میراث پمپئو در وزارت خارجه آمریکا؛ رویکرد‌های جنجالی و شکست‌های پی در پی
بررسی کارنامه کاری مایک پمپئو به عنوان وزیر خارجه پیشین آمریکا، رشته ای از ناکامی ها را نمایش می دهد.
خبرگزاری میزان -
- «مایک پمپئو»، وزیر خارجه در دولت «دونالد ترامپ»، روز چهارشنبه گذشته و با پایان دوران ریاست جمهوری ترامپ، سمت خود را ترک کرد.
پمپئو که به دلیل امتناع مقام‌های اروپایی از دیدار با وی، ناچار به لغو آخرین تور اروپایی خود در قامت وزیر خارجه آمریکا شد، از وفاداران به ترامپ و رویکرد باصطلاح «اول آمریکا» وی بود.
به گزارش «سی ان ان»، دوره تقریبا سه ساله وزارت پمپئو به عنوان متعهدترین دیپلمات آمریکایی به استراتژی «اول آمریکا»، سبب تغییراتی اساسی و بحث برانگیز در سیاست خارجی این کشور از ایران تا چین و اسرائیل شد.
برخی از تصمیم‌های مهم او در هفته‌های آخر وزارتش، سبب ایجاد میدان مینی برای دولت «جو بایدن» شدند.
در حالی که آمریکا با چالش مهم حمله به نهاد‌هایش به تحریک ترامپ و متحدان وی از سوی طرفدارانش مواجه شد، پمپئو آشکارا نگاه به آینده سیاسی خود دارد.
این دیپلمات وفادار به ترامپ که پیشنهاد اعطای جایزه صلح نوبل به چهل و پنجمین رییس جمهور آمریکا را نیز مطرح کرد، در مصاحبه‌ای اعلام کرد که «به لکه دار شدن میراث مثبت دولت ترامپ به دلیل شورش اخیر علیه کنگره باور ندارد و همه افراد دخیل در این حادثه باید شناسایی شده و تحت پیگرد قرار بگیرند.»
وی همچنین مدعی شد «تاریخ، کار‌های خوبی را که ترامپ و دولتش انجام دادند، منعکس خواهد کرد.»
این ادعا با واکنش یکی از مقام‌های ارشد سابق وزارت خارجه آمریکا مواجه شد.
به اذعان این مقام سابق آمریکایی، «موفقیت منحصر به فرد پمپئو، عدم اخراجش از کابینه ترامپ و چهار سال ماندن در کنار رییس جمهوری بود که بسیاری از افراد توان تحمل وی را ندارند.»
به باور منتقدان پمپئو و سیاست خارجی ترامپ، آمریکا در چهار سال ریاست جمهوری ترامپ در عرصه جهانی منزوی شد، اعتبارش به دلیل خارج شدن از سازمان‌های بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی و خروج از معاهداتی مانند توافق اقلیمی پاریس و برجام متزلزل شد و دیپلماسی شخصی با سران جهانی را تبدیل به رویه کرد.
«رکس تیلرسون»، فرد سلف پمپئو که در مارس ۲۰۱۸ از سمت وزارت خارجه آمریکا اخراج شد، می‌گوید «ما امروز نسبت به گذشته و قبل از ورود پمپئو به وزارت خارجه، در جایگاه بدتری هستیم که من فکرش را هم نمی‌کردم.»
با وجود این، پمپئو در مصاحبه‌های اخیرش ضمن اجتناب از ارائه برنامه‌های آینده خود، تاکید دارد که به اقداماتی که برای دولت آمریکا انجام داده، افتخار می‌کند و امیدوار است این روند در آینده و توسط دولت‌های آتی ادامه یابد.
از جمله تلاش‌های شکست خورده وزارت خارجه آمریکا که به اذعان یکی دیگر از اعضای سابق این وزارتخانه با اهداف شخصی انجام شدند، مقابله تجاری و سیاسی با چین، توافق با طالبان، رویکرد فشار حداکثری علیه ایران و تغییر سیاست سنتی در قبال اسرائیل هستند.
به اذعان منتقدان پمپئو، سیاست سختگیرانه وی در قبال چین و تاکید بر بازی با جمع جبری صفر، به تعهد ده ها دولت و شرکت برای همکاری با شرکت‌های فناوری مختلف چینی منجر شد.
نتیجه توافق با طالبان نیز، دادن دست بالا به این گروه در روند تحولات افغانستان بود.
در مورد ایران نیز، پمپئو نه تنها موفق به محقق کردن شروط ۱۲ گانه اعلامی برای تهران نشد، بلکه به دوری روزافزون آمریکا از متحدان سنتی اش دامن زد.
در رابطه با اسرائیل نیز، حمایت‌های همه جانبه از «تل آویو» در قالب اقدام‌های مختلفی مانند انتقال سفارت آمریکا به قدس ، غیرقانونی ندانستن شهرک سازی رژیم صهیونیستی، ... نیز تلاشی در جهت نگاه پمپئو به انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا دیده شد.
از دیگر سیاست‌ها و رویکرد‌های نادرست وزارت خارجه آمریکا تحت ریاست پمپئو که تا این روز‌های آخر کار دولت ترامپ ادامه داشت، می‌توان به اعلام مجدد نام کوبا به عنوان کشور حامی تروریسم واعلام نام انصارالله یمن در فهرست سازمان‌های تروریستی اشاره کرد؛ اقدامی که می‌تواند به بدتر شدن بحران بشردوستانه یمن دامن بزند.
پمپئو همچنین در دوران تصدی اش بر وزارت خارجه آمریکا با چالش حقوقی سوءاستفاده از منابع دولتی مواجه شد که تحت حمایت ترامپ، راه افتادن موجی از استعفا و برکناری در وزارت خارجه آمریکا را به دنبال داشت.
سکوت و موضع منفعل وی در قبال اعتراض‌های ضد نژادپرستی گسترده در آمریکا که سبب بحرانی جدی برای این کشور در سال ۲۰۲۰ شده بود، نیز نوک پیکان انتقاد‌ها را به سمت وی گرفت.
این رویکرد وی در قبال اعتراض‌ها و شورش اخیر علیه کنگره نیز مشاهده شد؛ پمپئو به عنوان وزیر خارجه آمریکا در پی شورش ۶ ژانویه (۱۷ دی) به انتشار سه توییت بسنده کرد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *