصری از قدرت احداث کننده هستند؛ با وجود این، آن چه محتمل است این که دیوار‌های بتنی و فلزی همچنان در سراسر جهان بالا می‌روند.

سیم‌های خاردار و فنس‌ها: استفاده از سیم‌های خاردار و فنس‌ها در مرز‌های اروپا و آمریکا، بسیار معمول است؛ استفاده از سیم‌های خاردار به عنوان روش خونین جلوگیری از ورود مهاجران همواره مورد انتقاد گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری بوده است.

آن‌ها تاکید دارند که استفاده از سیم خاردار در مرز غیرانسانی و ناکارآمد است؛ برخی از فعالان حقوق بشری نیز از قانونی بودن استفاده از آن علیه مهاجران و پناهجویان ابراز تعجب کرده اند.

سیم‌های خاردار در همه جای مرز‌های «قلعه اروپا» دیده می‌شوند؛ در مرز اسلوونی، اسپانیا، فرانسه، ...؛ در واقع این سیم‌های خاردار یکی از بارزترین نماد‌های تقویت مرز‌های اتحادیه اروپاست.

این سیم‌ها انواع مختلفی دارند؛ برخی از آن‌ها دارای تیغ‌های قلاب مانندی هستند که گوش بدن افراد را می‌کنند.

تاکنون گزارش‌های متعددی از جراحت جدی یا نقص عضو مهاجران و پناهجویان به دلیل گرفتار شدن در این سیم‌ها منتشر شده است.

موانع مذکور در مرز‌های آمریکا با مکزیک رقم زننده بدترین تراژدی‌های انسانی در این منطقه است؛ بر اساس گزارش یک پزشک سرباز آمریکایی، این سیم‌های خاردار سبب جراحت‌های جدی برای مهاجران و پناهجویان می‌شوند؛ در گزارش این پزشک سرباز به موارد متعددی از گرفتار شدن مهاجران و پناهجویان در سیم‌های خاردار مرزی آمریکا اشاره شده است؛ زن مهاجر بارداری که به دلیل گیر کردن در سیم‌های خاردار جنینش را از دست داد، کودکانی که به شدت زخمی می‌شوند.

تعیین مقیاس واقعی صدمات وارد شده به مهاجران و پناهجویان به دلیل گرفتار شدن در سیم‌های خاردار ناممکن است؛ ضمن این که کشف دقیق بخش‌های محصور شده مرز‌های اروپا با سیم خاردار و تامین کنندگان هزینه آن‌ها دشوار است.

یک محقق حوزه مهاجرت می‌گوید که سیم‌های خاردار مانند دیوار‌های فلزی و بتنی ارزش نمادین بالایی دارند و به زبان ساده به دولت‌ها این اجازه را می‌دهند که به مردم و رای دهندگان خود نشان دهند که در مورد مهاجرت کاری انجام می‌دهند.

قفس‌های آهنین: این نوع قفس‌ها هم در مرز آمریکا و هم در مرز کشور‌های اروپایی مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ این قفس‌ها عمدتا برای نگهداری موقت پناهجویان و مهاجران پیش از اخراج و به عقب رانده آن‌ها از مرز‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

خندق‌ها: از دیگر نمونه‌های معماری ضد مهاجرتی خندق‌های عمیقی هستند که برخی از کشور‌های مقصد مهاجران و پناهجویان از آن برای جلوگیری از ورود آن‌ها استفاده می‌کنند.

سیم‌های خاردار و بشکه‌ها: ایالت «تگزاس» آمریکا اخیرا از ترکیب سیم‌های خاردار و بشکه‌ها برای جلوگیری از ورود مهاجران و پناهجویان جهت ورود به خاک آمریکا از رودخانه «ریو گرانده» کرده است؛ این موانع شناور که در مناطق کم عمق رودخانه نصب شده‎اند، بسیار خطرناک هستند و سبب جراحت جدی مهاجران و پناهجویان می‌شوند.

در واقع «تگزاس» در چارچوب سیاست‌های ضد مهاجرتی این کشور با هدف جلوگیری از عبور مهاجران از این رودخانه به عنوان بخشی از ابتکار عمل امنیت مرزی گسترده‌تر به نام «عملیات ستاره تنها»، این موانع مرزی شناور را که ترکیبی از شناور‌های بزرگ و سیم خاردار هستند، در کناره‌های رودخانه قرار داده است.

انتهای پیام/