کربلا مردمی ترین حادثه تاریخ اسلام است
به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، محمدرضا سنگری شاعر و پژوهشگر ادبیات آئینی با اشاره به اغراق‌ها و غلوها در برخی از اشعار عاشورایی، اظهار کرد: کتابی به نام «عاشورای شعر» دارم که به شعر عاشورایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌پردازد و در این کتاب به اغراق‌ها در شعر عاشورایی نیز اشاراتی داشته ام. همچنین در کتاب «شعر هیئت» شعرهایی که در هیئت‌های عزاداری و مذهبی به کار می‌رود، مورد توجه قرار گرفته و ویژگی‌های آنها بررسی شده است، از سوی دیگر آسیب‌هایی که این نوع شعر را تهدید می‌کند بحث و بررسی شده است.
وی با تاکید بر این که دو گونه غلو و اغراق داریم، گفت: یک نوع غلو و اغراق در کشیدن شخصیت‌های دینی و عاشورایی تا افق‌های الهی است. در این نوع اغراق، شاعر خدا را فرو می کشد و عبد خدا را تا ساحت ربوبی بالا می‌برد. مانند این شعر که «آنانکه حسین را خدا می دانند / کفرش به کنار، عجب خدایی دارند» یا کسانی که می گویند حسین اللهی هستند. این افراد برای امام حسین(ع) مقام خدایی قائل می‌شوند و گاهی متاسفانه این دست شعرها در محافل خوانده می‌شود و دست دشمنان اسلام می‌افتد و شیعه را با استناد به این سروده‌ها محکوم می‌کنند و ذهنیت افراد را به شیعه مشوش می‌کنند.
سنگری افزود: در کتاب «بحار الانوار» 27 بار اشاره شده که غلو کنندگان مورد لعنت الهی قرار گرفته‌اند. حضرت علی (ع) هم می فرمایند 2 گروه در حق من ظلم کردند. یکی آنهایی که ارزش‌های مرا نشناخته‌اند و دیگر آنهایی که درباره من غلو کردند و خواستند مرا در ساحت الهی توصیف کنند. عظمت اهل بیت(ع) به این است که عبد خدا هستند. در انتهای نماز می گوییم «وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» این بدان معنا است که پیامبر عبد خداوند است.
وی اظهار داشت: قلو دوم این است که صحنه ها و موقعیت هایی را که در عاشورا و کربلا رخ داده ، فراتر از آن چه که هست نشان دهیم. به طور مثال بگویند امام حسین (ع) نزدیک یک میلیون نفر را از دم تیغ گذراند یا حضرت اباالفضل العباس 250 هزار نفر را کشت. این آمار و ارقام قابل پذیرش نیست.
سنگری با تاکید بر این که نوع دیگری از تحریف واقعه کربلا مربوط به قصه‌های ساختگی است، عنوان کرد: کربلا مردمی ترین حادثه تاریخ اسلام است و به همین دلیل داستان‌های ساختگی در مورد این واقعه کم نداریم. قصه هایی از این دست که بسیار زیاد هستند، باید پالایش شوند. گاهی در شعر عاشورایی هم این مسائل آمده است؛ چرا که اتکای شاعران بیشتر به شنیده‌ها بوده است و مطالعه نکرده‌اند. راه درست این است که به مقاتل صحیح برگردیم و آنها را مطالعه کنیم و بر اساس مطالعات و با بهره گیری از ذوق و قریحه، به سرایش شعر عاشورایی بپردازیم.
این شاعر و پژوهشگر خاطرنشان کرد: از آثار و منابع خوب برای مطالعه درباره عاشورا، می‌توان به کتاب «مقتل جامع سید الشهدا» اثر مهدی پیشوایی اشاره کرد. همچنین «با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه» در 6 جلد، «نَفَسُ المَهموم فی مصیبة سیدنا الحسین المظلوم»، با حاشیه های مرحوم علامه میرزا ابو الحسن شعرانی، «دانشنامه امام حسین (ع)» اثر آیت‌الله ری‌شهری که در 14 جلد به چاپ رسیده است از دیگر آثار برجسته‌ایی است که شاعران، اهالی ادبیات و علاقه‌مندان می توانند به آن رجوع کنند.
انتهای پایان/