ردپای دولت انگلیس در حوادث کانال مرگ /اخراج پناهجویان به بهانه مقابله با قاچاق انسان

- از زمانی که پریتی پاتل، وزیر کشور انگلیس، اعلام کرد قصد دارد پناهجویان را برای رسیدگی به وضعیتشان به رواندا بفرستد، بیش از هزار مهاجر با قایق‌های کوچک وارد انگلیس شده اند.

به گزارش «ایندیپندنت»، وزیر کشور انگلیس، اخیرا گفت که بیشتر افرادی که از راه‌های غیرقانونی به انگلیس می‌رسند، از جمله با عبور از کانال مانش با استفاده از قایق‌های کوچک، برای نقل مکان به این کشور آفریقایی در ۶ هزار مایل دورتر در نظر گرفته می‌شوند تا درخواست آن‌ها بررسی شود.

دولت انگلیس مدعی شده که این طرح‌ها با قاچاقچیان انسان مقابله می‌کند و به عنوان یک عامل بازدارنده برای کسانی که قصد انجام این سفر خطرناک را دارند عمل می‌کند.

اما این طرح باعث جلوگیری از پناهجویان برای رسیدن به انگلیس نشده است.

در مجموع ۵۶۲ نفر با ۱۴ قایق در همان روزی که قرارداد رواندا اعلام شد، وارد انگلیس شدند که مجموع پناهجویانی که به انگلیس رسیده اند را در سال ۲۰۲۲ به حدود ۶ هزار نفر رسانده است.

وزارت دفاع انگلیس تأیید کرد که ۱۸۱ مهاجر به تازگی با ۶ قایق به انگلیس رسیدند و پس از آن ۲۵۲ نفر دیگر با هفت قایق وارد این کشور شدند.

وزارت دفاع انگلیس، می گوید که ۷۶ مهاجر با دو قایق در روز یکشنبه گذشته به ساحل «دوور» در منطقه کنت رسیدند و پس از آن ۸۸ مهاجر دیگر با دو قایق در روز دوشنبه به این منطقه وارد شدند.

به تازگی و در همان روزی که اخبار مربوط به طرح رواندا منتشر شد، ۶۵۱ مهاجر در ۱۸ یا نجات یافته و یا رهگیری شدند که رکوردی بی سابقه برای سال ۲۰۲۲ بود.

این طرح دولت انگلیس به طور گسترده توسط گروه‌های حقوق بشر و همچنین آژانس پناهندگان سازمان ملل و اسقف اعظم شهر «کانتربری» در انگلیس محکوم شد.

بسیاری از کارشناسان نیز پیش‌بینی کرده‌اند که این سیاست شکست خواهد خورد.

چندین گروه حامی پناه‌جویان قبلاً این نگرانی را مطرح کرده اند که توافق رواندا به اهداف اعلام شده دولت انگلیس دست نخواهد یافت و می‌تواند تجارت بیشتری را برای قاچاقچیان انسان ایجاد کند، زیرا پناهجویان تلاش می‌کنند رواندا را ترک کنند و بار دیگر به انگلیس سفر کنند.

سیله رینولدز، یکی از مدیران خیریه «رهایی از شکنجه» انگلیس، می گوید «دولت مدعی است که این پیشنهاد باعث از بین رفتن شبکه‌های قاچاق و پایان دادن به مرگ و میر‌ها در کانال مانش می‌شود، اما این طرح در واقع هیچ کدام از این‌ها را انجام نمی‌دهد؛ مرگ و میر در کانال مانش یک امر اجتناب ناپذیر نیست؛ مرگ و میر‌ها نتیجه چندین دهه کنترل‌های مرزی سخت‌تر است که پناهجویان را مجبور می‌کند که راهی جز گرفتن جان خود در دستان خود نداشته باشند.»

وی معتقد است  «این طرح صرفاً خطرات را افزایش می‌دهد، قیمتی را که قاچاقچیان تقاضا می‌کنند افزایش می‌دهد، مسیر‌ها را طولانی‌تر و کشنده‌تر می‌کند و شبکه‌های بین المللی قاچاق را با افراد ناامیدتر تغذیه می‌کند؛ اگر این دولت واقعاً می‌خواست جلوی مرگ مردم در کانال را بگیرد، عملیات جست وجو و نجات را افزایش می‌داد.»