"احسان علیخانی" تهیه کننده فیلم "بدون تاریخ، بدون امضا" شد / برای ساخت فیلم از مشاوران قضایی کمک گرفتیم+عکس

این نشست با حضور كارگردان، فيلمنامه نويس و تدوينگر، علي زرنگار، فيلمنامه‌نويس، امير آقايی و سعيد داخ، بازيگران، علی جليلوند، تهيه كننده، عبدالله اسكندرى، طراح چهره‌پردازى، پيمان شادمان‌فر، مدير فيلمبردارى و امين ميرشكارى، مدير صدابرداری با اجرای محمود گبرلو در سالن سعدى برج ميلاد برگزار شد.

«عبدالله اسكندرى» در این نشست با اشاره به اينكه من اولين بار است روی اين صندلی نشسته‌ام، افزود: حضورم تنها به خاطر آقای جليلوند است.

وی درباره گريم رئال شخصيت‌ها در اين فيلم گفت: سعی كردم خودم را با ذهنيت آقای جليلوند تطبيق دهم زيرا بازيگران در ذهن كارگردان قوام بيشتری دارند.

جليلوند در ابتداي صحبت‌هايش جای نويد محمدزاده و هديه تهرانی را كه با دليل سفر در نشست حضور نداشتند، خالی كرد و افزود: نگارش اين فيلمنامه دقيقا يك سال زمان برد، سه ماه نيز بازنويسی شد و صحنه‌ها را در ٧٥ روز فيلمبردارى كرديم.

وی درباره رئاليسم افراطى در سينماي ايران و شباهت فضاي اين فيلم با «چهارشنبه ١٩ ارديبهشت» گفت: من به رئاليسم افراطی واقعا اعتقادی ندارم. اينكه چه چيزی در اجتماع اتفاق می افتد كه سينما به اين سمت پيش می رود هم موضوع ديگری است. شايد كارهای كيارستمی و شهيد ثالث در گذشته رئاليسم‌ بیشتری نسبت به فيلم‌های حال حاضر داشتند.

وي تصريح كرد: طبيعتا رئاليسم به موضوع مرتبط است و بستگی به مفهمومی دارد كه می خواهيم به مخاطب منتقل كنيم و ما بر اساس همين مفهوم، ژانر و ساختار را مشخص می كنيم.

كارگردان «بدون تاريخ بدون امضا» با تأكيد بر اين مطلب كه مفهوم به من می گويد كه چه چيز را انتخاب كنم، اضافه كرد: حرف اين فيلم هم تنها در اين فضا شكل می گرفت، اما اگر بخواهيم موضوع ديگری را انتخاب كنيم به طور حتم ژانر ديگرى را كه مرتبط با مضمون باشد، انتخاب خواهيم كرد.

جليلوند درباره مشاوره از مراجع قضايی برای نگارش فیلمنامه این فیلم، گفت:  ما از مشاور پزشكی قانونی و مشاور حقوقى برای اين كار كمك گرفتيم.

وی درباره تشيیيع جسد توسط كاوه نريمان و شهادتش در دادگاه، گفت:  كاوه در فيلم دكتر كشيك را مرخص كرد و مجدد خودش تشعييع را انجام داد و در دادگاه اگر میخواست له خودش شهادت دهد، شهادتش سنديت نداشت اما چون عليه خودش بود در دادگاه مورد پذيرش قرار گرفت.

جليلوند، درباره تكرار موضوعات تلخ اجتماعی در فيلم‌ها گفت: زمانی كه به يك موضوع پرداخته می شود، نشانگر اين است كه در جامعه زياد وجود دارد.

او درباره ضروری بودن قسمت‌هايي از فيلم گفت: برخي اطلاعات،  تنها برای قوام بخشيدن به شخصيت فيلم كاركرد دارند كه اگر گرفته شوند، شخصيت کامل نمی‌شود.

وی درباره پرداختن به موضوع مرگ بچه ها در فيلم هايش توضيح داد: پدر من يك فرزند مرده داشته و رنج پدرم، دليل شخصی من است.

جليلوند در توضيح مفهوم اسم فيلم گفت: اين موضوع براي هر كس مي تواند اتفاق بيفتد و جهانشمول است. يعني برای هر كسی ممكن است اتفاق بيفتد اما آيا ما هم كاری كه كاوه نريمان كرد را انجام مي دهيم و پول و آبرويمان را براي اينكه يك پدر زجر نكشد، به حراج می گذاريم؟

وي درباره مرغ های فاسد در كشتارگاه ها، گفت: من اميدوارم كه روزی برسد كه كسی مرغ نخورد. با تحقيقاتی كه در كشتارگاه ها داشتيم بسياری از مرغ های غير ارگانيك می توانند خطرآفرين باشند.

جليلوند در توضيح تصميم شخصيت برای تشييع مجدد گفت: اينكه چه زمانی تصميمش را می گيرد در صحنه جرم است كه خودش تشييع مجدد را انجام دهد، اما محرك ها در بيش از ده جای فيلم كاشت شده بود.

علی جليلوند درباره همكاری مشترك تهيه اين فيلم با همراهی احسان عليخانی گفت: با توجه به دغدغه های اجتماعی او و حرف مشتركی كه داشتيم با هم در اين پروژه همكاری كرديم  اما اين موضوع را رسانه ای نكرديم.

علی زرنگار نیز در این نشست درباره شباهت فيلم با "اينسايدر" گفت: من واقعا اين فيلم را نديدم اما رنج، زبان مشترك همه ملت هاست همان طور كه اميد است و تشابه فيلم به دليل همين موضوع است.