چرا باید برجام را از اولویت سیاست خارجی کنار گذاشت؟

- حمید خوش‌آیند کارشناس مسائل سیاسی - همانطور که در مطلب قبلی نیز اشاره کردم مذاکرات وین با سرسختی آمریکایی‌ها در مقابل مطالبات ایران و همراهی سه دولت اروپایی با دولت بایدن، تا حد زیادی با بن‌بست مواجه شده است.

 

آمریکا تحت هیچ شرایطی حاضر به برداشتن تمام تحریم‌های هسته‌ای که با برجام باید رفع می‌شد نیست. هیچ تعهدی هم نمی‌دهند که در برجامی هم که می‌خواهند به آن برگردند خارج نشوند. به شدت هم دنبال حفظ ساختار تحریم هستند.

این مذاکرات مطمئناً در دولت فعلی به نتیجه نخواهد رسید لذا به طور طبیعی پرونده برجام به دولت جدید منتقل خواهد شد. به نظر می‌رسد مهم‌ترین کاری که دولت جدید لازم است در خصوص برجام انجام دهد انتقال آن از وزارت خارجه به شورای عالی امنیت ملی است.

 

وزارت خارجه به خصوص در حوزه دیپلماسی اقتصادی در منطقه باید با اتخاذ تدابیر مؤثر فعال شود و اقدامات مهم‌تری را انجام دهد. تمرکز وزارت خارجه دولت جدید نباید بر روی برجام باشد.

 

برجام اولویت پنجم دستگاه سیاست خارجی آمریکاست و نکته قابل تأمل اینکه خیلی هم توسط وزارت خارجه‌شان پیگیری نمی‌شود و از طریق کارگروه اقدام علیه ایران دنبال می‌شود.

تمرکز اصلی آمریکا در سیاست خارج بر روی چین و سپس روسیه و در مرحله بعد بهبود و تحکیم روابط با کشور‌های اروپایی و در پایان بر روی منطقه غرب آسیاست که برجام هم یکی از موضوعات در این چهارچوب است.

 

از نظر آمریکا تا زمانی که مثلث برجام تکمیل نشود، نباید ایران از منافع اقتصادی برجام بهره ببرد. ضلع اول هسته‌ای است و به شکلی که می‌بینیم منعقد شده است. فعلا هم در ضلع اول با جدیت خاصی دنبال بازگرداندن ایران به تعهدات برجامی و به خصوص نابودی غنی‌سازی ۶۰ درصدی هستند.

 

ضلع دوم موضوع سیاست‌های منطقه‌ای ایران است و آمریکا معتقد است که جمهوری اسلامی باید حضور و نفوذ منطقه‌ای خود را کاسته و دست از حمایت از گروه‌های مقاومت بردارد و در مواجهه با آن‌ها براساس آنچه که مقررات بین‌المللی (آمریکایی و اروپایی) می‌خواهد عمل کند.

 

ضلع سوم نیز قدرت موشکی ایران است. منتهی‌الیه مطالبه‌ای که آمریکا در این باره از ایران دارد خارج کردن موشک‌های بالستیک از چرخه دفاعی و محدودسازی برد موشکی ایران تا محدوده مرز‌های جغرافیایی است.