موضوع خانواده، کجای سینمای ایران است؟/انگار فیلمسازان امروز از سیارات دیگر آمده‌اند

6:25 - 18 تير 1397
کد خبر: ۴۳۴۱۱۷
دسته بندی: فرهنگی ، عمومی
تهیه کننده "خانه سبز" گفت: دلیل دوری از موضوع خانواده در فیلم‌های امروز سینما این است که این اصل برای هیچ کدام از فیلمنامه‌نویسان و اهالی سینما مهم و دغدغه نیست. شاید مدیران فرهنگی و برنامه‌ریزان در فکر خود جامعه را دارای نیاز‌های دیگری می‌بینند، اما آن نیاز با نیاز واقعی جامعه متفاوت است.

بیژن بیرنگ کارگردان و تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره کیفیت آثار و فروش آنها در سینمای امروز ایران گفت: آثار نمایشی فعلی را نمی پذیرم. فضایی تلخ دارند و ممکن است بفروشند یا نفروشند. امسال میزان مخاطب کمتر از سال گذشته است، شاید فروش یک فیلم بالا باشد اما این موضوع به دلیل میزان مخاطب نبوده بلکه به افزایش قیمت بلیت برمی‌گردد.

این کارگردان درباره چگونگی ارتباط مخاطبان با یک اثر اظهار کرد: باید درباره نیاز مخاطب تحقیق شود و  با داشتن صداقت، ارزش قائل شدن برای او و دست کم نگرفتنش، ارتباط میان آن با اثر را حفظ کرد، همه این عوامل می‌تواند در ارتباط با مخاطب موثر باشد  و همین قدر هرجا از این موارد دور شویم ارتباط با مخاطب را از دست خواهیم داد.

وی درباره نقش خانواده در آثار فعلی بیان کرد: از موضوع خانواده در آثار فعلی دور افتاده‌ایم و این مسئله به نبود تحقیق و تعریف نیاز خانواده‌ها بر می گردد. جامعه را نمی توان بدون خانواده تعریف کرد. جامعه متشکل از خانواده است و اساس مخاطب در همه جای دنیا خانواده است و باید به این مسئله توجه شود.

تهیه کننده "خانه سبز" در ادامه افزود: فیلمهایی که امروز روی پرده سینماها می‌بینیم بر تحکیم خانواده، امید دادن، ارتباطات درست و به ویژه ارتباط خانواده که اکنون نیاز مهم جامعه است اهمیتی نمی‌دهد، به شکلی که گویی فیلمسازانی که این آثار را ساخته‌اند از سیارات دیگر آمده اند و نمی دانند نیاز حال حاضر جامعه چیست درنتیجه مخاطب با چنین آثاری ارتباط بر قرار نمی‌کند و فیلمسازی به سمتی سوق پیدا می‌کند که مخاطب باید زوری و به هر قیمتی بخندد.


بیرنگ درباره دلیل نادیده گرفتن موضوع خانواده در آثار سینمایی امروز خاطرنشان کرد: دلیل دوری از موضوع خانواده در فیلم های امروز سینما این است که این اصل برای هیچ کدام از فیلمنامه‌نویسان و اهالی سینما مهم و دغدغه نیست. شاید مدیران فرهنگی و برنامه‌ریزان در فکر خود جامعه را دارای نیازهای دیگری می‌بینند اما آن نیاز با نیاز واقعی جامعه متفاوت است.

 



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *