تولید تسلیحات شیمیایی؛ تجارت غیرانسانی و پر سود انگلیس

خبرگزاری میزان – تولید تسلیحات شیمیایی در انگلیس اگرچه در تضاد با قوانین نه چندان سختگیرانه بین المللی در مورد این تسلیحات قرار دارد، اما تجارتی پر سود برای این کشور است و تاکنون مستندات زیادی پیرامون تولید، آزمایش و فروش این تسلیحات در انگلیس منتشر شده است.

انگلیس از اصلی ترین فروشندگان تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی در جهان است. براساس مستندات، انگلیس به رژیم صهیونیستی، سودان، لیبی، قبرس، هند، کنیا، کویت، مالزی، نیجریه، عمان، پاکستان، عربستان، سنگاپور، اسلوونی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، سریلانکا، تایوان، تانزانیا، تایلند، ترکیه و اوگاندا تسلیحات شیمیایی فروخته و کارخانه تولیدات شیمیایی را چند دهه پیش در عراق راه اندازی کرده است.

مقام‌های دفاعی و دانشمندان انگیس در سال‌های 1940 تا 1955 با اشتیاق پروژه کشف تسلیحات شیمیایی و اتمی با کاربردهای نظامی را دنبال می‌کردند.

این روند با وجود مشکلات فنی، هزینه‌های اقتصادی، بیزاری عمومی و سیاسی و حتی مقاومت خود دانشمندان، به زودی بر جهت گیری سیاست انگلیس مسلط شد.

گزارش «گاردین» در مورد آزمایش‌های جنگ میکروبی و شیمیایی انگلیس قابل تامل است. این گزارش به پیامدهایی اشاره دارد که خانواده‌های ساکن در مناطق تحت آزمایش‌های مخفی شیمیایی گزارش داده اند. این پیامدها شامل، ناهنجاری‌های مادرزادی، ناتوانی‌های جسمی و مشکلات یادگیری فرزندان، سقط جنین، مشکلات جسمی غیر قابل توضیح و مرگ و میر نوزادان می‌شود.

پورتون داون؛ تاریخچه اسرار آمیز آزمایش‌های شیمیایی و بیولوژیکی پنهان انگلیس

مرکز آزمایشی مهندسین سلطنتی در سال 1916 در واکنش به استفاده ارتش آلمان از گاز مرگبار خردل علیه ارتش فرانسه افتتاح شد. در ماه مه سال 1917 این مرکز با توجیه تمرکز بر دفاع ضد گاز و توسعه دستگاه تنفس از «لندن» به «پورتون داون» در شمال شرقی روستای «پورتون» در نزدیکی «سالزبری»، «ویلتشایر»، منتقل شد. مرکز مذکور که نخست از چند کلبه و ساختمان پراکنده تشکیل شده بود، در سال 1918 به محوطه ای با ساختمانی بزرگ با 50 افسر و هزار و 100 سرباز به عنوان پرسنل تبدیل شد.

مرکز تحقیقات و آزمایش «پورتون داون» در تاریخ بیش از 90 ساله خود دستخوش تغییرات سازمانی و تغییر نام‌های زیادی شده است؛ با وجود این، همیشه به عنوان یک پایگاه آزمایشی عمل کرده تا ارتش انگلیس را در موقعیت‌های بالقوه جنگ شیمیایی یا بیولوژیکی کمک کند.

«پورتون داون» محل انجام بسیاری از پروژه‌ها و آزمایش‌های مخفی بوده است که به ندرت دامنه و اهداف واقعی آن‌ها برای کسانی که روی آن‌ها آزمایش شده‌اند، توضیح داده می‌شد. امروزه این مرکز که در میان 7 هزار هکتار از حومه شهر «ویلتشایر» قرار دارد، هنوز از داوطلبان نظامی برای تحقیق در مورد آزمایش‌های شیمیایی و بیولوژیکی و اثرات آن‌ها استفاده می‌کند.

در سال 1938 وخامت اوضاع بین الملل و حرکت اروپا در مسیر بروز جنگی دیگر، بهانه ای شد تا دولت انگلیس مجوز توسعه تحقیقات جنگ شیمیایی را صادر کند. در سال 1940 یک گروه مخفی در «پورتون داون» برای تحقیق در مورد جنگ بیولوژیکی تشکیل شد.

در طول جنگ جهانی دوم، «پورتون داون» تحقیقاتی را در مورد سیاه زخم انجام داد که جزیره اسکاتلندی «گروینارد» (که به جزیره مرگ معروف شد) در طول آزمایش‌ها به آن آلوده شد.

در سال 1942، ارتش کوچکی از دختران به کار گرفته شدند تا پنج میلیون بسته آلوده به سیاه زخم را در جعبه‌هایی بسته‌بندی کنند تا در مزارع آلمان رها شوند اما این عملیات قبل از اجرا متوقف شد. ضمن این که برنامه‌هایی برای انتشار سیاه زخم در شش شهر آلمان نیز وجود داشت.

اگرچه هیچ ارتشی در اروپا در جریان جنگ‌های جهانی از سلاح شیمیایی استفاده نکرد، اما در طول جنگ جهانی دوم، هزاران نفر از کارکنان نظامی در آزمایشات «پورتون داون» شرکت کردند و با پایان یافتن جنگ، داوطلبانی تا سال 1989 در این آزمایش‌ها شرکت کردند.

در اواسط دهه 1950، دولت انگلیس به صورت رسمی ادعا کرد که از جنگ بیولوژیکی و شیمیایی تهاجمی چشم پوشی کرده است، اما در همین دوران بود که یک خلبان جوان انگلیسی به دلیل شرکت در آزمایش‌های شیمیایی «پورتون داون» جان خود را از دست داد.

انگلیس در سال 1957، ادعا کرد که ذخایر سلاح‌های شیمیایی خود را نابود کرده است. این در حالیست که همزمان برنامه‌های جنگ بیولوژیکی به عنوان اولویت‌های دفاعی این کشور تعیین شد.

در دهه 1960، دانشمندان «پورتون داون» باکتری را در امتداد خط شمالی متروی لندن منتشر کردند. آزمایش‌های مشابهی در تونل‌هایی که در زیر ساختمان‌های دولتی در وایت هال قرار دارند، انجام شد. در همان دوره، داروی «ال اس دی» (با نام شیمیایی لایزرژیک اسید دی اتیل آمید، یکی از قوی ترین مواد روانگردان یا توهم زا نیمه صنعتی است) بر روی سربازان این مرکز آزمایش می‌شد تا «مفید بودن آن در میدان نبرد تاکتیکی» بررسی شود.

چرا پورتون داون همچنان وجود دارد؟

اگرچه مقام‌های انگلیس به ندرت درباره فعالیت‌های «پورتون داون» صحبت می‌کنند و دسترسی به این مرکز برای خبرنگاران عملا مسدود است، این پرسش بسیار مهم اذهان را به خود جلب کرده است: انگلیس که در دهه 1950 به برنامه تهاجمی تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی خود پایان داد و در سال 1989 پایان آزمایش عامل اعصاب را اعلام کرد، چرا فعالیت «پورتون داون» را متوقف نکرده است؟

براساس گزارش‌ها، در آزمایشگاه فوق سری انگلیس با نام «پورتون داون»، که تحت حفاظت شدید نگهبانان مسلح قرار دارد، دانشمندان در مورد سلاح‌های شیمیایی و بیماری‌های کشنده تحقیق می‌کنند.

براساس گزارش‌های رسمی، انگلیس به عنوان یکی از اعضای کنوانسیون تسلیحات شیمیایی، ذخایر تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی خود را نابود کرده است اما مقادیر بسیار کمی از آن‌ها را نگهداری کرده تا در مرکز «پورتون داون» روی آن‌ها و ابولا، طاعون و سیاه زخم بررسی و تحقیق کند.

براساس آخرین گزارش‌ها، «پورتون داون» سالانه بودجه ای معادل 500 میلیون پوند دارد و بیش از 3 هزار دانشمند در آن مشغول به کار هستند. این مرکز، جنجال‌برانگیزترین، مورد بحث ترین و به اذعان برخی، مخوف‌ترین مرکز به اصطلاح علمی انگلیس است.

اگرچه گزارش‌ها و مطالب بسیاری در مورد «پورتون داون» وجود دارد اما فقط افراد انگشت شماری از آن‌چه در داخل این مرکز می‌گذرد، اطلاع کافی دارند. آن چه درباره «پورتون داون» گفته شده و شنیده می‌شود این است که در حال حاضر دانشمندان و محققان مرکز «پورتون داون»، با کشنده ترین عوامل بیماری تاکنون شناخته شده از جمله طاعون بوبونیک (خیارکی)، سیاه زخم و ویروس ابولا کار می کنند.

• بیشتر بخوانید:
• غرب از سازمان منع تسلیحات شیمیایی سوءاستفاده می‌کند
• سازمان منع اشاعه تسلیحات شیمیایی ابزاری برای اعمال فشار به کشورها

اخلاق پزشکی حلقه مفقوده در آزمایش‌های شیمیایی و بیولوژیکی انگلیس

با اطمینان می‌توان گفت که آزمایش‌های شیمیایی و بیولوژیکی که در «پورتون داون» انجام می‌شدند، غیر درمانی محسوب می‌شوند، بنابراین از نظر کیفی و کمی با تحقیقات درمانی پزشکی متفاوت هستند. به همین دلیل موضوع رضایت آگاهانه آزمایش شوندگان اهمیت بسیاری دارد.

تحقیقات در دهه‌های گذشته نشان داده است که بسیاری از دانشمندان انگلیسی و آمریکایی فعال در زمینه آزمایش‌های شیمیایی و بیولوژیکی، از قانون «نورنبرگ» یا اصل رضایت آگاهانه پیروی نکردند. به گفته یک کارشناس، مقام‌های دولت انگلیس و مشاوران آن‌ها در بهترین حالت به اصل رضایت آگاهانه، احترام گذاشتند.

این در حالی است که رضایت آگاهانه برای آزمایش‌های غیر درمانی با احتمال مرگ در آزمایش‌های «پورتون داون» یک نیاز ضروری بوده و است؛ ضمن این که اصل رضایت آگاهانه قبل از دهه 1960 و قبل از ظهور هر نوع جنبش اخلاق زیستی به رسمیت شناخته شده بود.

اصل رضایت آگاهانه در موسسات قانونی و پزشکی انگلیس نیز دستکم از سال 1933 به بعد به رسمیت شناخته شد.

انتهای پیام/