خلیلیان: ضرورت آموزش برای تئاتر خیابانی كشور همیشه وجود داشته است

به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، سامان خلیلیان؛ نویسنده، كارگردان و یكی از داوران نخستین جشنواره تئاتر خیابانی «شرهانی»، گفت: بیشتر آثار به نمایش درآمده در جشنواره‌ «شرهانی» با توجه به موضوع ایثار و شهادت كه موضوع محوری جشنواره بوده، تولید شده‌اند. این آثار ارتباط بسیار خوبی با مردم شهر دهلران برقرار كردند و در بعضی مواقع، این ارتباط حسی برای خودم بسیار جالب توجه بود.
 
وی افزود: ناگفته نماند كه مردم استان ایلام و شهر دهلران آشنایی كاملی با نمایش‌ خیابانی دارند و هنرمندان پرسابقه‌ای از این خطه در عرصه‌ هنرهای نمایشی فعال بوده و هستند. از این رو مردمان این شهر به طور مستمر شاهد آثار هنرمندان خود بوده‌اند؛ اما آنچه برای مردم دهلران در جشنواره‌ «شرهانی» مورد توجه قرار گرفت، آثار هنرمندان دیگر استان‌ها بود. مردم دهلران سال‌ها با درد و زخم جنگ زندگی كرده‌اند و اكنون برایشان جالب است كه می‌بینند دغدغه‌های ایشان از زبان هنرمندان دیگر استان‌ها چگونه بیان می‌شود. از این رو از دیدن ارتباط حسی و واكنش تماشاگران بسیار شگفت‌زده شدم. به طور مثال، عكس‌العمل مادر شهیدی كه به تماشای یكی از نمایش‌های جشنواره نشسته بود مرا حیرت زده كرد.
 
مدیر كانون تئاتر خیابانی ادامه داد: این شور و اشتیاق مردم بومی و هنرمندان شركت كننده از چند بُعد، قابل بررسی و نویدبخش است. لذا با توجه به توانمندی‌ها و ظرفیت موجود از هر نظر، بر آن شدیم تا پیشنهاد تاسیس دبیرخانه‌ دائمی جشنواره تئاتر خیابانی «شرهانی» را ارائه كنیم كه قطعا برای تقویت بنیه‌ تئاتر خیابانی منطقه و ارتقای سطح فرهنگی موثر خواهد بود. حضور و وجود مخاطب فهمیم، پرشور و فعال تئاتر خیابانی از جمله بركاتی است كه باعث شده تا تئاتر خیابانی ایلام، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
 

وی با تاكید بر ضرورت آموزش در بدنه‌ تئاتر خیابانی كشور خاطرنشان كرد: ضرورت آموزش برای تئاتر خیابانی كشور همیشه وجود داشته و تئاتر خیابانی منطقه‌ غرب نیز جدا از بدنه‌ تئاتر كشور نیست. از این رو آموزش و آموزش و آموزش همیشه تاكیدی بوده كه اساتید و صاحبان تجربه به هنرمندان تئاتر خیابانی داشته‌اند. بسیاری از نمایشگران خیابانی، ایده‌های خلاق و ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای برای كار دارند اما گاهی در پیاده سازی ایده‌های خود با مشكل و ضعف مواجه می‌شوند. نهادهایی مثل حوزه هنری كه امكانات لازم و نیز درك چنین ضرورتی را دارند می‌توانند در این زمینه بسیار راهگشا باشند.