نخستین تصاویر از «نسوکیای دم‌دراز» ایران در هورالعظیم ثبت شد
- نخستین تصاویر از نسوکیای دم‌دراز توسط یک فعال محیط زیست در بقایای تالاب هورالعظیم به ثبت رسید و در قالب یک مقاله منتشر شد.
سیدباقر موسوی، عضو سازمان مردم‌نهاد درنای امید با اعلام این خبر به میزان گفت: نسوکیای دم دراز با نام علمی Nesokia Bunnii، نام انگلیسی Long-tailed Nesokia و همچنین نام عربی «جرذ بني طویل الذنب» جونده‌ای است که زیستگاهش منحصرا در بقایای تالابهای بین النهرین است و در سراسر جهان، زیستگاه دیگری ندارد.
وی افزود: تخریب زیستگاه، خشک شدن تالابهای بین‌النهرین و آلودگی ناشی از پساب‌های کشاورزی و فاضلاب شهری برای بقای نسل این پستاندار نادر که در رده گونه‌های جانوری شدیداً در معرض خطر انقراض طبقه‌بندی شده تهدیدی جدی به حساب می‌آید.
موسوی، محیط‌بانی که به واسطه انتقادهایش به مالچ‌پاشی و تلاش‌هایش برای حفاظت هرچه بیشتر از بازماندگان نسل آهو در خوزستان شناخته می‌شود اما سال گذشته به دلایلی مبهم از اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان اخراج شد با بیان اینکه تا قبل از کشف نسوکیای دم دراز در ایران، مشاهده این جونده صرفا در عراق گزارش شده بود گفت: بیش از یک سال و نیم مطالعه و تحقیقات میدانی با مشارکت یک جانورشناس، سرانجام به انتشار مقاله‌ای در تاریخ ۲۹ آذرماه ۱۴۰۰ انجامید.
وی ادامه داد: دکتر شیخلی، جانورشناس عراقی نقش مؤثری در کشف نسوکیای دم‌دراز در عراق و ایران داشته چرا که ایشان، پیشتر مطالعات زیادی روی گونه‌های جانوری از جمله نسوکیای دم‌دراز در تالابهای میانرودان داشته و یکی از کاشفان این جونده در تالابهای عراق بوده است.
این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه نسوکیای دم‌دراز روی نیزارها لانه می‌سازد گفت: نیزارها و پوشش گیاهی تالاب چه خشک و بی‌آب و چه زنده و سرسبز باید حفظ شوند و مهم‌ترین اقدام در این راستا آگاه‌سازی جوامع بومی و تالاب‌نشینان در خصوص لزوم جلوگیری از به آتش کشیده شدن نیزارها و پوشش گیاهی منطقه است.
موسوی ضمن ابراز امیدواری نسبت به کشف گونه‌های جدید جانوری در هورالعظیم گفت: پیشتر با مشارکت این جانورشناس، شنگ میانرودان (ماکسویل) در بقایای هورالعظیم کشف و نتیجه تحقیقات منتشر شد.