رژیم صهیونیستی؛ رژیمی فراتر از واژه «آپارتاید»

- رژیم صهیونیستی تنها در حال ارتکاب اعمال آپارتاید نیست؛ بلکه یک موجودیت شهرک نشینی استعماری است که در حال نسل کشی مردم فلسطین است.

به گزارش «میدل ایست آی»، اقدامات رژیم صهیونیستی فراتر از آپارتاید است.

جالب است که دیده می‌شود سازمان‌های بین المللی در حال حاضر رژیم صهیونیستی را به عنوان رژیمی آپارتاید معرفی می‌کنند، اما هنوز هیچ سازمان و نهادی درباره اشغالگری این رژیم صحبت نمی‌کند.

آن‌ها هنوز هم از پرداختن به موجودیت شهرک نشینی استعماری رژیم صهیونیستی امتناع می‌کنند.

خود اصطلاح آپارتاید این ایده را مشروعیت می‌بخشد که مشکل در فلسطین یک مشکل قانونی است و در مجامع حقوق بین الملل می‌توان به آن پرداخت.

اما دسته بندی کردن نزاع فلسطین اول از همه به عنوان درگیری در برابر ناعدالتی قانونی یا آپارتاید تحمیلی از سوی شهرک نشینان موضوع دیگری است.

اگر آن‌ها آپارتاید را بدون نگاه کردن به بافت وسیع‌تر استعمار و اشغال توسط شهرک نشینان برچیده کنند، فلسطینیانی که در اردوگاه‌های آوارگان زندگی می‌کنند، مانند آن‌هایی که در اردوگاه‌های در لبنان، سوریه و اردن و در شرایط سخت زندگی می‌کنند و آن‌هایی که برای نسل‌ها در این اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند، دیگر با عدالت روبرو نخواهند شد.

وقتی به گزارش عفو بین الملل دقت می‌کنیم، سازمان‌هایی از این دست گزارش های خود را به واژه آپارتاید محدود می‌کنند؛ فقط به این دلیل که آپارتاید قانونی طی سالیان گذشته در آفریقای جنوبی برچیده شده است.

تاثیرات طولانی مدت آپارتاید و ناعدالتی نژادی، که در بخش‌های مختلف، از جمله اقتصاد آفریقای جنوبی همچنان دیده می‌شود، هنوز در این کشور وجود دارد.

بنابراین اشاره به رژیم صهیونیستی به عنوان رژیم آپارتاید کافی نیست و این موضوع برای مردم فلسطین عدالت به ارمغان نخواهد آورد.

وقتی گزارش‌هایی از این دست منتشر می‌شوند، این اجازه را به رژیم صهیونیستی می‌دهد تا موجودیت خود را به عنوان رژیمی غاصب و اشغالگر ادامه داده و همچنان ناعدالتی را علیه فلسطینیان پیش بگیرد.

واژه آپارتاید به این معناست که اگر صرفا این موضوع حل شود، عدالت برای فلسطینیان رعایت شده است؛ می‌دانیم که صرفاً آپارتاید موضوع اصلی نیست، و عدالت واقعی زمانی اجرا می‌شود که فلسطینیان بتوانند به خانه‌های خود بازگردند؛ فلسطینیان نه فقط به کرانه باختری و غزه، بلکه باید بتوانند به همه بخش‌های سرزمین خود بازگردند.

توجیهی که رژیم صهیونیستی برای پلاک‌های خودروی جدا، جاده‌های جدا و مناطق زندگی ارائه می‌کند، فراتر از چارچوب آپارتاید است؛ این رژیم از واژه «فلسطینیان تروریست» برای توجیه اقداماتش استفاده می‌کند.

این سازمان‌ها به جای پرداختن به موضوع مقاومت فلسطینیان در برابر حذف شدن و از بین رفتن و وجود دلیلی محکم برای مقاومت، اجازه می‌دهند فقط واژه «آپارتاید» شکوفا شود.

به کار بردن واژه آپارتاید به عنوان تنها صفت رژیم صهیونیستی به این معناست که فلسطینیان هیچ حقی برای مقاومت ندارد، زیرا واژه مقاومت از طرف این سازمان‌ها استفاده نمی‌شود.

به نظر می‌رسد که عفو بین الملل با انتشار این گزارش فقط رژیم صهیونیستی را به خاطر اقدامات آپارتایدش محکوم کرده است.

استفاده صرف از واژه آپارتاید نشان می‌دهد که این سازمان‌ها هیچ موضعی در قبال اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی ندارند؛ آن‌ها حتی اشغالگری این رژیم را محکوم نمی‌کنند.

از نظر این سازمان‌های اگر رژیم صهیونیستی به اقدامات آپارتاید خود پایان دهد می‌تواند به طور مشروع به اشغالگری خود و همچنین بمباران غزه و قتل عام فلسطینیان ادامه دهد.

این فقط درباره آپارتاید نیست، بلکه این درباره تداوم استعمارگری و اشغالگری است.

این موضوع به طور روزانه ادامه دارد و رژیم صهیونیستی هر روزه فلسطینان را از سرزمینشان بیرون می‌راند؛ اکنون حدود ۱۰ میلیون فلسطینی در خارج از سرزمین‌های خود زندگی می‌کنند.