مرگ تدریجی هنر ششم/خاموشی سالن‌های خصوصی تئاتر ادامه می‌یابد؟
- روز ۲۴ مردادماه انجمن سینماداران و سالن‌های تئاتر در پیام‌هایی جداگانه از تعطیلی چند روزه کار خود به احترام مراسم عزاداری تاسوعا و عاشورای حسینی و حفظ سلامت مردم به دلیل اوج گرفتن بیماری کرونا به ویژه جهش دلتا در کشور، خبر دادند. سالن‌های تئاتر خصوصی که در طول موج پنجم کرونا، کار خود را ادامه دادند، با فرا رسیدن مراسم عزاداری ماه محرم، از روز دوشنبه ۲۵ تا شنبه ۳۰ مرداد ماه به مدت پنج روز تعطیل شدند.
این تعطیلی سراسری بود و شامل همه سالن‌های تئاتر در سراسر کشور می‌شد. پیش از این سالن‌های دولتی تئاتر تعطیل شده بودند که این تعطیلی همچنان ادامه دارد و در حال حاضر تنها سالن‌های خصوصی به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
با اتمام مدت تعطیلی سالن‌های نمایش خصوصی انتظار می‌رفت که این سالن‌ها فعالیت خود را از سر بگیرند، اما با انتشار ابلاغیه اتاق اصناف ایران گویا این تعطیلی همچنان پایدار است. در متن این ابلاغیه آمده است: اتاق اصناف ایران ضمن قدردانی از تدبیر و همکاری مدیران تشکل‌های صنفی و تمامی اصناف در سراسر کشور در اجرای اعمال محدودیت‌های کرونایی و تعطیلی واحد‌های صنفی طی شش روز مورد نظر، بر لزوم هوشیاری بیشتر اصناف در رعایت حداکثری پروتکل‌های بهداشتی تاکید کرده و به اطلاع میرساند از یکشنبه مورخ ۱۴۰۰/۰۵/۳۱ تمامی مشاغل به استثنا ۷ گروه ذیل مجاز به فعالیت میباشند لذا شایسته است تمامی اتاق‌ها و اتحادیه‌های صنفی اهتمام جدی تری نسبت به نظارت بر اجرای دستورالعمل‌های بهداشتی و بازرسی از واحد‌های صنفی داشته باشند.
بر همین اساس گروه‌های نمایشی هم شامل محدودیت‌های کرونایی خواهند شد و تا مدتی این سالن‌ها اجازه بازگشایی نخواهند داشت. پیش از این تعطیلات نیز گروه‌های اندکی نمایش‌های خود را روی صحنه بردند و برخی از آنان پیش از اعلام رسمی نیز به دلیل شرایط کرونایی از ادامه اجرا صرف نظر کردند.
رضا مولایی بازیگر و کارگردان تئاتر درباره وضعت گروه‌های تئاتر در گفت‌وگویی با گفت: تئاتر در وضعیت خوبی نیست و همه هم از شرایط ناگوار گروه‌های نمایشی خبر دارند. یکی از بزرگ‌ترین و دردآورترین اتفاقات این است که متاسفانه مدیران فرهنگی اصلا شناختی از تئاتر ندارند. بسیاری از دوستان تئاتر تحت فشارند و امکان کار کردن ندارند و آن‌هایی که مشغول فعالیت هستند با شرایط بسیار سختی مواجه هستند. تعطیلی‌ها و باز و بسته شدن سالن‌های نمایش فشار مضاعفی را به گروه‌ها وارد می‌کند. آماده نگه داشتن گروه هم زمان‌بر است و هم هزینه دارد و مدیران فرهنگی هم هیچ حمایتی از تئاتر نمی‌کنند و گویا قرار نیست حمایتی صورت بگیرد.
با بسته ماندن سالن‌های نمایش وضعیت گروه‌های نمایشی همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند و ضرر و زیان گروه‌هایی که در یک سال و نیم گذشته کج دار و مریز به فعالیت خود ادامه می‌دادند بیشتر از گذشته عیان خواهد شد.
هنرمندان عرصه به دلیل اینکه فعالیتشان به صورت زنده و در ارتباط با مخاطب است در این دوران بیشتر از بقیه خسارت و آسیب دیده‌اند و به عقیده بسیاری لازم است بودجه مناسبی برای جبران خسارت گروه‌های تئاتری و بیمه بیکاری تعلق بگیرد. با آمدن دولت جدید بر سر کار امید بسیاری از تئاتری‌ها برای به سامان شدن اوضاع گروه‌های تئاتری قوت گرفته و به نظر می‌رسد در آینده می‌توان به اتفاقات بهتر در هنر ششم امیدوار بود.