روز یازدهم ماه محرم و دل‌های سوخته اسرای کربلا/دعا و استغفار ۲ عمل مورد تاکید «سیدالشهداء (ع)»
یعقوب جعفری در گفت‌وگو با میزان پیرامون روز یازدهم محرم و اسارت کاروان عاشورا گفت: یازدهم ماه محرم یعنی روز بعد از عاشورا اهل بیت «امام حسین (ع)» را به اسارت گرفته و از کربلا به کوفه بردند، لشکر ملعون یزید برای اینکه بیشتر دل اسیران و خاندان طیبه را بسوزاند آن‌ها را از کنار پیکر شهدای عاشورا رد کرد.
این کارشناس علوم قرآنی افزود: وقتی قافله «امام شهید (ع)» از کنار شهدای عاشورا عبور کردند چنان ناراحت بودند که گویی دل‌هایشان آتش گرفت، برخی خود را از شتر پایین انداخته و هرکس برای عزیز خود گریه می‌کرد.
جعفری این اتفاق را تداعی کننده شهادت «حمزه (ع)» دانست و اذعان کرد: این شقاوت من را یاد اتفاقی می‌اندازد که بعد از شهادت «حمزه بن عبدالمطلب» بر سر خواهر گرامی ایشان آوردند تا بعد از شهادت، سینه شکافته حمزه را ببیند و دلش به درد بیاید.
وی با اشاره به تدفین شهدای کربلا در روز دوازدهم محرم توسط قبیله بنی اسد خاطرنشان کرد: در اتفاقی دیگر، لشکر لعین بن زیاد سر‌های شهدای عاشورا را از تن جدا کرده و آن‌ها به عنوان تحفه نزد ابن زیاد برد. اتفاقات روز یازدهم و آنچه بر کاروان عاشورا افتاد بسیار دردناک است.
محمد گودرزی در گفت‌وگو با میزان پیرامون سیره اخلاقی «امام حسین (ع)»گفت: «امام سوم(ع)» علاقه وافری به عبادت و نماز داشتند، سخنان «امام حسین (ع)» در عصر تاسوعا بخش‌هایی از ابعاد شخصیتی ایشان را مشخص کرد اما عمق این علاقه در کربلا مشخص می‌شود زمانی که «امام سوم (ع)» خطالب به برادر بزرگوار خود حضرت «ابوالفضل العباس (ع)» فرمودند: پیش دشمن برو و از آن‌ها یک شب فرصت بگیر، زیرا من قصد دارم چهار کار را انجام دهم، این چهار عمل مورد توجه و علاقه من است، نماز بخوانم، قرآن کریم را تلاوت کنم، همچنین به درگاه پروردگار دعا و استفغار کنم.
*** ارزش‌های نهفته در علایق «امام حسین(ع)»
وی با اشاره به ارزش‌های نهفته در علایق «امام حسین(ع)» اظهار کرد: زمان گرفتن از دشمن برای کار‌های ارزشمندی همچون خواندن نماز، دعا و تلاوت قرآن کریم نشان دهنده بصیرت و ارزش‌ها بزرگ انسانی و عبادی در «امام حسین(ع)» است.
گودرزی پیرامون علاقه وافر «امام حسین(ع)» به خواندن نماز بیان کرد: فردی در روز عاشورا نزد «امام حسین (ع)» رسید و خبر از رسیدن وقت نماز داد در عین حال گفت آرزو دارم پشت سر شما نماز بخوانم، «امام حسین (ع)» او را دعا کردند و فرمودند: جایگاه این عمل از همه امور نزد من ارزشمندتر است، نکته دیگری که در سیره عبادی «امام حسین (ع)» وجود دارد این است که از لحظه‌هایی هر چند کوتاه برای خواندن قرآن کریم استفاده می‌کردند در حقیقت ایشان از لحظه به لحظه زندگی خود استفاده درست کردند، این همان نکته قابل توجه برای زندگی مردم امروز است، استفاده بهینه از لحظه‌های زندگی امری مهم محسوب می‌شود.
***تاکید امام حسین (ع)» بر دو عمل «دعا و استغفار»
وی اهمیت و ارزش‌های نهفته در دو عمل «دعا و استغفار» را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: از «دعا و استغفار» به عنوان دو فضیلت مهم و عاملی برای رسیدن به سعادت می‌توان یاد کرد، «دعا»، مسیری برای نزدیکی با خداوند است، این امری بود که «امام حسین (ع)» بر آن تاکید داشتند و حتی در آخرین لحظه‌های زندگی خود دست از آن بر نداشتند.
وی «امام حسین (ع)» را مصداق زیبا‌ترین رفتار‌ها دانست و ابراز کرد: کربلا میدان جنگ بود و «امام حسین (ع)» مصداق زیبا‌ترین رفتار‌ها با دشمن در قبال زشت‌ترین رفتار‌ها، رابطه «امام سوم (ع)» با برادر، خواهر و خانواده زبانزد بود، در زمان حیات «امام حسن(ع)» ایشان به احترام برادر بزرگتر خود جلوتر از ایشان سخن نمی‌گفتند و در مقابل حضور خواهر از جای بر می‌خواستند و رفتارشان نسبت به همسر خود بسیار قابل تحسین بود.
***نگاه «امام حسین (ع)» نسبت به کودکان
گودرزی به سیره اخلاقی «امام حسین (ع)» اشاره و ابراز کرد: «امام حسین (ع)» اخلاقی نیکو داشتند و کودکان را افراد بی آلایشی می‌دانستند، این امام بزرگوار حتی گاهی با کودکان غذا می‌خوردند و هنگامی که از ایشان در مورد رفتارشان با کودکان سوال می‌شد ایشان می‌فرمودند: این کودکان از من سخی‌تر هستند، چون همه چیز خود را به من می‌بخشند، در حالی که من همه چیزم را به آن‌ها ندادم.
***غربت «امام حسین (ع)»
وی پیرامون چند نکته مهم از زندگی «امام حسین (ع)» بیان کرد: غربت «امام حسین (ع)» نکته قابل توجهی در حیات ایشان است، این امام بزرگوار خصوصا پس از امامت خود در بین مردم غریب بودند، در کتاب مرحوم صدوق صفحه ۸۰ در روایتی بیان شده که «امام حسین (ع)» روزی در مسجد نشسته بودند و فردی به نام ابن عباس به عنوان مدرس در مسجد به سئوالات مردم پاسخ می‌داد در این میان فردی برخاست و سئوالی پیرامون «توحید» پرسید، «امام حسین (ع)» رو به سوی آن فرد کرده و بیان فرمودند: سئوال شما را من باید پاسخ دهم، اما کسی که سئوال پرسیده بود گفت: اگر قرار باشد تو پاسخ بگویی من اصلا آن پاسخ را قبول نخواهم داشت. این اتفاق نشان می‌دهد که «امام سوم (ع)» در زمان امامت خود با چه دشواری‌های روبرو بودند و تبلیغات دشمن تا چه میزان در اعماق فکر و ذهن مردم آن زمان مدینه و مکه جای گرفته بود لذا ایشان قیام کردند تاحقیقتی که در پس حیله دشمنان نهفته شده بود را آشکار کنند.
***«امام حسین (ع)» دانا و با تدبیر
گودرزی پیرامون رویکرد «امام حسین (ع)» نسبت به دشمنان خاطرنشان کرد: «امام حسین (ع)» فردی دانا و با تدبیر بودند، اما دشمنی داشتند که با حیله سیاسی قدرت را به چنگ آورد، حکومت خود را از سوی خدا و قضای الهی می‌دانست او خود را برای اهل شام هم‌ردیف پیامبران، بندگان صالح خدا و از مدافعان دین و احکام آن معرفی می‌کرد لذا در منحرف کردن اذهان عمومی دست توانا داشت.