کسانیکه برای خود به اندازه دستمال جيبشان، ارزش قائل نيستند
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق در تاریخ 23 شهریور ماه 96 درخصوص ارزش نهادن بر خویشتن گفت: چرا خودتان را گم كرديد؟ چقدر اين بيان نوراني علي بن ابيطالب شيرين است كه سالهاي قبل چندين بار اين حرف گفته شد.
من تعجّب ميکنم مردم اين خودکار، دستمال، تسبيح دستشان و اين چاقوي جيبشان را گم مي‌كنند، بعد اعلام مي‌كنند كه ما چاقو گم کرديم، ساعت گم كرديم؛ خودشان را گم كردند نرفتند نزد کسی بگويند که آقا من خودم گم شدم من را پيدا کن سرجايم بنشينم: «عَجِبْتُ لِمَنْ يَنْشُدُ ضَالَّتَهُ وَ قَدْ أَضَلَّ نَفْسَهُ فَلَا يَطْلُبُهَا»
اين ساعتش را گم مي‌كند، داد مي‌زند به همه هم مي‌گويد من ساعتم را گم كردم، پيدا کنيد! خودش را گم كرده نمي‌رود بگويد آقا من كجا هستم مرا ببر سر جايم؛ اين تعجب علي بن ابيطالب است: «عَجِبْتُ لِمَن». «اِنشاد ضالّه»؛ يعني كسي بگويد من فلان چيز را گم كردم شما پيدا كرديد به من بدهيد. فرمود اينها براي خودشان به اندازه دستمال جيبشان, به اندازه تسبيح دستشان, به اندازه انگشتر دستشان ارزش قائل نيستند، «عَجِبْتُ لِمَنْ يَنْشُدُ ضَالَّتَهُ وَ قَدْ أَضَلَّ نَفْسَهُ فَلَا يَطْلُبُهَا».